او با لباس تابستانی سرخ ، گردنبندی به گردن و یک کیف سفید مانند این بود که برای تفریح به پارک رفته است، اما این دختر در واقع معترضی است که در معرض حمله گاز اشک آور پلیس های نقاب داری قرار گرفته که شدت آن موهای او را افشان کرده است.
این عکس که صدها بار در شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده است و کاریکاتورها و پوسترها و برچسب هایی براساس آن عکس ساخته شده اند، تصویر بانوی سرخ پوش به نماد حضور زنان معترضی بدل شده است که در تظاهرات خشونت بار ضددولتی در استانبول شرکت کرده اند.
اسرا بشیکتاش، دانشجوی ریاضیات در نزدیکی تنگه بسفر و یکی از مراکز تجمع اعتراضی هفته گذشته می گوید: «این عکس ماهیت اعتراض را تعریف می کند. نشان دهنده خشونت پلیس با معترضان آرام و تلاش مردم برای محافظت از خود و ارزش هایشان است.»
در بعضی از تصاویری که روی دیوارها نصب شده است، تصویر این زن بسیار بزرگتر از عکس مامور پلیس کشیده شده و روی آن نوشته «هر چه بیشتر گاز اشک آور بزنید، تعداد ما بیشتر خواهد شد».
ایالات متحده و اتحادیه اروپا و نیز گروه های مدافع حقوق بشر در مورد اقدامات خشونت بار پلیس ترکیه علیه معترضان ابراز نگرانی کرده اند.
رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه روز دوشنبه معترضان را نیروهای افراطی خواند که «دوشادوش تروریسم ها فعالیت می کنند»، تعبیری که با تصویر بانوی سرخ پوش در عکس اصلا همخوانی ندارد.
تعدادی از معترضان نیز گویی لباس جنگ به تن دارند، ماسک به چهره زده اند و سنگ پرتاب می کنند، اما تعداد زیادی از تظاهرکنندگان زنان بسیار جوانی همچون بشیکتاش هستند و حضور آن ها در اعتراض هایی که غروب روز جمعه در میدان تقسیم آغاز شدند، کاملاً نمایان بود.
اسرا، هسینه و سجیل از جمله دخترانی هستند که دوشنبه شب در حالی که عینک شنا و ماسک جراحی به صورت زده بودند و روسری دور گردنشان گره زده بودند، در محله بشیکتاش استانبول جمع شدند.
این گروه و بانوی سرخ پوش تعداد اندکی از زنان جوانی هستند که معتقدند در ترکیه ای که تحت حاکمیت اردوغان قرار دارد، حق و حقوق و آزادی های خود را از دست خواهند داد. نگرانی آن ها از این است که تبلیغ های اردوغان برای رعایت پوشش اسلامی که آن را نماد پارسایی زنان می داند، آزادی و حق انتخابشان را در معرض تهدید قرار دهد.
بسیاری از زنان به قوانین جدید سقط جنین در ترکیه اشاره می کنند که نشانه آن است که اردوغان قصد دارد زنان را از این حق محروم کند و آن ها را به نقش های سنتی سوق دهد. اردوغان به زنان کشورش توصیه کرده است سه فرزند داشته باشند.
اسرا می گوید «من به زنانی که حجاب دارند، احترام می گذارم، اما این حق آن ها است، من می خواهم به حقوق من هم احترام گذاشته شود. من نه چپ گرا و نه ضدسرمایه داری هستند، من می خواهم یک بازرگان باشم و در یک ترکیه آزاد زندگی کنم».
مصطفی کمال آتاتورک، بنیانگذار جمهوری سکولار ترکیه، این کشور را در سال ١٩٢٣ از دل ویرانه های امپراتوری عثمانی بیرون کشید و زنان را ترغیب کرد تا به جای روسری پوشش غربی به تن کنند. از قضا، از زمان آتاتورک تاکنون اردوغان تنها رهبری است که پایه های حاکمیت خود را در این کشور مستحکم کرده است.
اردوغان در سال ٢٠٠٢ به قدرت رسید و از حمایت جدی مردم محافظه کار مناطق مرکزی آناتولی و محبوبیتی بی رقیب برخوردار بوده است.
