پژوهشگران دانشگاه کنتیکت آمریکا بر این باورند که حذف یک نوع پروتئین خاص شاید بتواند از باریک شدن عروق قلبی و ایجاد بیماری قلبی جلوگیری کند و احتمال حمله قلبی و سکته مغزی را کاهش دهد.
در واقع، این تیم پژوهشی می‌گوید حذف پروتئین موردنظر می‌تواند از رفتار بد ماکروفاژها جلوگیری کند. ماکروفاژها از داخل سرخرگ عبور می‌کنند و چربی‌ها را می‌بلعند. اما ماکروفاژهای پر از چربی می‌توانند موجب باریک شدن عروق قلبی و ایجاد بیماری قلبی شوند.
ماکروفاژها گلبول‌های سفید بزرگی هستند که به عنوان نوعی خدمه مسوول پاکسازی در بدن ما حرکت می‌کنند. اما در افرادی که به آترواسکلروز یا تصلب شرایین - روسوبات چربی و التهاب در رگ‌های خونی - مبتلا هستند، ماکروفاژها می‌توانند مشکل‌ساز باشند.
ماکروفاژها چربی‌های اضافی داخل دیواره سرخرگ‌ها را می‌خورند، اما این چربی موجب کف کردن آنها می‌شود و ماکروفاژهای کف آلود می‌توانند موجب تحریک التهاب در سرخرگ‌ها شوند و گاهی اوقات پلاک‌ها را از هم جدا کرده و لخته‌هایی را آزاد کنند که می‌توانند باعث حمله قلبی، سکته مغزی یا آمبولی در سایر نقاط بدن شوند.
ولی تیم پژوهشی بهداشت دانشگاه کنتیکت گزارش می‌دهد که حذف یک نوع پروتئین خاص می‌تواند از این رفتار بد ماکروفاژها جلوگیری کند. آنها دریافتند که یک نوع پروتئین با نام «تی‌آر‌پی‌ام۲» TRPM2 با التهاب فعال می‌شود و به ماکروفاژها سیگنال می دهد که شروع به خوردن چربی کنند. از آنجایی که التهاب رگ های خونی یکی از دلایل اولیه آترواسکلروز یا تصلب شرایین است، این پروتئین تا حد زیادی فعال می‌شود. فعال شدن پروتئین «تی‌آر‌پی‌ام۲» ماکروفاژها را تحت فشار قرار می دهد تا فعال شوند و در نتیجه منجر به کف آلود شدن ماکروفاژها و به طور بالقوه ملتهب تر شدن شریان‌های بدن می‌شود.
اکنون اعضای این تیم پژوهشی به دنبال این هستند که آیا افزایش پروتئین «تی‌آر‌پی‌ام۲» در مونوسیت ها (پیش‌سازهای ماکروفاژها) در خون با شدت بیماری قلبی -عروقی در انسان مرتبط هیستند یا نه. اگر آنها موفق به ثابت کردن این ارتباط بشوند، شاید در آینده سطوح بالای «تی‌آر‌پی‌ام۲» در خون بتواند نشانگر خطر احتمال حمله قلبی و سکته مغزی در یک فرد باشد.
منبع: سای‌تک‌دیلی
