یک فیلم‌ساز و فعال مدنی که در زندان قرچک زندانی است، در تماسی تلفنی نحوه بازداشت خود و مشاهداتش از «گروگان‌گیری و آدم‌ربایی» در بعدازظهر ۲۵ شهریور ، سالگرد کشته شدن مهسا امینی را شرح داد.
زهرا شفیعی دهاقانی، فیلم‌ساز بازداشت شده، در این فایل صوتی که سه‌شنبه ۱۱ مهر در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده، می‌گوید: «شاهد گروگان‌گیری و آدم‌ربایی ۲۵ شهریور ۱۴۰۲ در ساعت ۶ بعدازظهر بودم.»
او توضیح می‌دهد: «از مترو ولیعصر که پیاده شدم به طرز عجیبی خیابان خلوت بود و اصلا مأموری هم نبود. در خیابان در حالی که به سمت خیابان آزادی حرکت می‌کردم، چند فرد مسن هشدار دادند که جلوتر مأمورها ایستاده‌اند و همه را می‌گیرند.»
زهرا شفیعی اضافه می‌کند که سر خیابان «شیرینی فرانسه» شمار زیادی از زنانی با پوشش یک «چادر مشکی، لباس نظامی و ماسک مشکی» به همراه مردان پر تعداد با «لباس نظامی و بدون اسم» و «لباس‌شخصی‌ها با پیراهن و شلوار مشکی» ایستاده بودند.
این فیلم‌ساز بازداشت‌شده در شرح نحوه بازداشت خود می‌گوید، «به محض این که از خیابان رد شدم بروم آن طرف یکی از خانم‌هایشان دست من را گرفت و از پشت پیچاند. من گفتم به چه جرئتی دست مرا می‌پیچانی و چرا داری این کار را می‌کنی» که «شروع کرد فحش‌های رکیک دادن و ضرب و شتمی که اصلا باورکردنی نبود و هیچ نوع توضیحی نمی‌داد.»
بنا بر روایت او، نیروهای سرکوب حاضر در محل «ماسک گذاشته‌اند که اگر دوربین گرفت مشخص نباشد که فحش می‌دهند.»
زهرا شفیعی می‌افزاید: «به‌شدت و به طرز خیلی بد و عجیبی محکم مرا می‌زدند. دستم را از پشت بسته بودند و همین طور در سر و صورتم می‌زدند. یکی از خانم‌ها پایش را بلند کرد و محکم کوبید توی کمرم و بعد هم مردان لباس شخصی‌شان آمدند و مرا هل دادند توی ون. یک عالمه دختر و پسر گرفتند و دخترها همه حجاب داشتند و مانتو داشتند نشسته بودند و گریه می‌کردند که چه کار کردیم که ما را این طوری گرفته‌اید و پسرها را وقتی خواستند از دخترها دفاع کنند در همان ون کتک زدند.»
این فیلم‌ساز زندانی با بیان این که پیش از اعزام به زندان او را به «مرکز پلیس امداد» برده بودند، شمار بازداشت‌شدگان در آن مرکز را «بیش از ۵۰۰ نفر» اعلام می‌کند و می‌گوید: «با باتوم می‌زدند و به آنها فحش‌های رکیک می‌دادند و مأموران باتوم‌‌هایشان را نشان می‌دادند و با الفاظ رکیک می‌گفتند از این باتوم‌ها استفاده می‌کنند تا آنها را آدم کنند و پیش از اعزام به زندان تهدیدشان کردند که نگویند کتک خورده‌اند و آسیب دیده‌اند چرا که مسئولان زندان آنها را تحویل نمی‌گیرند و دوباره برمی‌گردانندشان به پلیس امداد.»
او در بخش دیگری از این روایت با بیان این که مأموران حکومتی زنان و دختران جوان و نوجوان را با تحقیر و توهین به پوشیدن حجاب مجبور می‌کردند، شرح می‌دهد: «به من که رسید گفتند روسری سرت کن. گفتم نمی‌کنم. گفت باید سرت کنی. گفتم نمی‌کنم. روی لباس من یک جلیقه بود. گفت جلیقه‌ات را روی سرت بکش. گفتم نمی‌کنم. گفت نمی‌شود. باید است! مقاومت کردم. گفت کیفت را بکش روی سرت. مقاومت کردم و گفتم نمی‌کنم. شروع کرد به لگد زدن که مجبورم کند. گفتم من به خاطر تو هم این جوری آمده‌ام بیرون. این همه دزدی، رانت، اختلاس، فقط تو را انداخته‌اند جلو.»
زهرا شفیعی دهاقانی پیش از بازداشت در ۲۵ شهریور در سالروز کشته شدن مهسا امینی، در یک پیام ویدئویی با بیان این که حکومت جمهوری اسلامی دیگر نمی‌تواند قد علم کند و کمرش شکسته، گفته بود که «نه من می‌ترسم و نه بچه‌های این میهن می‌ترسند.»
سعید دهقان، حقوقدان، در واکنش به نحوه بازداشت زهرا شفیعی، وضعیت شرح داده شده در روایت این فیلم‌ساز و کارگردان را «عملا برقراری حکومت نظامی غیررسمی و غیرقانونی» دانسته است.
به گفته این مدافع حقوق بشر زهرا شفیعی دهاقانی در تماس‌های اولیه‌اش نیز از «نحوه دستگیری خشونت‌آمیز و کاملا شبیه به آدم‌ربایی، تست‌های روانشناسی و تحقیرآمیز با سوالات مجهول و متفاوت، استرس زیاد و پنیک (حمله عصبی) بازداشت‌شدگان، و مواجه شدن با تهدید بازجو یا بازپرس به دلیل تن ندادن به حجاب اجباری، و دیکته شدن مکالمات اولیه به او در آخرین تماس» سخن گفته بود.
بنا بر گزارش‌های پیشین، «صدها تن» از جمله چند هنرمند در سالگرد کشته شدن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد و اعتراضات سراسری در ایران، بازداشت شدند.
مرورگر شما HTML5 را پشتیبانی نمی کند
بازداشت دست‌کم صدها تن در سالگرد کشته شدن مهسا امینی؛ چند هنرمند دیگر زندانی شدند
معاون فرستاده ویژه آمریکا در امور ایران «قانون تنبیهی حجاب اجباری در ایران» را «گامی به عقب برای حقوق زنان، حقوق بشر و آزادی مذهبی» دانسته که «نشان‌دهنده عزم حکومت جمهوری اسلامی برای سرکوب آزادی و حقوق زنان است.»
آبرام پیلی اول مهر تأکید کرده است: «ما همچنان در کنار مردم ایران می‌ایستیم، زیرا آنها به طور مسالمت‌آمیز دموکراسی و کرامت انسانی اولیه خود را می‌خواهند.»