تظاهرات اعتراضی هفته گذشته در چندین شهر ترکیه حاکی از این واقعیت است که محبوبیت اردوغان، حداقل بین طبقه متوسط کشور که در دوران اصلاحات اقتصادی و سیاسی و احقاق حقوقشان و کاهش قدرت ارتش از او حمایت کرده بودند، رو به افول است.
هسینه، دانشجوی شیمی می گوید «اردوغان ادعا می کند که پنجاه درصد مردم به او رای داده اند. من امروز این جا حضور دارم که نشان دهم من به نیم دیگر جمعیت تعلق دارم که به او رای ندادم، من بخشی از نیمی از جمعیتی هستم که او احترامی برای آن ها قائل نیست و قصد دارد آن ها را سرکوب کند».
او می افزاید «من می خواهم آینده ای در ترکیه داشته باشم، یک حرفه تخصصی و از حق آزادی برای انتخاب شیوه زندگی ام برخوردار باشم».
اردوغان مرد مذهبی است که بلندپروازی های خود برای استقرار یک حاکمیت دینی و اسلامی در ترکیه را انکار می کند. او مطرح شدن ایده هایی همچون اجبار برای رعایت شئونات دینی و مذهبی را رد می کند. اردوغان ادعا می کند تصویب قوانین جدید برای محدود شدن مصرف الکل برای حفظ سلامت مردم بوده و هیچ ارتباطی به اصول دینی و مذهبی ندارد. زنان ترکیه تصویب این قانون را محکوم کرده اند.
معترضان امروز نسبت به روزهای آغازین تظاهرات مجهزتر شده اند، بعضی از معترضان کلاهای محافظ به سر می گذارند و برخی هم سرتا پا سیاه پوشیده اند و بیشتر آن ها کفش کتانی به پا دارند. اما بسیاری از زنان همچون بانوی سرخ پوش میدان تقسیم لباس های زنانه ای به تن دارند.
بوسرا، دانشجوی ٢٣ ساله رشته اقتصاد می گوید پدر و مادرش از حضور او در اعتراض ها حمایت کرده اند. وی می گوید «من به هر حال نگران هستم و می دانم که این جا در معرض خطرقرار دارم. اما این خطر در مقایسه با تهدید از دست رفتن جمهوری ترکیه، آزادی های کشور و شور و حال و روحیه آن قابل مقایسه نیست».
این عکس که صدها بار در شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده است و کاریکاتورها و پوسترها و برچسب هایی براساس آن عکس ساخته شده اند، تصویر بانوی سرخ پوش به نماد حضور زنان معترضی بدل شده است که در تظاهرات خشونت بار ضددولتی در استانبول شرکت کرده اند.
اسرا بشیکتاش، دانشجوی ریاضیات در نزدیکی تنگه بسفر و یکی از مراکز تجمع اعتراضی هفته گذشته می گوید: «این عکس ماهیت اعتراض را تعریف می کند. نشان دهنده خشونت پلیس با معترضان آرام و تلاش مردم برای محافظت از خود و ارزش هایشان است.»
در بعضی از تصاویری که روی دیوارها نصب شده است، تصویر این زن بسیار بزرگتر از عکس مامور پلیس کشیده شده و روی آن نوشته «هر چه بیشتر گاز اشک آور بزنید، تعداد ما بیشتر خواهد شد».
ایالات متحده و اتحادیه اروپا و نیز گروه های مدافع حقوق بشر در مورد اقدامات خشونت بار پلیس ترکیه علیه معترضان ابراز نگرانی کرده اند.
رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه روز دوشنبه معترضان را نیروهای افراطی خواند که «دوشادوش تروریسم ها فعالیت می کنند»، تعبیری که با تصویر بانوی سرخ پوش در عکس اصلا همخوانی ندارد.
تعدادی از معترضان نیز گویی لباس جنگ به تن دارند، ماسک به چهره زده اند و سنگ پرتاب می کنند، اما تعداد زیادی از تظاهرکنندگان زنان بسیار جوانی همچون بشیکتاش هستند و حضور آن ها در اعتراض هایی که غروب روز جمعه در میدان تقسیم آغاز شدند، کاملاً نمایان بود.
اسرا، هسینه و سجیل از جمله دخترانی هستند که دوشنبه شب در حالی که عینک شنا و ماسک جراحی به صورت زده بودند و روسری دور گردنشان گره زده بودند، در محله بشیکتاش استانبول جمع شدند.
