رونمایی از فیلم آنا لیلی امیرپور در «ونیز»: فقرا خوراک ثروتمندان آدمخوار

رونمائی از «دسته بد» دومین فیلم بلند «آنا لیلی امیرپور»کارگردان مقیم لس آنجلس در جشنواره ونیز، منتقدهای حرفه‌ای و غیرحرفه ای را به تحسین واداشت.

منتقد هالیوود ریپورتر، ابتکارهای فیلم از پس زمینه آن در قبرستان هواپیماهای فرسوده گرفته تا موسیقی فیلم را ابزار ابتکاری کارگردان «امیرپور» برای غرق کردن تماشاگر در جهانی خارق العاده و نمادین می داند.

خانم امیرپور دوسال پیش ناکجاآبادی وهم انگیز برای خون آشام چادربه سر در فیلم «دختری شبانه تنها خانه می رود» خلق کرد که الهامی از فیلمهای ژانر دراکولا بود.

پخش جهانی در اینترنت

نخستین فیلم خانم امیرپور را شرکت رسانه ای «وایس» Vice بروکلین، پخش کرد که تهیه کننده فیلم دوم اوست. بعد از جشنواره ونیز، این فیلم قرار است از هفته آینده در بخش سینمای پیشتاز (ونگارد) جشنواره جهانی تورانتو، نمایش داده شود و احتمالا حقوق پخش فیلم در سینماها در آن جشنواره خریداری خواهد شد.

فیلم جدید خانم امیرپور ، یکی از ۲۰ فیلم بخش مسابقه در هفتاد وسومین جشنواره ونیز، در دنیای غریبِ وازدگان آدمخوار شروع می شود، که به گفته نویسنده «گاردین» تمثیل کشوری است مثل آمریکا که در آن، خوراک اغنیا و زورمندان، اندام بی دفاع فقرا و رنج دیدگان است.

روز چهارشنبه (۷ سپتامبر) رسانه های خبری از «ونیز» گزارش دادند که شرکت جهانی «نتفیلیکس» حقوق پخش اینترنتی فیلم «دسته بد» را خریداری کرد.

خشونت اغراق آمیز

در جریان مصاحبه مطبوعاتی، خانم امیرپور، فیلم خود را یک قصه شاه پریان حادثه ای - ماجرائی action-adventure توصیف می کند که در کویر می گذرد.

او می گوید فیلم اش، «نامه عاشقانه ای به چیزی آمریکایی» است و می افزاید: «من آمریکا را دوست دارم. اما چیزهائی که دوست دارم، لزوما بی نقص نیستند.»

خانم امیرپور می گوید منبع الهامش، فیلم های هیجانی حادثه ای نظیر «عشق ورزی به سنگ» Romancing the Stone (با شرکت «مایکل داگلاس» و «کتلین ترنر») است.

داستان فیلم The Bad Batch، تلاش «آرلن» زیبای موطلایی، با بازی «سوکی واترهاوس» مانکن سابق برای زنده ماندن در برهوت خراب آبادی است که در آن، «آدمخواران» اندام او را با تبر قلع و قمع می کنند. تجربه ای وحشت آور، برای بازیگر ۲۴ساله انگلیسی، که برای اولین بار در یک فیلم سینمایی، نقش اول گرفته است.

خانم «واترهاوس» در مصاحبه مطبوعاتی جشنواره ونیز می گوید قبل از روبرو شدن با سناریست و کارگردان «آنا لیلی امیرپور» مسحور دنیای غریب فیلم نخست او شده بود و می خواست بخشی از جهان حیرت انگیز و دهشت باری باشد که خانم لیلی پور خلق کرده است.

خانم واترهاوس می گوید فیلمبرداری در کویر، در نقش شخصیتی که یک دست ندارد و پایش هم مصنوعی است، برای یک هنرپیشه ، چالش سنگینی از نظر فیزیکی و روانی بود.

تمثیل آمریکا

«آرلن» در آغاز فیلم «دسته بد»، فرزند یکی از آدمخوارها را می رباید و به کمک یک ژولیده خانه به دوش، با بازی «جیم کری» ستاره کمیک هالیوود، به اردوگاه بعدی یعنی شهرکی در تگزاس، به نام «آسایش» می رود که آنجا، پر از یتیم و آواره، و بیماران روانی و آدمهای زمین گیر دچار نقص عضو است.

رهبری اردوگاه «آسایش» را که تمثیلی است از محلات فقیرنشین مراکز شهرهاست، یک تبهکار دروغ پرداز و خل وضع با بازی «کیانو ریوز» برعهده دارد که مثل سیاستمداران آمریکایی، مدام به شهروندان نصیحت می کند پیگیر رویاهای خود باشند.

دیوید رونی در «هالیوود ریپورتر» می نویسد این جهان خیالی می تواند تصویرگر دنیایی باشد که سیاستمدارانی مثل «دونالد ترامپ» در آن سعی در پاکسازی گسترده اجتماعی دارند.

خانم امیرپور از خشونت اغراق آمیز فیلمش دفاع می کند، و اعتقاد دارد حذف خشونت از سینما، امکان پذیر نیست.

بنا به گزارش رویترز، او می گوید: «آیا حالا می خواهید خشونت را به عنوان یک بیان هنری از فیلم ها حذف کنید؟ آیا خیال می کنید این خشونت به خاطر خشونت در این فیلم است؟ اگر همه موافق هستید، باشد، ممنوع کنید. امیدوارم موفق بشوید.»

«اندرو پال ور» در «گاردین» چاپ لندن می نویسد دشت سوزان و بی آب و علف فیلم، احتمالا تحت تاثیر فیلم مستند «ساحل بمبئی» Bombay Beach از «آلما هارئل» ساخته شده و برای نمایش اندام مثله شده بازیگر اصلی فیلم، از نقاشی کامپیوتری استفاده شده است، شبیه به اندام علیل «ماریون کوتی یار» در فیلم «زنگ و استخوان» Rust and Bone.

همچنین فیلم «دسته بد» یادآور فیلمی است که «کوئنتین تارانتینو» و «رابرت رودریگز» برای بزرگداشت سینمای خون و وحشت معروف به Grindhouse ساختند.