با وجود آن که سران ۶۳ کشور دنیا زن بوده‌اند، اما هنوز این موضوع به یک امر عادی تبدیل نشده است. آرو پانده، خبرنگار صدای آمریکا گزارش می دهد:
یکی از ساکنان کلمبیا در پاسخ به این سوال که چرا در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات به هیلاری کلینتون رأی داده، در پاسخ به صدای آمریکا گفت " می‌خواهم یک زن اختیار این را داشته باشد که بگوید دولت چطور باید اداره شود."
اویلین بوید، زن سالخورده آمریکایی آفریقایی تباری که صاحب چندین نوه هم است، در ادامه گفت که "تا حالا همیشه مردان این کار را می کردند و کار خاصی هم انجام نداده اند."
در طول رقابت‌های درون حزبی یک سال گذشته برای تعیین نامزد نهایی حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری پائیز آینده، بسیاری با خانم بوید در این زمینه هم نظر بوده‌اند.
هیلاری کلینتون که سه شنبه رسما در کنوانسیون ملی حزب دموکرات در فیلادلفیا به عنوان نامزد نهایی انتخابات هشتم نوامبر معرفی شد، نخستین زنی است که نامزد یک حزب عمده سیاسی آمریکا برای مقام ریاست جمهوری می‌شود.
در صورت غلبه بر رقیب جمهوریخواه خود، دونالد ترامپ، و پیروزی در انتخابات هجدهم آبان ماه سال جاری، بانوی اول اسبق آمریکا، نخستین رئیس جمهوری زن ایالات متحده خواهد شد.
با این حال این موضوع برای برخی از دموکرات‌ها که طرفدار برنی سندرز، رقیب هیلاری کلینتون در انتخابات مقدماتی، بوده‌اند و به رغم حمایت سندرز از کلینتون، همچنان می‌گویند به او رأی نخواهند داد، ظاهرأ در اولویت قرار ندارد.
اما به عقیده مدیر مرکز "زنان و سیاست" دانشگاه راتگرز، تفاوت نظر و بی‌تفاوتی برخی رأی دهندگان دموکرات، بخصوص جوانان، به احتمال رسیدن یک زن به مقام فرماندهی کل قوا برای نخستین بار در تاریخ آمریکا، چندان شگفت آور نیست.
به عقیده دبی والش "زنان، به ویژه در سنین ۵۰ به بالا، قطعا فکر می کنند که ممکن است در طول عمر خودشان شاهد چنین رویداد تاریخی نباشند ... در حالی که جوان‌ترها تقریبا مطمئن اند که در آینده شاهد این اتفاق خواهند بود."
از دید بسیاری، به دلیل حضور ۲۰ ساله هیلاری کلینتون در عرصه سیاست – به عنوان بانوی اول آمریکا، نماینده سنا، داوطلب نامزدی انتخابات در سال ۲۰۰۸ و وزیر خارجه آمریکا - معرفی او به عنوان نخستین نامزد اصلی یک حزب برای انتخابات ریاست جمهوری چندان هم تعجب آور نیست.
هر چند در سال‌های اخیر شاهد حضور بیشتر زنان در سطوح بالا – از مقام‌های دولت‌های فدرال و ایالتی گرفته تا نهادهای قانون‌گذاری و نظام قضایی آمریکا – بوده‌اند، اما تنها ۲۵ درصد مقام‌های منتخب کشور را زنان تشکیل می‌دهند.
به همین دلیل است که جکسون کتز مؤلف کتاب "مرد بس است: دونالد ترامپ، هیلاری کلینتون و سیاست‌های ریاست جمهوری مردانه" معتقد است هنوز نمی‌توان ادعا کرد که چالش "نابرابری جنسیتی" در آمریکا برطرف شده است.
او با بیان این که ادعاهای نه چندان محکم و "خیال‌بافی هایی" مطرح می‌شود که این چالش را با پیروزی پشت سر گذاشته‌ایم و با مردان و زنان در آمریکا یکسان برخورد می‌شود، گفت اما واقعیت این است که ما در حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی هنوز به این برابری نزدیک هم نشده‌ایم.
با این حال، این موضوع که تاکنون هیچ زنی در مقام ریاست جمهوری پا به کاخ سفید نگذاشته، واقعیتی است که می‌تواند برای همیشه در تاریخ ایالات متحده آمریکا ثبت شود. واقعیتی که برخی از کشورهای غربی مانند بریتانیا و آلمان، و حتی کشورهایی مانند هند و سری لانکا، سال‌ها پیش آن را تجربه کرده‌اند.
با توجه به این که اغلب کشورهایی که زنان در رأس دولت قرار گرفته‌اند دارای نظام پارلمانی بوده‌اند، اما انتخاب یک زن در کشوری با نظام ریاست جمهوری، هرچند که ممکن است نشانه برابری کامل زن و مرد نباشد، اما می‌تواند منشأ تحولات بزرگ‌تری در عرصه‌های دیگر باشد.
