تشدید «حمله‌های شیمیایی» به مدرسه‌ها در روز یکشنبه سرعت گرفت و دست‌کم و بر اساس گزارش‌ها حملات در ۲۶ شهر جریان داشت. یک مقام پیشین وزارت آموزش و پرورش می‌گوید اطلاع یافته در مواردی پیش از «حمله شیمیایی» مأمورانی به مدرسه رفته و از دانش‌آموزان سوال‌هایی پرسیده‌اند.
بنا بر گزارش‌ها در روز یکشنبه ۱۴ اسفند، حملات به مراکز آموزشی دست‌کم در شهرهای تهران، اهواز، رامهرمز، اصفهان، فولادشهر، آبادان، خرمشهر، هفتگل، تبریز، خلخال، مشهد، شیراز، کرج، شهریار، ابهر، گیلان‌غرب، یاسوج، بوشهر، بندرعباس، همدان، یزد، نیشابور، اسفراین، زنجان، کاشان، ایوان، و گنبد کاووس صورت گرفت.
دانش‌آموزان هنرستان فاطمیه در یزد که روز یکشنبه هدف حمله با گاز ناشناخته قرار گرفتند، در میان وحشت و فریاد، شعار دادند: «نمی‌خوایم بمیریم!»
هم‌زمان، در یاسوج نیز دبستان پسرانه هجرت مورد حمله قرار گرفته است.
مقامات جمهوری اسلامی گفته‌اند هنوز عوامل و جزئیات این حمله‌ها را شناسایی نکرده‌اند و در واکنش به اعتراض و تجمع والدین دانش‌آموزان برای حمله با گازهای ناشناخته به مدرسه‌ها نیروهای حکومتی به آنها حمله کرده‌اند.
از جمله امروز یکشنبه در رشت که مادران دانش‌آموزان در مقابل اداره آموزش و پرورش جمع شده بودند، مورد حمله نیروهای جمهوری اسلامی با «گاز اشک‌آور و فلفل» قرار گرفتند.
شدت گرفتن «حملات شیمیایی» به مدرسه‌ها واکنش‌های بسیاری در رسانه‌های اجتماعی به همراه داشته است.
نجات بهرامی، معاون پیشین روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش در ایران، درباره «حملات شیمیایی» به مدرسه‌ها، نوشت: «حداقل در سه مدرسه مطمئن شدم که یک ربع قبل از حمله، مأمورینی با لباس نیروی انتظامی یا شخصی، از مدرسه دیدن کرده و حتی سوالاتی از بچه‌ها پرسیده‌اند.»
این فعال سیاسی مخالف جمهوری اسلامی که در ترکیه است همچنین گفت: «آموزش مجازی اکیدا ممنوع شده و به مدیران تأکید شده بچه‌ها باید در مدرسه حضور داشته باشند.»
جواد حیدریان، روزنامه‌نگار در ایران با بیان این که «تقریبا در همه شهرهای بزرگ حمله شیمیایی به مدارس رخ داده» در توییتی نوشت که چند دانش‌آموز را می‌شناسد که «این روزها از ترس به مدرسه نرفته‌اند» و «یکی گفت از هم‌کلاسی‌هایش فقط دو نفر سر کلاس حاضر شده‌اند.»
او هدف این حمله‌ها را «کاستن از مطالبات مترقی و درگیر کردن مردم با حداقل‌ها از جمله حق حیات و تحصیل» دانست و گفت: «ترس ایجاد می‌کنند تا خفه شویم. منظورشان این است که برای خواست آزادی هنوز زود است. اما جامعه ایران بیدار و نو شده است و نمی‌توان با مدل طالبان و داعش و روش‌های قرون وسطایی مدیریتش کرد.»
فریبرز کرمی زند، افسر پیشین پلیس در ایران، با اشاره به مستقر نبودن انواع گشت‌ها در حوالی مدارس، گفت: «یکی از چند شواهد محکم که اثبات می کند حمله شیمیایی کار خود جمهوری اسلامی است، عدم استقرار گشت‌های خودرویی، موتوری و پاس پیاده در اطراف مدارس است و همچنین عدم صدور دستور برای محافظت از مدارس توسط فرماندهان پاسدار در فراجا.»
