سازمان بهداشت جهانی از زمان آخرین بهروزرسانی در مورد شیوع آبله میمون، دو مورد مرگ و میر جدید بر اثر این بیماری را گزارش کرد که مجموع قربانیان را به ۳ نفر می‌رساند. این نهاد همچنین گفت که این بیماری به مناطق جدید سرایت کرده است.
سازمان بهداشت جهانی می‌گوید موارد ابتلا به این بیماری از زمان آخرین گزارش این نهاد در بیست و هفتم ماه ژوئن، ۷۷ درصد افزایش یافته و به ۶ هزار و ۲۷ نفر رسیده است.
بیش از ۸۰ درصد از موارد ابتلا به آبله میمون در شیوع کنونی در اروپا گزارش شده است اما هر سه مورد مرگ در آفریقا مشاهده شده است.
بهروزرسانی سازمان بهداشت جهانی همچنین نشان می‌دهد که بیش از ۹۹ درصد از موارد ابتلا که اطلاعات آنها در دسترس بود میان مردان گزارش شده تست.
در این بیانیه آمده است که شیوع بیماری بر مردانی که با مردان دارای یک یا چندین شریک جنسی مرد رابطه داشته‌اند تأثیر می‌گذارد و نشانه‌ای از انتقال پایدار فراتر از این موارد مشاهده نشده است.
دبیرکل این نهاد از تشکیل جلسه کمیته‌ای خبر داده است که قرار است در رابطه با اعلام وضعیت اضطراری بهداشت جهانی - بالاترین سطح هشدار - تصمیم‌گیری کند.
سخنگوی سازمان بهداشت جهانی از دیدار دبیرکل سازمان بهداشت جهانی با پدرو سانچز، نخست وزیر اسپانیا خبر داده است. داده‌های سازمان بهداشت جهانی نشان می‌دهد اسپانیا تاکنون ۸۰۳ مورد ابتلا را گزارش کرده است.
در آمریکا، شمار موارد ابتلا از ۶۰۰ نفر فراتر رفته است. نیویورک با ۱۲۲ مورد ابتلا بیشترین موارد را دارد و پس از آن ایالت کالیفرنیا قرار می‌گیرد که ۱۱۷ مورد را شناسایی کرده است.
از آغاز سال ۲۰۲۲ در آفریقا که این بیماری بومی شده است، دست‌کم ۷۳ مورد مرگ ناشی از ابتلا به آبله میمون در این قاره ثبت شده است.
رئیس انستیتو پاستور ایران گفته است که از ابتدای خرداد، ۸۱ نمونه مشکوک به این مرکز و ۳۷ نمونه دیگر به سایر مراکز ارسال شده است اما در هیچ کدام موردی از این بیماری شناسایی نشده است.
آبله میمون یک عفونت ویروسی نادر شبیه آبله انسان ولی خفیف‌تر است و اولین بار در دهه ۱۹۷۰ میلادی در جمهوری دموکراتیک کنگو ثبت شد..
بیماری آبله در سال ۱۹۸۰ پس از واکسیناسیون گسترده ریشه‌کن شد. واکسن آبله از فرد واکسینه شده در برابر آبله میمون نیز محافظت می‌کند.
علائم آبله میمون شامل تب، سردرد و التهاب‌های پوستی است که از صورت شروع شده و به بقیه بدن گسترش پیدا می‌کند.
این ویروس به راحتی بین افراد پخش نمی‌شود، اما انتقال می‌تواند از طریق تماس با مایعات بدن، زخم یا وسایل شخصی مانند ملافه یا لباس‌هایی که به مایعات یا زخم‌ها آلوده شده‌اند و یا از طریق قطرات تنفسی پس از تماس نزدیک طولانی‌مدت صورت گیرد.
