شین هوا خبرگزاری رسمی چین روز سه شنبه گفت که حزب کمونیست چین، به منظور بحث در مورد توسعه اصلاحات، در ماه نوامبر اجلاسی برگزار خواهد کرد. انتظار می رود که در این اجلاس رهبران چین برنامه های اقتصادی ده سال آینده کشور را تعیین کنند.
از زمان تغییر رهبری در سال گذشته، این سومین اجلاس کمیته مرکزی ۲۰۰ نفره حزب کونیست چین است. انتظار نمی رود که اصلاحات سیاسی از موضوعات مهم مورد بحث در این اجلاس باشد.
به طور تاریخی، چنین اجلاس هایی که موسوم به «پلنوم سوم» اند، تخته پرش تغییرات و اصلاحات اقتصادی عمده و کلیدی چین به شمار می روند.
تصمیم به برگزاری پلنوم سوم در هجدهمین اجلاس کمیته مرکزی حزب کمونیست در ماه نوامبر از سوی دفتر سیاسی این کمیته اتخاذ شد.
شی جین پینگ رئیس جمهوری چین، برای اولین بار پس از احراز این پست در ماه مارس، در این اجلاس شرکت می کند و احتمالاً با استفاده از این اجلاس برنامه خود را در مورد اصلاحات ساختاری اقتصاد کشور مطرح کند.
شی تلاش می کند که از وابستگی اقتصادی چین به صادرات، اعتبار، و سرمایه گذاری کاسته و اقتصاد کشور را به سوی رشد اقتصادی ناشی از مصرف داخلی هدایت کند.
احتمالاً اصلاحات مالی و مالیاتی در رأس موضوعات مورد بحث اجلاس قرار خواهد داشت. اجلاس همچنین ممکن است درباره نحوه ایجاد تسهیلاتی در مورد نظام ثبت احوال، موسوم به هوجی، نیز بحث کند، که موانع عمده ای در توسعه اصلاحات ارضی و مهاجرت کارگران و شهرنشینی ایجاد کرده است.
برخی از تحلیل گران هشدار داده اند که چنین اصلاحاتی ممکن است با مخالفت مالکان و سازمان ها و شرکتهای دولتی روبرو شود.
بسیاری از اقتصاددانان این نوع اصلاحات را دوره ای حیاتی برای چین می دانند، اگر بخواهد از آنچه موسوم به «تله درآمد متوسط» موسوم است اجتناب کند.
(تعریف اقتصاددانان از «تله درآمد متوسط» آن است که وقتی درآمد سرانه یک کشور به سطح متوسط جهان برسد، استراتژی توسعه آن کشور با چالشها و تضادهایی رو به رو می شود، از جمله عدم وجود نیروی محرکه جدید که باعث رکود می شود و از پیشرفت جلوگیری می کند.)
برخی از منتقدان گفته اند که هو جیانتائو و ون جیانبائو، رئیس جمهوری و نخست وزیر دولت پیشین چین، اصلاحات اقتصادی را به تأخیر انداختند، و نتوانستند با پیامدهای منفی طرح محرک های اقتصادی ۶۵۰ میلیاردی سال ۲۰۰۸ مقابله کنند
آنها اگرچه توانستند چین را از بحرانهای مالی جهان محفوظ نگهدارند، اما بدهی سنگینی برای دولت چین ایجاد شد. این طرح همچنین باعث شد که قیمت مسکن به طور سرسام آوری افزایش یابد، و سرمایه های سرگردان را روانه بازار مسکن کرد.
رشد اقتصادی چین در حال حاضر در ضعیف ترین سطح خود در ۱۳ سال گذشته قرار دارد، اگرچه هنوز مورد حسد اقتصادهای عمده جهان است.
تاریخ برگزاری پلنوم دیرتر از موقعی است که بسیاری از تحلیلگران پیش بینی کرده بودند و انتظارداشتند در ماه اکتبر برگزار شود.
دنگ شیائو پینگ رهبر سابق چین اصلاحات اقتصادی خود را به پلنوم سوم یازدهمین اجلاس عمومی حزب در ۱۹۷۸ ارائه کرد، تا اقتصاد کشور را از لبه پرتگاه مصیبت بار ناشی از انقلاب فرهنگی مائو نجات دهد.