این گروه و بانوی سرخ پوش تعداد اندکی از زنان جوانی هستند که معتقدند در ترکیه ای که تحت حاکمیت اردوغان قرار دارد، حق و حقوق و آزادی های خود را از دست خواهند داد. نگرانی آن ها از این است که تبلیغ های اردوغان برای رعایت پوشش اسلامی که آن را نماد پارسایی زنان می داند، آزادی و حق انتخابشان را در معرض تهدید قرار دهد.
بسیاری از زنان به قوانین جدید سقط جنین در ترکیه اشاره می کنند که نشانه آن است که اردوغان قصد دارد زنان را از این حق محروم کند و آن ها را به نقش های سنتی سوق دهد. اردوغان به زنان کشورش توصیه کرده است سه فرزند داشته باشند.
اسرا می گوید «من به زنانی که حجاب دارند، احترام می گذارم، اما این حق آن ها است، من می خواهم به حقوق من هم احترام گذاشته شود. من نه چپ گرا و نه ضدسرمایه داری هستند، من می خواهم یک بازرگان باشم و در یک ترکیه آزاد زندگی کنم».
مصطفی کمال آتاتورک، بنیانگذار جمهوری سکولار ترکیه، این کشور را در سال ١٩٢٣ از دل ویرانه های امپراتوری عثمانی بیرون کشید و زنان را ترغیب کرد تا به جای روسری پوشش غربی به تن کنند. از قضا، از زمان آتاتورک تاکنون اردوغان تنها رهبری است که پایه های حاکمیت خود را در این کشور مستحکم کرده است.
اردوغان در سال ٢٠٠٢ به قدرت رسید و از حمایت جدی مردم محافظه کار مناطق مرکزی آناتولی و محبوبیتی بی رقیب برخوردار بوده است.
تظاهرات اعتراضی هفته گذشته در چندین شهر ترکیه حاکی از این واقعیت است که محبوبیت اردوغان، حداقل بین طبقه متوسط کشور که در دوران اصلاحات اقتصادی و سیاسی و احقاق حقوقشان و کاهش قدرت ارتش از او حمایت کرده بودند، رو به افول است.
هسینه، دانشجوی شیمی می گوید «اردوغان ادعا می کند که پنجاه درصد مردم به او رای داده اند. من امروز این جا حضور دارم که نشان دهم من به نیم دیگر جمعیت تعلق دارم که به او رای ندادم، من بخشی از نیمی از جمعیتی هستم که او احترامی برای آن ها قائل نیست و قصد دارد آن ها را سرکوب کند».
او می افزاید «من می خواهم آینده ای در ترکیه داشته باشم، یک حرفه تخصصی و از حق آزادی برای انتخاب شیوه زندگی ام برخوردار باشم».
اردوغان مرد مذهبی است که بلندپروازی های خود برای استقرار یک حاکمیت دینی و اسلامی در ترکیه را انکار می کند. او مطرح شدن ایده هایی همچون اجبار برای رعایت شئونات دینی و مذهبی را رد می کند. اردوغان ادعا می کند تصویب قوانین جدید برای محدود شدن مصرف الکل برای حفظ سلامت مردم بوده و هیچ ارتباطی به اصول دینی و مذهبی ندارد. زنان ترکیه تصویب این قانون را محکوم کرده اند.
معترضان امروز نسبت به روزهای آغازین تظاهرات مجهزتر شده اند، بعضی از معترضان کلاهای محافظ به سر می گذارند و برخی هم سرتا پا سیاه پوشیده اند و بیشتر آن ها کفش کتانی به پا دارند. اما بسیاری از زنان همچون بانوی سرخ پوش میدان تقسیم لباس های زنانه ای به تن دارند.
بوسرا، دانشجوی ٢٣ ساله رشته اقتصاد می گوید پدر و مادرش از حضور او در اعتراض ها حمایت کرده اند. وی می گوید «من به هر حال نگران هستم و می دانم که این جا در معرض خطرقرار دارم. اما این خطر در مقایسه با تهدید از دست رفتن جمهوری ترکیه، آزادی های کشور و شور و حال و روحیه آن قابل مقایسه نیست».