آقای کرمی زند اضافه کرد: «حتما در گذشته نیروها را در مقابل مدارس بارها دیده بودید. در فراجا به آن طرح مدرسه می‌گویند و هر روز بخصوص در ماه‌های ابتدایی شروع مدارس با شدت انجام می‌شد، یعنی این پتانسیل وجود دارد، اما چرا اجرا نمی‌کنند؟»
گروه حقوقی «دادبان» اعلام کرد که برخی مدیران مدرسه‌هایی که هدف «حمله شیمیایی» بوده‌اند، از والدین دانش‌آموزان خواسته‌اند «برگه‌هایی را مانند رضایت‌نامه یا داشتن اطلاع قبلی از این مانور امضا کنند.»
این گروه مشاوران حقوقی به مادران و پدران توصیه کرده «از امضای رضایت‌نامه یا هر برگه‌ای مبنی بر این که حمله شیمایی "مانور" بوده و پیشتر به اطلاع خانواده رسیده و رضایت خود را اعلام داشته‌اند، خودداری کنند.»
قلمفرسا، طراح و گرافیست معترض، با انتشار طرحی تازه، «حمله شیمیایی» به مدرسه‌ها را «نسل‌کشی» خواند و تأکید کرد: «بچه‌هایمان را نجات بدهیم!»
رسول خادم، ملی‌پوش پیشین کشتی ایران، با یادآوری این که «۱۲ اسفند روز ملی بیهوشی بود»، در اینستاگرام نوشت: «با اخبار مسمومیت دخترانمان در مدارسی سرا پا دوربین که هر تار موی بیرون آمده از زیر مقنعه را ثبت می‌کند، با دیدن گیس‌کشی از مادری نگران، با ادعای نیافتن سر نخ از سوی مدعیان بزرگ سرنخ‌شناسی، بیهوش شدیم.»
نازنین بنیادی، بازیگر و فعال حقوق بشر، در توییتی به زبان انگلیسی با انتشار تصویری از یک دختر نوجوان که ماسک ضدشیمیایی به صورت دارد و کاغذی در دست گرفته که روی آن نوشته شده «تا آخرین نفس، زن زندگی آزادی»، تأکید کرد: «دختران در مدرسه‌های ایران همچنان دچار مسمومیت شیمیایی می‌شوند، در حالی که دنیا نظاره می‌کند.»
خانم بنیادی با بیان این که هیچ چیز بیشتر از دختران و زنان آزاد و فعال «دین‌سالاران مستبد را نمی‌ترساند»، خواهان نجات جان دختران دانش‌آموز ایرانی شد و گفت: «شجاعت آنها حیرت‌انگیز است.»
اما مهرداد ویس کرمی، نماینده مجلس شورای اسلامی، موضع مشابه عطاءالله مهاجرانی دارد. به گزارش روزنامه اعتماد، او ادعا کرده است که «این مسمومیت‌ها بیشتر در ادامه» اعتراضات سراسری که مقامات جمهوری اسلامی آن را «اغتشاشات» می‌نامند است.
این عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، بدون توضیح این که حمله‌کنندگان به مدرسه‌ها چگونه قادر هستند خط فکری قربانیان خود را در میان دانش‌آموزان تشخیص دهند، ادعا کرد که مسمومیت دنباله‌دار دانش‌آموزان «نوعی انتقام گرفتن از جوانان و به‌خصوص نوجوانان است» که در راهپیمایی ۲۲ بهمن حضور داشتند.
نهادهای رسمی جمهوری اسلامی تاکنون درباره مسمومیت‌های سریالی دانش‌آموزان پاسخ قانع‌کننده‌ای نداده‌اند. یوسف نوری وزیر آموزش پرورش که چند هفته پیش این حملات را «شایعه» توصیف کرده بود، در تازه‌ترین واکنش خود در روز یکشنبه از والدین «عذرخواهی» کرده و گفته است که به دنبال چرایی ماجرا است.
کاظم غریب‌آبادی، دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضاییه نیز خواستار شناسایی فوری عاملان مسمومیت دانش‌آموزان شده و گفته است که «اجازه نخواهند داد که حق آموزش و آرامش از دانش‌آموزان و خانواده‌های آنها سلب شود»، اما نگفته چگونه.
در حالی که بنا بر گزارش‌ها مسمومیت دانش‌آموزان در پی انتشار گازهای ناشناخته با روش‌های مختلف و بوهای گوناگون اتفاق افتاده، مقام‌های جمهوری اسلامی با نسبت دادن این مسئله به معترضان و کشورهای اروپایی آن را یک «هراس اجتماعی» عنوان کردند.
