خبرگزاری رویترز از وین می گوید ایران تولید اورانیوم غنی شده با درجه خلوص پائین را، به گزارش یک نهاد امنیتی آمریکائی، به میزانی قابل توجه افزایش داده است و مجموع این تولید در پنج سال اخیر به حدی رسیده است که در صورت تصفیه بیشتر برای ساختن دست کم پنج بمب اتمی کافی است.
انستیتوی علوم و امنیت بین المللی موسوم به (ISIS) که فعالیت های اتمی ایران را به دقت ردیابی می کند، این ارزیابی را بر اساس اطلاعاتی ارائه داده است که روز جمعه در جدیدترین گزارش فصلی آژانس بین المللی انرژی اتمی منتشر شد.
روند پیشرفت فعالیت های اتمی ایران به دقت توسط غرب و اسرائیل پیگیری می شود زیرا می تواند فاصله زمانی تهران با ساختن بمب اتمی را، در صورتی که تصمیم به چنین اقدامی بگیرد، مشخص کند.
شش قدرت جهانی در جریان مذاکرات هفته گذشته در بغداد نتوانستند ایران را متقاعد کنند برنامه غنی سازی اورانیوم خود را محدود سازد. دو طرف قرار است مجددا ماه آینده در مسکو ملاقات کنند و به تلاش برای برطرف ساختن بن بستی ده ساله ادامه دهند که موجب بروز نگرانی در مورد وقوع جنگی جدید در خاورمیانه شده است – که بنوبه خود می تواند عرضه نفت به بازارهای جهانی را مختل کند.
گزارش روز جمعه آژانس بین المللی انرژی اتمی مستقر در وین گویای آن است که ایران به پیشبرد برنامه غنی سازی اورانیوم، بی اعتنا به قطعنامه های سازمان ملل متحد که خواستار تعلیق چنین برنامه ای است، ادامه می دهد.
گزارش می گوید ایران قریب ۶ تن و ۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم ۳ و نیم درصدی را از سال ۲۰۰۷ که برنامه غنی سازی را آغاز کرد، تولید کرده است، و متعاقبا سطح خلوص را در مورد بخشی از این تولید افزایش داده است.
این تولید قریب ۷۵۰ کیلوگرم بیشتر از مقداری است که آژانس در گزارش فوریه خود قید کرده بود، و انستیتوی علوم و امنیت بین المللی) می گوید معرف افزایشی به میزان یک سوم در تولید ماهانه ایران است.
این انستیتو در تجزیه و تحلیل خود می گوید «این مقدار اورانیوم غنی شده هگزافلوراید با درجه پائین خلوص ۳ و نیم درصدی، اگر بیشتر تصفیه، و غنی تر شود، برای تولید پنج بمب اتمی کافی است».
با اینحال انستیتوی علوم و امنیت بین المللی می افزاید که بخشی از اروانیوم دارای درجه خلوص بالاتر در ایران به سوخت رآکتور تبدیل شده است، و دست کم در یک فاصله کوتاه زمانی، برای استفاده در ساختن بمب اتمی آماده نخواهد بود.
اورانیوم غنی شده می تواند برای سوخن نیروگاه های تولید برق مورد استفاده قرار گیرد، که قصد اعلام شده ایران است. اما در عین حال ماده ای ضروری برای ساختن بمب اتمی نیز محسوب می شود. ظن غرب، به رغم تکذیب های ایران، بر این پایه استوار است که هدف نهائی تهران ممکن است ساختن بمب اتمی باشد.
ایران غنی سازی اورانیوم با غلظت ۲۰ درصدی را در سال ۲۰۱۰ با این توجیه آغاز کرد که برای سوخت یک رآکتور مخصوص پژوهش های پزشکی به نیاز دارد. ایران بعدا با راه اندازی یک واحد غنی سازی در پناهگاه زیر زمینی فردو، برنامه غنی سازی را به میزانی قابل توجه گسترش داد.
این اقدام موجب به صدا درآمدن زنگ خطر غرب در غرب شد، زیرا گویای جهشی فنی در کوتاه کردن فاصله زمانی در رسیدن به تولید اورانیوم غنی شده ۹۰ درصدی است - اورانیومی که برای ساخت بمب اتمی ضروری است.
گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی حاکی از افزایشی ۵۰ درصدی در نصب سانتریِفیوژها در تاسیسات فردو است، که برای در امان بودن از حملات دشمن، زیر کوهی از سنگ ساخته شده است.
گرچه هنوز عملیات تغذیه اروانیوم در مورد سانتريفیوژهای جدید انجام نگرفته است، اما بکار گرفتن آنها برای بالا بردن فوری ظرفیت تولید اورانیوم ۲۰ درصدی امری امکان پذیر است.
