رییس جمهوری ایالات متحده، برخلاف آخرین نشست مطبوعاتی خود در سال جاری میلادی، در آخرین مصاحبه تلویزیونی خود که روز یکشنبه پخش شد، علاوه بر حمله سایبری کره شمالی، عادی‌سازی روابط با کوبا و رویکرد آمریکا در قبال روسیه، به موضوع ایران نیز پرداخت و از سیاست واشنگتن در قبال پرونده هسته‌ای آن کشور دفاع کرد.
باراک اوباما در گفتگویی اختصاصی با کندی کراولی، خبرنگار شبکه سی‌ان‌ان، با بیان این که من همواره گفته‌ام وقتی که می‌توان مشکلی را از طریق دیپلماتیک حل کرد، باید همین طریق را پیش گرفت، به پرونده هسته‌ای ایران اشاره کرد و گفت «در طول یک سال و نیم گذشته، و از هنگامی که گفتگوها را با آنها (ایرانی‌ها) آغاز کردیم، احتمالاً نخستین یک و سال و نیم در یک دهه گذشته است که ایران برنامه هسته‌ای خود را توسعه نداده است.»
رئیس جمهوری آمریکا در ادامه افزود « این موضوع نه تنها توسط سازمان ملل، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و توسط خود ما تایید شده است، بلکه حتی منتقدان سیاست‌های ما مانند دولت (بنیامین) نتاینیاهو در اسرائیل و دستگاه اطلاعاتی آنها هم اذعان کرده‌اند که ایران (در زمینه برنامه هسته‌ای خود) پیشرفتی نداشته است.»
ایالات متحده و هم پیمانان آن به برنامه هسته‌ای ایران به دیده تردید نگاه می‌کنند و می‌گویند ایران در پوشش یک برنامه صلح‌آمیز، درصدد یافتن توانایی ساخت سلاح هسته‌ای است؛ اتهامی که تهران آن را رد می‌کند و می‌گوید هدف از آن برنامه، تولید برق و استفاده از فناوری هسته‌ای در زمینه‌هایی مانند پزشکی و کشاورزی است.
گفتگوهای هسته‌ای بین ایران و قدرت‌های جهانی از سال ۲۰۰۳ میلادی (۱۳۸۲ خورشیدی) آغاز شد و در طول بیش از یک دهه، نه تنها با فراز و نشیب‌هایی همراه بود بلکه به نتیجه ملموسی هم نرسید. از اواسط سال گذشته و پس از روی کار آمدن دولت حسن روحانی، این گفتگوها پس از یک رکورد چند ساله از سر گرفته شد.
دو طرف پس از مدت کوتاهی در سوم آذر ماه ۱۳۹۲ در ژنو سوئیس به یک توافق موقت دست یافتند که بر اساس آن، به ازای اعمال برخی محدودیت‌ها بر فعالیت‌های اتمی ایران، بخشی از تحریم‌ها علیه آن کشور کاهش می‌یافت. همچنین قرار بود ظرف شش ماه به یک توافق جامع و نهایی برسند.
با وجود این، به دلیل باقی ماندن شکاف‌ها در موارد عمده‌ای مانند میزان و گسترده غنی‌سازی اورانیوم، نحوه برچیدن تحریم‌ها علیه ایران و نیز مدت زمان توافق جامع، ایران و شش قدرت جهانی نتوانستند پیش از مهلت مقرر به توافق جامع دست پیدا کنند، اما با تمدید مهلت تعیین‌شده، تصمیم به ادامه گفتگوها تا ۲۹ تیر ماه ۱۳۹۳ گرفتند.
این مذاکرات تا آذر ماه ۹۳ به درازا کشید و این بار نیز با فرا رسیدن ضرب‌الاجل تعیین شده، گروه ۱+۵ شامل آمریکا، بریتانیا، فرانسه، روسیه، چین و آلمان، و ایران با وجود ارائه پیشنهادها و ایده‌های جدید در وین پایتخت اتریش، موفق به رسیدن به توافق جامع نشدند و این گفتگوها را به مدت هفت ماه دیگر، تا ۹ تیر ماه ۱۳۹۴ (۳۰ ژوئن ۲۰۱۵) تمدید کردند.
بر این اساس، دو طرف باید ظرف چهار ماه به یک توافق سیاسی برسند و در سه ماه بعد با ذکر جزئیات، آن را مکتوب کرده و به ثبت برسانند.
