رسانههای ایران از تداوم سریال اخراج اساتید خبر داده و اعلام کردند که بیش از ۲۵ استاد فقط از دانشگاه تهران طی دو سال اخراج شدند که اغلب دانش آموخته یا کنشگر علوم انسانی هستند.
وبسایت «خبرآنلاین» در گزارشی به این موضوع پرداخته و نوشته است که در نیمه راه سال تحصیلی این اخراجها همچنان ادامه دارد.
در همین رابطه در یکی از آخرین نمونهها، احمد شکرچی استاد جامعهشناسی دانشگاه شهید بهشتی، با انتشار نامهای از عدم تمدید قرارداد و اخراج خود در تاریخ یازدهم بهمن ماه ۱۴۰۲، توسط هیات اجرایی دانشگاه بهشتی خبر داده است.
محسن خلیلی، استاد دانشگاه فردوسی نیز نهم بهمن ماه سال جاری، از اخراج خود بعد از ۱۸ سال تدریس در دانشگاه خبر داده بود.
وبسایت خبری «خبرآنلاین» تاکید کرده که موارد دیگری در ماههای اخیر گزارش شده که نشان میدهد روند اخراج اساتید با «چراغ خاموش» ادامه دارد.
علیرضا معزی، فعال رسانهای در واکنش به ادامه این قبیل اخراجها در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «در سریال تراژیک اخراج اساتید، نسلی از دانشگاه بیرون میشوند که برونداد آموزش پس از انقلاباند و منتقد حکمرانی پساانقلاب؛ کسانی از خانه رانده میشوند که دانشآموخته یا کنشگر علوم انسانیاند، دغدغهمند توسعه و هواخواه وطن؛ گویی دشمنان توسعه، انتقام پرونده بورسیهها را میگیرند.»
برهمین اساس گزارش شده دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی تهران ۲۶ اخراجی، دانشگاه علامه ۵ اخراجی، دانشگاه فردوسی مشهد ۶ اخراجی، دانشگاه آزاد ۱۴ اخراجی، علوم پزشکی بابل ۲ اخراجی، علوم پزشکی ایران ۳ اخراجی و داتشگاههای حکیم سبزواری، تربیت مدرس، علوم پزشکی کرمانشاه، مازندران، شیراز، گیلان و صنعتی شریف هر کدام یک اخراجی در دو سال دولت ابراهیم رئیسی داشتهاند.
اخراج اساتید واکنش دانشجویان و انتقاد کارشناسان را به دنبال داشته است اما در اردوگاه دولت نیز این اخراجها عادیسازی و توجیه شده است.
روزنامه «جامجم»، ارگان مطبوعاتی صداوسیما نیز سیزدهم اردیبهشت ماه سال جاری دانشگاه را محلی برای تولید «اپوزیسیون» دانسته و بر ادامه «پاکسازیها» تاکید کرده بود.
رئیس دانشگاه تهران هم در همان روز مدعی شد که قطع همکاری با اساتید به خاطر «مشکلات اخلاقی» است نه مسائل سیاسی.
محمد مقیمی، رئیس دانشگاه تهران ادعا کرده بود: «من کاملا مطلع هستم که از ادامه همکاری برخی از این افراد به علت مشکلات اخلاقی و داشتن شاکی ممانعت به عمل آمده است، ولی در رسانهها مدعی میشوند که قطع همکاری آنها به علت مسائل سیاسی بوده است.»
روزنامه «جامجم»، وابسته به «صدا و سیمای جمهوری اسلامی» دانشگاه را «بستری برای تربیت اپوزیسیون» خواند و از دولت خواسته بود با قاطعیت بیشتر اساتید «منحرف» را اخراج کند.
در ماههای اخیر همزمان با اخراج اساتید، گزارشهایی از جذب چهرههای وابسته به حکومت از جمله سعید حدادیان، مداح نزدیک به «بیت رهبری»، سجاد صفار هرندی، فرزند محمد حسین صفارهرندی، سردبیر سابق کیهان و وزیر ارشاد دولت محمود احمدینژاد،امیرحسین ثابتی، مجری شبکه «افق» صداوسیما و عباس موزون یکی دیگر از مجریان صداوسیما به عنوان استاد دانشگاه منتشر شد.
موج اخراج اساتید پس از اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ در واکنش به کشته شدن مهسا امینی در بازداشت «گشت ارشاد» و نقش آفرینی دانشجویان و همراهی اساتید، شدت گرفت.
اعضای هفت انجمن علمی کشور ۱۹ شهریور در بیانیهای ضمن هشدار درباره «اخراج گسترده استادان و برخوردهای امنیتی با دانشجویان» اعلام کرده بودند که «اضمحلال» تدریجی و «در حال حاضر شتابناک» نهاد علم، ناکارآمدی اسفبار کنونی نظام حکمرانی را تشدید میکند.