انستیتوی علوم وامنیت بین المللی می گوید بنظر می رسد ایران کماکان در آزمایش های مربوط به بهره برداری از سانتريفیوژهای پیشرفته تر، به رغم بعضی پیشرفت ها، با مشکلات روبروست.
انستیتوی علوم و امنیت بین المللی موسوم به (ISIS) که فعالیت های اتمی ایران را به دقت ردیابی می کند، این ارزیابی را بر اساس اطلاعاتی ارائه داده است که روز جمعه در جدیدترین گزارش فصلی آژانس بین المللی انرژی اتمی منتشر شد.
روند پیشرفت فعالیت های اتمی ایران به دقت توسط غرب و اسرائیل پیگیری می شود زیرا می تواند فاصله زمانی تهران با ساختن بمب اتمی را، در صورتی که تصمیم به چنین اقدامی بگیرد، مشخص کند.
شش قدرت جهانی در جریان مذاکرات هفته گذشته در بغداد نتوانستند ایران را متقاعد کنند برنامه غنی سازی اورانیوم خود را محدود سازد. دو طرف قرار است مجددا ماه آینده در مسکو ملاقات کنند و به تلاش برای برطرف ساختن بن بستی ده ساله ادامه دهند که موجب بروز نگرانی در مورد وقوع جنگی جدید در خاورمیانه شده است – که بنوبه خود می تواند عرضه نفت به بازارهای جهانی را مختل کند.
گزارش روز جمعه آژانس بین المللی انرژی اتمی مستقر در وین گویای آن است که ایران به پیشبرد برنامه غنی سازی اورانیوم، بی اعتنا به قطعنامه های سازمان ملل متحد که خواستار تعلیق چنین برنامه ای است، ادامه می دهد.
گزارش می گوید ایران قریب ۶ تن و ۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم ۳ و نیم درصدی را از سال ۲۰۰۷ که برنامه غنی سازی را آغاز کرد، تولید کرده است، و متعاقبا سطح خلوص را در مورد بخشی از این تولید افزایش داده است.
این تولید قریب ۷۵۰ کیلوگرم بیشتر از مقداری است که آژانس در گزارش فوریه خود قید کرده بود، و انستیتوی علوم و امنیت بین المللی) می گوید معرف افزایشی به میزان یک سوم در تولید ماهانه ایران است.
این انستیتو در تجزیه و تحلیل خود می گوید «این مقدار اورانیوم غنی شده هگزافلوراید با درجه پائین خلوص ۳ و نیم درصدی، اگر بیشتر تصفیه، و غنی تر شود، برای تولید پنج بمب اتمی کافی است».
با اینحال انستیتوی علوم و امنیت بین المللی می افزاید که بخشی از اروانیوم دارای درجه خلوص بالاتر در ایران به سوخت رآکتور تبدیل شده است، و دست کم در یک فاصله کوتاه زمانی، برای استفاده در ساختن بمب اتمی آماده نخواهد بود.
اورانیوم غنی شده می تواند برای سوخن نیروگاه های تولید برق مورد استفاده قرار گیرد، که قصد اعلام شده ایران است. اما در عین حال ماده ای ضروری برای ساختن بمب اتمی نیز محسوب می شود. ظن غرب، به رغم تکذیب های ایران، بر این پایه استوار است که هدف نهائی تهران ممکن است ساختن بمب اتمی باشد.
ایران غنی سازی اورانیوم با غلظت ۲۰ درصدی را در سال ۲۰۱۰ با این توجیه آغاز کرد که برای سوخت یک رآکتور مخصوص پژوهش های پزشکی به نیاز دارد. ایران بعدا با راه اندازی یک واحد غنی سازی در پناهگاه زیر زمینی فردو، برنامه غنی سازی را به میزانی قابل توجه گسترش داد.
این اقدام موجب به صدا درآمدن زنگ خطر غرب در غرب شد، زیرا گویای جهشی فنی در کوتاه کردن فاصله زمانی در رسیدن به تولید اورانیوم غنی شده ۹۰ درصدی است - اورانیومی که برای ساخت بمب اتمی ضروری است.
گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی حاکی از افزایشی ۵۰ درصدی در نصب سانتریِفیوژها در تاسیسات فردو است، که برای در امان بودن از حملات دشمن، زیر کوهی از سنگ ساخته شده است.
گرچه هنوز عملیات تغذیه اروانیوم در مورد سانتريفیوژهای جدید انجام نگرفته است، اما بکار گرفتن آنها برای بالا بردن فوری ظرفیت تولید اورانیوم ۲۰ درصدی امری امکان پذیر است.
انستیتوی علوم وامنیت بین المللی می گوید بنظر می رسد ایران کماکان در آزمایش های مربوط به بهره برداری از سانتريفیوژهای پیشرفته تر، به رغم بعضی پیشرفت ها، با مشکلات روبروست.