بوکوحرام، گروه اسلامگرای افراطی نیجریه یک شهر دیگر را در شمال شرقی کشور و در مرز با کامرون تصرف کرد.
شورشیان بوکوحرام در حین پیشروی و تصرف شهرهای بیشتر، و در حالی که هدف پیاده کردن «خلافت اسلامی» را دنبال می‌کنند، استراتژی تازه‌ای به‌کار گرفته‌اند تا غیرنظامیان را به ماندن در شهرها تشویق کنند.
شاهدان عینی به خبرنگار آسوشیتدپرس گفتند با پیشروی صدها شورشی مسلح به تسلیحات، تانک، موتورسیکلت، خودروهای نظامی و اسلحه سنگین – که همه را از ارتش به غنیمت گرفته‌اند – در شهر میچیکا، سربازان نیجریه فرار را بر قرار ترجیح دادند.
شورشیان روز شنبه شهر گولاک را که مرکز اداری ایالت آداماوای نیجریه است، به تصرف درآوردند. دوهو، شووا، کرشینگا و دیگر شهرهای نزدیک هم در حملات جمعه شب و شنبه به دست شورشیان افتاد. شهر مایدوگوری، مرکز ایالت بورنو در شمال نیجریه که گروه شورشی بوکوحرام در آن پاگرفت هم در کنترل شورشیان است. با ادامه حملات شورشیان به مایدوگوری، عده‌ای از ساکنان آن وحشت‌زده از شهر گریختند. اما بنا به گزارش‌ها، حتی پیش از شروع آتشباری پیکارجویان، صدها نفر از ساکنان شهر را ترک کرده بودند.
سربازان ارتش نیجریه ده‌ها پیکارجو را در بیرون کوندوگا کشتند، اما جلوتر نرفتند تا شهرهای دیگر – از جمله باما – را از شورشیان پاک کنند. اهالی باما که از شهر گریخته‌اند به آسوشیتدپرس گفتند که اجساد مردم در گوشه و کنار شهر پراکنده است. آنها گفتند شورشیان به زنان و کودکان کاری نداشتند و مردان شهر را از دم تیغ گذراندند.
اما در شهر گولاک، پیکارجویان سعی داشتند مردم را به ماندن تشویق کنند. یکی از ساکنان شهر گفته آنها اطمینان دادند که با مردم کاری ندارند، اما مردم از ترس جان فرار می‌کردند: «بعضی می‌ترسیدیم که مبادا بعد از آن که تسلیم شدیم، آنها اسلحه‌شان را به طرف ما نشانه بروند.»
آژانس مدیریت وضعیت‌های اضطراری نیجریه می‌گوید در روزهای اخیر نزدیک به ۲۶.۰۰۰ نفر از باما خارج شده‌اند. این تعداد علاوه بر ۱.۵ میلیون نفری است که بنا به آمار سازمان ملل، از زمان اعلام وضعیت فوق العاده در نیجریه در اردیبهشت ماه ۱۳۹۲ ، اجباراً از خانه و کاشانه خود رانده شده‌اند. آوارگان نیاز به غذا و سرپناه دارند، و مقامات نیجریه هشدار داده‌اند که با توجه به این که بیشتر آوارگان کشاورز هستند، کشور به زودی با بحران مواد غذایی مواجه می‌شود.
وزارت دفاع نیجریه روز جمعه با صدور بیانیه‌ای، به عبث سعی داشت آرامش را به مردم بازگرداند. دانشجویان و کارکنان دانشگاه مایدوگوری بیش از همه نگران‌اند، چون دانشگاه در حاشیه بستر خشک رودخانه‌ای در مسیر کوندوگو به مایدوگوری واقع است که پیکارجویان در حملات قبل به شهر، از آن عبور کرده‌اند. به گفته حلیم محمد، دانشجوی دانشگاه، «وحشت برمان داشته. اگر آن‌طور که شایع شده بخواهند به ما حمله کنند، به ما رحم نخواهند کرد چون دانشگاه ما درست سر راه ورود به شهر قرار دارد.» او می‌گوید دانشجویان نمی‌توانند برای امتحانات پایان ترم ذره‌ای تمرکز کنند و حواسشان را به درس جمع کنند.
شورشیان بوکوحرام در آذرماه گذشته به یک پایگاه نیروی هوایی که ارتش برای بمباران مواضع آن گروه از آن استفاده می‌کرد، یورش بردند و پنج فروند هواپیمای نظامی را از بین بردند. آنها در کمتر از دو ماه، با حمله به یک پادگان نظامی در مایدوگوری، صدها زندانی را از آن فراری دادند. اما ربودن ۳۰۰ دختر دانش‌آموز از مدارس شرق نیجریه، که هنوز بیش از ۲۰۰ نفرشان در اسارت بوکوحرام هستند، بیش از هر اقدام دیگری توجه بین‌المللی را به خشونت‌های آن گروه جلب کرد، و شماری از کشورها از جمله ایالات متحده، بریتانیا و چین برای یافتن دختران ربوده شده قول کمک داده‌اند.
ارتش نیجریه با بیش از ۸۰.۰۰۰ سرباز و بودجه‌ای معادل ۲.۳میلیارد دلار آمریکا، ارتش بزرگی است؛ اما سربازان روحیه باخته آن توان مقابله با حملات پیکارجویان بوکوحرام را ندارند. از سوی دیگر، سربازان می‌گویند عده‌ای از همقطارانشان باشورشیان ساخت‌وپاخت کرده یا حتی برای آنان می‌جنگند.
فساد همه‌گیر دولتی موجب شده که برخی از افسران ارتش بخشی از پرداختی رتبه و درجه ارتشیان دیگر را بالا بکشند و بعضی از سربازان شکایت از این دارند که آنها را در مناطق دورافتاده و در گرمای طاقت‌فرسا بدون آب و غذا به حال خود رها کرده‌اند و فقط به آنان دستور داده‌اند علیه بوکوحرام بجنگند.
بوکوحرام اینک بخش بزرگی از سه ایالت شمال شرقی نیجریه – آداماوا، یوبه و بورنو – را که از اردبیهشت وضعیت اضطراری در آنها اعلام شده بود، در کنترل دارد.
تصرف این مناطق در حالی صورت گرفت که به گفته لیندا توماس گرینفیلد، معاون وزارت خارجه در امور آفریقا، آمریکا برای درهم‌شکستن بوکوحرام، به زودی یک برنامه عمده امنیت مرزی را در نیجریه و کشورهای همسایه به اجرا می‌گذارد.
اعلام این خبر در روز پنج‌شنبه با ابراز نگرانی عمیق سازمان ملل از بدتر شدن اوضاع امنیتی نیجریه همزمان شد.
خانم گرینفیلد در انتقاد از انکار وضعیت بحرانی از سوی دولت و ارتش نیجریه گفت: «زمان انکار و غرور به‌سر آمده است.»