چاره اندیشی صنایع هوایی برای «علاج واقعه قبل از وقوع»

از اولین پرواز هواپیماهای مسافربری در نیمه قرن بیستم تا به امروز، بیش از ۸۰ سانحه هوایی مرگبار رخ داده که تازه ترینشان پرواز نافرجام خطوط هوایی مالزی از کوآلا لامپور به مقصد پکن در ماه گذشته است.

انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی – یاتا – که نمایندگی ۲۴۰ شرکت هوایی را دارد، هفته گذشته خبر داد که در حال تشکیل پانلی برای بررسی نحوه ردیابی لحظه به لحظه هواپیماهاست. یاتا درنظر دارد تا پایان سال جاری میلادی توصیه هایی در این باره ارائه کند.
پِری فلینت، سخنگوی یاتا در واشنگتن گفت این گروه تجاری با کارشناسان خطوط هوایی، سازندگان هواپیماها، و مهندسان سازنده سیستم های ایمنی پرواز، سازمان های جستجو و امداد و سازمان بین المللی هوانوردی کشوری – ایکائو – در حال مشاوره است. آقای فلینت می گوید:
«چنین گروه ویژه ای منحصر به فرد است. اما صنایع حمل و نقل هوایی قبلاً هم نشست های بین المللی برای رسیدگی به چالش های ویژه داشته است.»

آقای فلینت می گوید توجه پانل جدید بر ردگیری لحظه به لحظه هواپیماها در هوا متمرکز خواهد بود، نه بر داده های مربوط به عملکرد پرواز برای سیستم های هواپیمایی.
به نظر او اصلاحات پیشنهادی شامل تغییر کامل و نصب سیستم های کاملاٌ جدید در هواپیماها نخواهد بود. به گفته وی در مورد اجرایی شدن توصیه های یاتا هیچ تضمینی وجود ندارد. یاتا به عنوان یک گروه صنعتی می تواند درخواست کند که در این زمینه اقدامی صورت گیرد. اما نمی تواند به مقامات کشوری یا بین المللی حکم کند:
«هدف اصلی ما این است که هرگز در موقعیت بی خبری از مکان هواپیما قرار نگیریم. هر روز در حدود ۱۰۰،۰۰۰ پرواز در سراسر جهان انجام می گیرد، و هر کدام در جایی روی باند فرودگاهی فرود می آیند. در شرایطی که یک هواپیما روی باند فرودگاهی به زمین ننشیند، می خواهیم بدانیم که کجاست.»

سابقه ناپدید شدن هواپیماها
یک پایگاه اطلاعاتی سوانح هوایی مستقر در هلند، از جنگ جهانی دوم به بعد ۸۸ مورد ناپدید شدن هواپیماها را ثبت کرده است.

شبکه ایمنی پرواز می گوید از این تعداد در ۶۲ مورد، مثل پرواز MH370 در روز هشتم مارس، هواپیما بر فراز آبها ناپدید شده است.

هارو رانتر مدیر پایگاه اطلاعاتی می گوید در بیشتر موارد هواپیماها بر اثر تمام کردن سوخت یا اشکال فنی موتور در آب افتاده اند. بقیه سوانح هوایی مربوط به ناپدید شدن هواپیما در مسیرهای کوهستانی بوده، و مقامات فرض را بر این می گذارند که آنها یا در ارتفاع پایین پرواز می کرده یا گرفتار هوای نامساعد شده اند.

آقای رانتر که مشاور دولت هلند نیز هست، می گوید ناپدید شدن پرواز MH370 از چند نظر با موارد دیگر تفاوت دارد.

نکته اول و مهمتر از همه این که پرواز خطوط هوایی مالزی بیشترین شمار مسافرانی را داشت که در یک پرواز ناپدید شده اند. این پرواز ۲۳۹ مسافر و خدمه را از کوآلا لامپور به پکن می برد. سال ها پیشتر از این رویداد، در ۱۶ مارس ۱۹۶۲ یک هواپیمای ارتش آمریکا با ۱۰۷ سرنشین که بیشترشان سرباز بودند، در مسیر جزایر گوام به فیلیپین بر فراز اقیانوس آرام ناپدید شد.

آقای رانتر می گوید بیشتر این ۸۸ هواپیما در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ناپدید شده اند:
«آن وقت ها، تجهیزات مسیریابی و پوشش ماهواره ای وجود نداشت، و اگر هم بود، مثل امروز پیشرفته نبود. بوئینگ ۷۷۷ که مسافران پرواز MH370 را به پکن می برد، از استانداردهای ایمنی بسیار بالایی برخوردار است، هواپیمایی بسیار قابل اطمینان است و خطوط هوایی ای که این هواپیما برایش کار می کرد، یکی از ایمن ترین و مطمئن ترین خطوط هوایی جهان است.

آقای رانتر همچنین می گوید بیشتر موارد ناپدید شدن هواپیما در دهه های اخیر مربوط به هواپیماهای باری و هواپیماهای نسبتاً کوچک خصوصی بوده تا هواپیماهای مسافربری تجاری.