یک مقام مسئول از بروز مشکل جدید برای کارفرمایان خبر داده و گفته که دغدغه‌های کارفرمایان از کمبود منابع و سرمایه در گردش، به تامین نیروی کار رسیده است و در برخی استان‌های کشور «کارگر پیدا نمی‌شود.»
این اظهارات محمود کریمی بیرانوند در حالی است که اتفاق خاصی در حوزه اشغال‌زایی رخ نداده است و کارشناسان دلیل این موضوع را عدم جذابیت دستمزدهای رسمی برای کارگران اعلام می‌کنند.
اول مردادماه سال جاری دبیر کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران گفته بود که این روزها کارگران به دنبال کار ایده‌آل از نظر درآمدی هستند و «حاضر به فعالیت تحت ضوابط مشخص نیستند.»
هادی ابویی تاکید کرده بود که خط تولید کارخانه‌ها نیاز به کارگر دارد ولی پیدا نمی‌شود. ابویی گفته بود که واقعیت جامعه این است که هزینه سبد معاش کارگر حدود ۱۵ تا ۱۶ میلیون تومان است. از آنجایی که چنین درآمدی برای یک کارگر در یک شغل دیده نمی‌شود، به صورت اجباری کارگر مجبور است مدام به دنبال شغلی باشد که درآمد بهتری داشته باشد.
نهم اردیبهشت ماه نیز حمیدرضا حاجی‌بابایی رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس گفته بود که «می‌خواهم به مردم بگویم جوانان‌تان را بیاورید کارخانه تا کار کنند چرا که کار فراوان است، کار هست اما کارگر نیست.»
شکاف بین دستمزد و هزینه سبد معیشت در سال‌های اخیر بیشتر شده و این موضوع باعث شده که کارگران درخواست ترمیم دستمزد را داشته باشند.
همراهی نکردن دولت و کارفرمایان برای ترمیم دستمزد موجب شده است تا بخشی از کارگران به دنبال مشاغل کاذب باشند. در کنار این مهم بحث مهاجرت نیروی کار نیز در ماه‌های اخیر مطرح شده است و همین موضوع انگیزه «نیروی کار ساده» را نیز برای کار در ایران تحت تاثیر قرار داده است.
نماینده کارگران در شورای‌عالی کار در همین رابطه گفته بود که «سرکوب مزد» باعث شده برخی کارگران مهاجرت کنند.
صحبت‌های آیت اسدی نشان دهنده ابعاد گسترده میزان دستمزد پایین در اقتصاد ایران است که به مهاجرت کارگران ختم شده است.
اسدی تاکید کرده بود که «سرکوب مزد کارگران» باعث شده است، برخی کارگران ماهر از کار جدا شده یا در مشاغل کاذب مشغول شوند و یا عده‌ای از آنها به کشور همسایه مانند عراق، قطر، عمان و یا حتی افغانستان مهاجرت کنند و در حال حاضر کارفرمایان با کمبود نیروی کار ماهر روبه‌رو هستند.
رئیس اتاق بازرگانی تبریز نیز روز گذشته گفت که دستمزد دلاری عامل مهاجرت نیروی کار متخصص به کشورهای همسایه است.
یونس ژاله تاکید کرده که حقوق کارگر ایرانی متخصص در کشورهای همسایه همچون عراق و پاکستان ۱۰۰ میلیون تومان است.
به گفته او بخش‌های مختلف تبریز به شدت نیاز به نیروی کارگری داشته و برای جبران این کمبود به سمت جذب بانوان به عنوان نیروی کار ساده روی آورده‌اند.
ژاله عمده علت کمبود نیروی کارگری و متخصص در استان را مهاجرت این افراد به کشورهای منطقه از جمله عراق و پاکستان برای انجام کار و دریافت دستمزد دلاری اعلام کرد.