پلنوم سوم اجلاس چهاردهم در سال ۱۹۹۳ در دوران نخست وزیری وژو رانگجی با ارائه تز اقتصاد بازار «سوسیالیستی»، راه را برای اصلاحات همه جانبه هموار کرد.
از زمان تغییر رهبری در سال گذشته، این سومین اجلاس کمیته مرکزی ۲۰۰ نفره حزب کونیست چین است. انتظار نمی رود که اصلاحات سیاسی از موضوعات مهم مورد بحث در این اجلاس باشد.
به طور تاریخی، چنین اجلاس هایی که موسوم به «پلنوم سوم» اند، تخته پرش تغییرات و اصلاحات اقتصادی عمده و کلیدی چین به شمار می روند.
تصمیم به برگزاری پلنوم سوم در هجدهمین اجلاس کمیته مرکزی حزب کمونیست در ماه نوامبر از سوی دفتر سیاسی این کمیته اتخاذ شد.
شی جین پینگ رئیس جمهوری چین، برای اولین بار پس از احراز این پست در ماه مارس، در این اجلاس شرکت می کند و احتمالاً با استفاده از این اجلاس برنامه خود را در مورد اصلاحات ساختاری اقتصاد کشور مطرح کند.
شی تلاش می کند که از وابستگی اقتصادی چین به صادرات، اعتبار، و سرمایه گذاری کاسته و اقتصاد کشور را به سوی رشد اقتصادی ناشی از مصرف داخلی هدایت کند.
احتمالاً اصلاحات مالی و مالیاتی در رأس موضوعات مورد بحث اجلاس قرار خواهد داشت. اجلاس همچنین ممکن است درباره نحوه ایجاد تسهیلاتی در مورد نظام ثبت احوال، موسوم به هوجی، نیز بحث کند، که موانع عمده ای در توسعه اصلاحات ارضی و مهاجرت کارگران و شهرنشینی ایجاد کرده است.
برخی از تحلیل گران هشدار داده اند که چنین اصلاحاتی ممکن است با مخالفت مالکان و سازمان ها و شرکتهای دولتی روبرو شود.
بسیاری از اقتصاددانان این نوع اصلاحات را دوره ای حیاتی برای چین می دانند، اگر بخواهد از آنچه موسوم به «تله درآمد متوسط» موسوم است اجتناب کند.
(تعریف اقتصاددانان از «تله درآمد متوسط» آن است که وقتی درآمد سرانه یک کشور به سطح متوسط جهان برسد، استراتژی توسعه آن کشور با چالشها و تضادهایی رو به رو می شود، از جمله عدم وجود نیروی محرکه جدید که باعث رکود می شود و از پیشرفت جلوگیری می کند.)
برخی از منتقدان گفته اند که هو جیانتائو و ون جیانبائو، رئیس جمهوری و نخست وزیر دولت پیشین چین، اصلاحات اقتصادی را به تأخیر انداختند، و نتوانستند با پیامدهای منفی طرح محرک های اقتصادی ۶۵۰ میلیاردی سال ۲۰۰۸ مقابله کنند
آنها اگرچه توانستند چین را از بحرانهای مالی جهان محفوظ نگهدارند، اما بدهی سنگینی برای دولت چین ایجاد شد. این طرح همچنین باعث شد که قیمت مسکن به طور سرسام آوری افزایش یابد، و سرمایه های سرگردان را روانه بازار مسکن کرد.
رشد اقتصادی چین در حال حاضر در ضعیف ترین سطح خود در ۱۳ سال گذشته قرار دارد، اگرچه هنوز مورد حسد اقتصادهای عمده جهان است.
تاریخ برگزاری پلنوم دیرتر از موقعی است که بسیاری از تحلیلگران پیش بینی کرده بودند و انتظارداشتند در ماه اکتبر برگزار شود.
دنگ شیائو پینگ رهبر سابق چین اصلاحات اقتصادی خود را به پلنوم سوم یازدهمین اجلاس عمومی حزب در ۱۹۷۸ ارائه کرد، تا اقتصاد کشور را از لبه پرتگاه مصیبت بار ناشی از انقلاب فرهنگی مائو نجات دهد.
پلنوم سوم اجلاس چهاردهم در سال ۱۹۹۳ در دوران نخست وزیری وژو رانگجی با ارائه تز اقتصاد بازار «سوسیالیستی»، راه را برای اصلاحات همه جانبه هموار کرد.
