زرتشت احمدی راغب، زندانی سیاسی محبوس در اوین و آتش‌نشانی که از پنج سال پیش با دخالت نهادهای امنیتی بیکار شده است، در پیامی از آغاز اعتصاب غذای خود خبر داد.
در این پیام شنیداری که روز یکشنبه ۱۰ اردیبهشت در کانال تلگرامی یاشار تبریزی منتشر شد، احمدی راغب با اعلام همراهی و همدردی با خانواده صدیقه تورانی، مادر فرهاد مجدم از کشته‌شدگان آبان ۹۸، و همچنین «اعلام همراهی با کارگران زحمتکش»، گفت که در اعتراض به مجبور کردن او برای پوشیدن لباس زندان در زمان انتقال به دادگاه انقلاب و در اعتراض به بازداشت و حکم «غیر قانونی» اعتصاب غذای اعتراضی خود را آغاز کرده است.
صدیقه تورانی، مادر فرهاد مجدم، روز شنبه ۹ اردیبهشت در یک تصادف رانندگی، که بنا بر روایت‌های منتشر شده در رسانه‌های اجتماعی «مشکوک» بود، کشته شد.
او که همراه با تعدادی دیگر از خانواده‌های دادخواه آبان روز شنبه، نهم اردیبهشت به منظور شرکت در دادگاه منوچهر بختیاری، پدر پویا بختیاری یکی دیگر از کشته شدگان آبان ۹۸، از تهران راهی قزوین بود در یک سانحه رانندگی جان خود را از دست داد.
سعید افکاری، برادر نوید افکاری، در توییتی خبر داد، زمانی که خانواده‌های وحید دامور و فرهاد مجدم به سمت قزوین می‌رفتند تا در دادگاه منوچهر بختیاری شرکت کنند، چندین بار «ماشینی با شیشه‌های دودی» را در جاده می‌بینند که آن‌ها را تحت نظر داشته است. مدتی بعد همان ماشین «جلو ماشین خانواده دامور می‌پیچد و باعث می‌شود از جاده منحرف شوند.»
روز یکشنبه و ساعاتی پیش از انتشار پیام احمدی راغب و اعلام همراهی او با کارگران به مناسبت روز جهانی کارگر، ۱۵ تشکل کارگری و صنفی نیز در آستانه روز جهانی کارگر و روز معلم در ایران، در بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند که «جنبش انقلابی مردم ایران» همچنان «زنده و پویا» است و جمهوری اسلامی «نه شایسته بقا» و «نه قادر به ادامه حیات» است.
همچنین روز یکشنبه محمود صدیقی‌پور، انوش عادلی، و عزیز قاسم‌زاده سه معلم زندانی در بیانیه‌ای از زندان لاکان رشت که نسخه‌ای از آن نیز به «صدای امریکا» رسید، به مناسبت اول ماه مه (روز جهانی کارگر) و ۱۲ اردیبهشت (روز معلم) اعلام کردند که این روزها، «روزهای نمادین» برای «وحدت و همبستگی» کارگران و معلمان و «اصرار بر مطالبه‌گری کنونی» است.
این در حالی است که روز یکشنبه ۱۰ اردیبهشت و در آستانه فرا رسیدن روز کارگر و روز معلم در ۱۱ و ۱۲ اردیبهشت، شهرهای مختلف ایران صحنه گسترش اعتصاب‌ها و اعتراضات کارگران شاغل و بازنشسته اصناف گوناگون بود.
