روزالین کارتر، بانوی اول پیشین آمریکا، در خانه خود تحت مراقبت آسایشگاهی قرار گرفت.
نوه او در بیانیه‌ای گفت که خانم کارتر و همسرش جیمی کارتر با یکدیگر و با خانواده خود وقت می‌گذرانند.
پیشتر اعلام شده بود که روزالین کارتر ۹۶ ساله به بیماری دمانس دچار شده است.
جیمی کارتر هم در خرداد ماه امسال تصمیم گرفت از ادامه درمان پزشکی چشم‌پوشی کند و مراقبت در خانه را انتخاب کرد.
روزالین کارتر که نقشی مهم در عرصه سیاست آمریکا ایفا کرد در سال ۲۰۲۱ به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت: «من عاشق سیاست بودم. او «بهترین اوقات» خود را فعالیت در کمپین انتخاباتی شوهرش توصیف کرد
جیمی کارتر پس از ترک کاخ سفید گفت: «بهترین اتفاقی که در زندگی‌ام افتاد این بود که روزالین گفت با من ازدواج خواهد کرد.»
اعلامیه خانواده کارتر در روز جمعه، ۲۷ آبان با موج جدیدی از ادای احترام چهره‌های سیاسی و اجتماعی همراه شد.
تدروس آدهانوم، دبیرکل سازمان بهداشت جهانی که برای دهه‌ها با کارترها در طرح‌های بهداشت عمومی کار می‌کرد، در شبکه «ایکس» نوشت که «امشب به بانوی اول سابق و رئیس‌جمهور فکر می‌کنم و قدردان عمری از تلاش‌و فداکاری آنها برای تبدیل جهان به مکانی بهتر، عادلانه‌تر و سالم‌تر برای همه هستم.»
روزالین کارتر علاوه بر نقش خود به عنوان مشاور ارشد رئیس جمهور، به یکی از حامیان برجسته مراقبت از سلامت روان در جهان و ارتقای نقش «مراقبان سلامت» در جامعه آمریکا تبدیل شد.
او به دولت کارتر کمک کرد تا قوانین مهمی را در زمینه مراقبت‌های بهداشتی در دوران ریاست‌جمهوری همسرش به اجرا بگذارد و با بورسیه‌ای برای روزنامه‌نگاران فراهم کرد تا روی روش‌های تاثیرگذارتری برای پوشش مسائل مربوط به سلامت روان تمرکز کنند.
او سال‌ها بر نیاز به کاهش انگ زدن به افرادی که با مسائل روانی دست و پنجه نرم می‌کنند تمرکز کرد.
روزالین کارتر چندین دهه پس از ترک کاخ سفید، از کنگره آمریکا خواست تا در سیستم مراقبت‌های بهداشتی، جایگاهی برابر برای درمان و بیمه سلامت روان در نظر بگیرند.
او همچنین به سراسر جهان سفر کرد و تلاش کرد تا به کشورهای در حال توسعه برای مقابله با کمبود منابع بهداشت روانی کمک کند.
خانم کارتر تأکید داشت که با توجه به دانش امروزی، بیماری‌های روان را می‌توان به طور مؤثر تشخیص داد و درمان کرد و اکثر مبتلایان قادر هستند بهبود پیدا کنند و زندگی کاملی را تجربه کنند.
او در دفتر کار خود در ضلع شرقی کاخ سفید در کنار کارکنانش بر روی برنامه‌هایش کار می‌کرد، با مشاوران رئیس جمهور جلسه می‌گذاشت و در جلسه‌های سطح بالا شرکت می‌کرد و به نقش و جایگاه بانوی اول معنایی تازه بخشید.
جاناتان آلتر، زندگینامه‌نویس کارترها، النور روزولت و هیلاری کلینتون را به عنوان بانوان اول تأثیرگذار آمریکا در رده روزالین کارتر قرار می‌دهد ولی می‌گوید رابطه روزالین و جیمی کارتر فاقد خیانت و درام‌های زندگی روزولت‌ها و کلینتون‌ها بود.
کارترها در سال ۱۹۴۶ وقتی روزالین ۱۸ ساله و جیمی ۲۱ ساله بود ازدواج کردند و طولانی‌ترین ازدواج را میان زوج‌های ریاست جمهوری آمریکا دارند.
زمانی که جیمی کارتر باید در واشنگتن می‌ماند تا برای آزادی گروگان‌های آمریکایی در ایران تلاش کند، روزالین تا روز آخر در کارزار انتخابات ریاست جمهوری همسرش نقشی فعال ایفا کرد.
گروگان‌های آمریکایی که ۴۴۴ روز در ایران گرفتار شده بودند، تا روز تحلیف رونالد ریگان، پیروز انتخابات آن دوره آزاد نشدند و این موضوع به عنوان نقطه تاریکی در کارنامه ریاست‌جمهوری جیمی کارتر باقی ماند.
آقای کارتر در کتابش به نام «زندگی کامل» نوشت که این بحران، او را در برابر حملات کسانی که او را «بی خاصیت» می‌خواندند، آسیب پذیر کرد. او آخرین سال عمر خود در کاخ سفید را «پرتنش‌ترین و ناخوشایندترین» دوران زندگی خود توصیف کرده است.