امیر اسدالله زاده، دارنده مدال از چهار دوره مسابقات وزنه‌برداری قدرتی آسیا، در مصاحبه‌ای اختصاصی با شبکه خبری سی‌ان‌ان که روز دوشنبه ٢٩ آذر پخش شد، اعلام کرد به نروژ پناهنده شده است.
این ورزشکار ٣١ ساله ایرانی که ماه گذشته میلادی برای شرکت در مسابقات قهرمانی وزنه‌برداری جهان در نروژ بود، ساعت ٣:٣٠ دقیقه بامداد یک روز هتل محل اقامت تیم ملی ایران در شهر استاوانگر را ترک کرد.
امیر پس از طی ٢٠٠ کیلومتر سرانجام خود را به اسلو، پایتخت نروژ، رساند و درخواست پناهندگی کرد.
وی که ١١ سال سابقه حضور در تیم ملی ایران را در کارنامه خود دارد، به سی‌ان‌ان گفت چنان چه مجبور به بازگشت به ایران شود، «۱۰۰ درصد مطمئن هستم با حبس، شکنجه، و یا حتی بدتر، اعدام، مواجه خواهم شد.»
- تقدیم مدال به کادر درمانی در خط مقدم مبارزه با کرونا به جای قاسم سلیمانی
امیر اسدالله زاده اوایل سال جاری میلادی، موفق به کسب مدال برنز مسابقات قهرمانی لیگ باشگاه‌های جهان شد. وی مدال خود را به کادر درمان ایران، که در خط مقدم مبارزه با همه‌گیری کرونا جان خود را در راه خدمت به هم‌وطنانشان به خطر انداخته بودند، اهدا کرد.
به نوشته سی‌ان‌ان، ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی شاید تنها جایی در جهان باشد که چنین اقدامی از سوی یک پهلوان خوش‌قلب و بااخلاق به جای تشویق و تمجید، دردسرساز شود. گناه نابخشودنی امیر این بود که مدال خود را به قاسم سلیمانی، فرمانده کشته‌شده نیروی قدس، تقدیم نکرده بود.
مقامات ارشد تیم ملی این بار در نروژ به امیر گفته بودند که برای جبران خطای پیشین، باید پیراهنی با تصویر قاسم سلیمانی بپوشد. او که تصویری از این تی‌شرت را به سی‌ان‌ان نشان داد، گفت مسئولان تیم او را تهدید کردند که خودداری از پوشیدن این تی‌شرت تبعات زیادی برای خود و خانواده‌اش خواهد داشت.
مسئولان تیم ملی به وی می‌گویند: «یا این تی‌شرت را می‌پوشی و روی صحنه می‌روی که ما ازت عکس و فیلم بگیریم و به ایران بفرستیم، یا بلافاصله پس از بازگشتت به ایران قطعا اقدام قانونی بر ضدت انجام می‌دهیم.»
امیر که مخالف درگیرشدن در مسائل سیاسی است و به مسئولان تیم ملی گفته بود پوشیدن لباس‌هایی حاوی لوگو یا تصاویر سیاسی می‌تواند موجب اخراجش از مسابقات شود، پس از مواجهه با اصرارها و تهدیدهای مقامات، مجبور به گرفتن تصمیمی سرنوشت‌ساز می‌شود.
مسئولان تیم ملی به وی می‌گویند: «یا این تی‌شرت را می‌پوشی و روی صحنه می‌روی که ما از تو عکس و فیلم بگیریم و به ایران بفرستیم، یا بلافاصله پس از بازگشتت به ایران قطعا علیه تو اقدام قانونی خواهیم کرد.»
امیر با شنیدن این تهدیدها، تنها گزینه پیش روی خود را انتخاب می‌کند: ترک اردوی تیم ملی، فرار از هتل محل اقامت، درخواست پناهندگی، و تبعید اجباری از وطن و دوری عزیزانی که شاید دیگر آنها را نبیند.
- کاروان در حال گسترش ورزشکاران تبعیدی
امیر اسدالله‌زاده تازه‌ترین نمونه ورزشکاران ایرانی است که در سال‌های اخیر با قبول خطرهای احتمالی سرپیچی از دستورهای مقامات حکومت ایران، مجبور به ترک وطن شده‌اند.
امیر دهداری، بازیکن سابق تیم ملی واترپلوی ایران که می‌گوید سه سال پیش به دلیل خودداری از دیدار با آیت‌الله خامنه‌ای شلاق خورده بود و اکنون در بلژیک پناهنده است، دو سال بعد و پس از پیوستن به کارزار اتحاد برای نوید، با پخش تصاویری از بدن خود پس از شکنجه، به افشاگری علیه مقامات جمهوری اسلامی پرداخت.
دو ماه پیش، امید احمدی‌صفا، پس از راهیابی به فینال مسابقات جهانی کیک‌بوکسینگ در ایتالیا، به جای حضور در بازی فینال از خود فیلمی در کنار تیم ملی اسرائیل و پرچم اسرائیل پخش کرد. امید که اکنون در اروپا درخواست پناهندگی کرده، می‌گوید توسط مقامات ایرانی تحت فشار است که به ایران بازگردد.
محمد امین طباطبایی، استادبزرگ شطرنج، نیز در همین ماه به دلیل اجتناب از رویارویی با حریف اسرائیلی مجبور به ترک مسابقات «ابی بلیتز» در لاتویا شد.
هفته گذشته نیز، شقایق باپیری، ملی‌پوش هندبال زنان ایران، پس از پایان مسابقات قهرمانی جهان در اسپانیا اردوی تیم را ترک کرد و پناهنده شد. شقایق در گفت‌وگویی اختصاصی با صدای آمریکا گفت اگر حکومت از هم‌تیمی‌هایش وثیقه نگرفته بود، هیچ یک از آنان به ایران بازنمی‌گشتند.
در سال‌های اخیر، ورزشکاران سرشناسی مانند کیمیا علیزاده، سعید ملایی، و وحید سرلک مجبور به ترک ایران شده‌اند. ورزشکارانی که بهترین سال‌های زندگی خود را به تلاش جهت کسب افتخار برای ایران گذراندند، اما اصرار حاکمیت جمهوری اسلامی بر سیاسی‌کردن ورزش، آنان را وادار به ترک ایران و خانواده‌هایشان و در عوض شرکت در مسابقات با پیراهن کشورهای دیگری کرده است.
