فیلم مستند «صدای من باش» که به زندگی و فعالیت‌های مسیح علی‌نژاد، خبرنگار و فعال اجتماعی و همچنین مجری و مفسر برنامه تبلت در بخش فارسی صدای آمریکا، اختصاص دارد در جشنواره فیلم مستند نیویورک به نمایش درآمد.
این فیلم علاوه بر نگاهی به زندگی مسیح علی‌نژاد، کمپین مقابله با حجاب اجباری و تظاهرات آبان را هم بررسی می‌کند.
این فیلم مستند به کارگردانی ناهید پرسون شامگاه سه‌شنبه ۲۵ آبان در جریان فستیوال فیلم‌های مستند نیویورک، به نمایش درآمد. پس از نمایش فیلم و برگزاری جلسه پرسش و پاسخ، مسیح علی‌نژاد در گفت‌وگویی با بخش فارسی صدای آمریکا از این که فیلم «صدای من باش» همزمان با سالگرد اعتراض‌های آبان در ایران پخش شده، ابراز خرسندی کرد.
خانم علی‌نژاد گفت: «برای من خیلی مهم بود که مستند صدای من باش، صدای همه آن آدم‌های معمولی باشد که در آبان با یک دوربین ساده اعتراض کردند. چون در این فیلم، من یعنی هر شهروند عادی که به جای بی‌تفاوت بودن احساس مسئولیت می‌کند. از دل خیابان، دختری که فیلم می‌گیرد و می‌گوید: مسیح، این‌جا دارند آدم‌ها را می‌کشند. ولی با این حال کنار نمی‌رود. و باز داد می‌زند مرگ بر خامنه‌ای.»
مسیح علی‌نژاد افزود: «این فیلم، صدای آبان بود. چون در آبان، آدم‌های عادی به خیابان رفتند. مردمی که پیشروتر از بسیاری از روزنامه‌نگاران، فعالان سیاسی و پیشروتر از بسیاری از مدعیان، اعتراض خود را علیه خامنه‌ای و علیه دیکتاتوری گفتند. برای همین برای من هم مهم بود؛ چرا که فکر نمی‌کنم آبان تمام شده است. همان طور که مادران آبان می‌گویند، اعتراض آبان ادامه دارد.»
او درباره سخت‌ترین لحظاتی که در دوران ساخته شدن این فیلم تجربه کرد، به دستگیری برادرش اشاره کرد و گفت: «به من گفتند: اصلا زنگ نزن. خیلی شکستم.» او شرح داد که چگونه چند بار به کارگردان گفته که نمی‌خواهد آن قسمت از فیلم پخش شود، چون «وقتی حکومت شکستن من را ببیند، بیشتر آزار می‌دهد. ولی ناهید [پرسون، کارگردان فیلم] مقاومت می‌کرد و می‌گفت: این زندگی تو است. من وقتی من با تو هستم در طول روز تو هم گریه می‌کنی هم زمین می‌خوری هم میشکنی و هم دوباره بلند می‌شوی و باز اعتراض می‌کنی. من که نمی‌توانم تو را سانسور کنم!»
مسیح علی‌نژاد می‌گوید، وقتی خواهرش علیه او حرف زد برایش بسیار سخت بود و حتی در سینما هم نمی‌خواست آن صحنه را نگاه کند، چون «می‌بینم که بسیاری آدم‌ها در داخل ایران با شجاعت ایستادگی می‌کنند» و «برادر خودم علیه خودم نایستاد، مقاومت کرد، و دو سال زندان را به جان خرید.»
او می‌گوید، این فیلم اگرچه از موضوع حجاب شروع می‌شود، ولی به آبان می‌رسد و «خیلی‌ها ممکن است بگویند مگر مسیح با حجاب در نبرد نبود؟ چرا حالا شده در مورد اعتراض‌های آبان و چرا شده در مورد سرنگونی نظام؟ ... واقعیت ایران این است که همیشه ما در حال جنگ هستیم.»
مسیح علی‌نژاد سپس به بیان دیدگاه خود درباره اهمیت مبارزه با حجاب اجباری پرداخت و گفت: «جمهوری اسلامی با حجاب آمده است و حجاب برایش مانند ستون است. زمانی که زن ایرانی بتواند به دین، به اولین اجبار، نه بگوید، به دیکتاتوری هم نه خواهد گفت.»
خانم علی‌نژاد با تقدیر از نحوه بیان و خط داستانی این فیلم گفت، اگرچه داستان این فیلم از او شروع می‌شود، ولی به «قهرمان‌های واقعی مانند مادر مصطفی، مادر پویا، مادر ابراهیم»، مادران کشته‌شدگان دیگر، و کسانی که با در دست داشتن یک دوربین ساده در خیابان مبارزه می‌کنند، می‌رسد. «شما می‌بینید خبرنگاران سی‌ان‌ان، نیویورک تایمز، بلومبرگ، همه ایران هستند. ولی اخبار ایران از کجا بیرون آمد؟ کار مردم عادی بود. برای همین من فکر می‌کنم اتفاقا داستان را خوب گفت. چون کارگردانش هم ایرانی بود.»
فیلم مستند «صدای من باش» در جشنواره‌های فیلم لهستان و ایتالیا، جایزه بهترین فیلم از دید تماشاگران را به دست آورده است.
