پارلمان دانمارک روز پنجشنبه، شانزدهم آذر قانونی را تصویب کرد که سوزاندن قرآن در اماکن عمومی را غیرقانونی میکند.
این قانون در پی تلاشها برای کاهش تنش با کشورهای مسلمان پس از موجی از اعتراضات در دانمارک که در آن قرآن به آتش کشیده شد و خشم عدهای را برانگیخت تصویب شد.
دانمارک و سوئد در سال جاری شاهد مجموعهای از اعتراضات عمومی بودند که در آن فعالان ضد اسلام نسخههایی از قرآن را سوزاندند یا به آن آسیب زدند.
پیتر هوملگارد، وزیر دادگستری دانمارک میگوید بیش از پانصد تظاهرات که شامل آتش زدن قرآن بود از ماه ژوئیه به ثبت رسیده است.
هوملگارد گفت: «چنین تظاهراتی میتواند به روابط دانمارک با سایر کشورها، منافع ما و در نهایت امنیتمان آسیب برساند.»
دانمارک در پی نگرانیها بابت این که سوزاندن قرآن باعث حملات اسلامگرایان شود، به دنبال برقراری نوعی تعادل بین آزادی بیان تحت قانون اساسی و امنیت ملی است.
منتقدان داخلی این تصمیم در سوئد و دانمارک میگویند هرگونه محدودیت در انتقاد از دین، از جمله از طریق سوزاندن قرآن، آزادیهای لیبرال را تضعیف میکند.
اینگر استویبرگ، رهبر حزب ضدمهاجرت دموکراتهای دانمارک به خبرگزاری رویترز میگوید: «تاریخ به خاطر این موضوع ما را به شدت قضاوت خواهد کرد و دلیل خوبی هم دارد.»
او معتقد است این پرسش مطرح خواهد شد که حد و مرز آزادی بیان توسط ما تعیین میشود یا از بیرون دیکته میشود.
دولت ائتلافی میانهرو دانمارک استدلال میکند که قوانین جدید تأثیری عمدهای بر آزادی بیان نخواهد گذاشت و انتقاد از دین به طرق دیگر، همچنان قانونی است.
رأیگیری در مورد این قانون پس از یک جلسه بحث و گفتگوی پنج ساعته در پارلمان انجام شد و ۹۴ نماینده رأی موافق و ۷۷ نماینده به آن رأی منفی دادند.
نقض قانون جدید با جریمه نقدی یا تا دو سال زندان همراه خواهد بود.
سوئد نیز در حال بررسی چگونگی جلوگیری از قرآنسوزی است اما میخواهد به جای ممنوعیت آن ببیند آیا پلیس میتواند در تجمعهای اعتراضی، با در نظر گرفتن موضوع امنیت ملی برخوردی با افراد داشته باشد یا خیر.
در ماه اوت، یک پناهنده عراقی در شهر جنوبی مالمو سوئد یک رویداد قرآنسوزی سازماندهی کرد که به اعتراضات خشونتآمیزی کشیده شد.
پس از آن، مقامات سوئدی ناگزیر شدند در مقابله با تهدیدهای تروریستی سطح هشدار تروریستی خود را در مقیاس پنج به چهار افزایش دهند.
وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در واکنش به قرآنسوزیها، کاردار سوئد و سپس دانمارک در تهران را احضار کرد.