چهل و یکمین جلسه دادگاه حمید نوری، متهم به مشارکت در اعدام‌های تابستان ۶۷، روز چهارشنبه ۲۶ آبان ۱۴۰۰ با شهادت حسین فارسی، یکی از نجات‌یافتگان آن اعدام‌ها و از شاکیان پرونده، در دورس آلبانی برگزار شد.
حسین فارسی بین سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۲ زندانی سیاسی بود. او در سال ۱۳۶۶ به زندان گوهردشت (رجایی‌شهر) منتقل شد. نخستین بار همان شب بود که حمید نوری را با اورکُتی بر تن دید. آن شب به همراه زندانیان همراهش مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفت. شاهد گفت یکی از پاسدارهای زندان به آنها گفت که ناصریان (محمد مقیسه) رئیس زندان و با حفظ سمت، دادیار ناظر و حمید نوری رئیس دفتر او در زندان گوهردشت بود.
شاهد در توضیح وقایع مرداد ۶۷ گفت به همراه چند زندانی دیگر توسط ناصریان و نوری در ساعت ۹ شب روز هفتم مرداد مورد پرسش و پاسخ قرار گرفت. صبح روز هشتم مرداد به راهرو مرگ برده شد و بعدازظهر بدون چشم‌بند در برابر اعضای دادگاه، نیری و اشراقی قرار گرفت. در آن جا اولین «انزجارنامه» خود را نوشت.
حسین فارسی بار دیگر بعدازظهر روز ۲۲ مرداد در برابر هیئت مرگ – نیری، اشراقی و پورمحمدی - قرار گرفت. این بار فاتحی، رئیس اطلاعات کرج و نادری، دادستان کرج نیز به اعضای هیئت مرگ اضافه شده بودند. آن روز نیز برای دومین بار «انزجارنامه‌ای» نوشت. شاهد اواخر شهریور به سلول انفرادی منتقل شد.
حسین فارسی در جریان اعدام ها در کل چهار بار به راهرو مرگ هدایت شد و دو بار در برابر هیئت مرگ قرار گرفت.
حسین فارسی در گفت‌وگویی که چند روز قبل از آغاز دادگاه حمید نوری در مرداد ماه با صدای آمریکا داشت، در مورد هویت حمید نوری گفته بود که بارها او را در زندان ملاقات کرد.
آقای فارسی در آن مصاحبه هویت حمید نوری را به عنوان حمید عباسی در زمان اعدام‌های تابستان ۶۷ در زندان گوهردشت تأیید کرد. او گفت نخستین بار که عکس منتشر شده‌ای از او را دید، از روی حالت چشمان و بینی عقابی‌اش او را شناسایی کرد. او گفت نوری فقط شکسته‌تر شده است.
حسین فارسی در گفتوگو با صدای آمریکا از شبی در بهمن ماه ۱۳۶۶ سخن گفت؛ شبی که هوا بسیار سرد بود. او و حدود ۱۸۰ تا ۱۹۰ نفر را به بندی بردند که قبلا تخلیه شده و به شدت سرد بود. آقای فارسی گفت: «در آن جا همه را به زور لخت کردند. در آن سرما با کابل و چوب و چماق و کمربند بر این پیکرهای لخت می‌زدند. یکی از کسانی که در این جنایت شرکت داشت و هیچ‌وقت یادم نمی‌رود، حمید نوری بود. آن روز حمید نوری را نمی‌شناختم اما روی زمین افتاده بودم و از زیر چشم‌بند دیدمش. بعد بچه‌هایی که می‌شناختندش و قبلا گوهردشت بودند، گفتند که این حمید نوری است. او از سال‌های ۶۰-۶۱ کابل‌زن ناصریان (قاضی مقیسه) بود. ناصریان سربازجوی شعبه سه زندان اوین بود. حمید نوری در زندان قزل حصار و گوهردشت مدیر دفتر ناصریان بود.»
کتاب «یک کهکشان ستاره» حسین فارسی در میان ۶۵ مدرک کتبی کیفرخواست دادستان‌هاست که در برخی جلسات دادگاه در چند ماه اخیر به آن استناد شده است. در جلسه امروز دادگاه از شاهد در مورد این کتاب سوال شد. شاهد گفت این کتاب بیشتر بر مبنای مشاهدات خود اوست و نه بر اساس آنچه شنیده است. او گفت یادداشت‌های اولیه کتاب مانند تاریخ‌ها و اسامی را در دوران زندان ریزنویسی و در کف ساک در زندان پنهان کرده بود.
حسین فارسی توضیح داد که نوشته‌ها را در سال هفتاد در کفش مهرداد کاووسی، زندانی دیگری جاسازی و به بیرون زندان منتقل کرد. شاهد گفت مهرداد کاووسی در حال حاضر در استکهلم سوئد است و می‌تواند در این مورد شهادت بدهد.
او پس از اعدام‌ها حمید نوری را در حال مصاحبه با زندانیان دید. شاهد بعدها پس از انتقال به زندان اوین نیز با حمید نوری نیز چندین بار با نوری روبه‌رو شد. حسین فارسی در سال ۱۳۷۲ از زندان آزاد شد.
آخرین برخورد شاهد با حمید نوری پس از آزادی و در سال ۱۳۷۲ در ساختمان مرکزی دادستانی در خیابان معلم تهران بود. شاهد برای انجام کارهای اداری پرونده و آزادی‌اش به آن جا رفته بود. شاهد گفت هیچ برخوردی بین آنها صورت نگرفت.
سی و چهار جلسه این دادگاه – به جز جلسات فوق‌العاده – در استکهلم سوئد برگزار شده بود. بنا بر یک برنامه از پیش تنظیم شده، جلسات سی و ششم تا چهل و دوم این دادگاه به جای استکهلم در آلبانی، محل استقرار هفت نفر از شاهدان این دادگاه در اردوگاه سه اشرف برگزار می‌شود.
جلسه بعدی دادگاه حمید نوری روز پنجشنبه ۲۷ آبان با شهادت حسن اشرفیان در آلبانی برگزار خواهد شد.
