در حالی که مذاکرات اتمی ایران با جامعه جهانی در وین پس از دست‌یابی به چارچوب توافق اتمی در مرحله برگزاری ست، نشریات آمریکایی مقاله های متعددی در انتقاد یا موافقت با این توافق نوشته‌اند. از جمله هفته نامه تایم در مقاله ای نوشته است کسی نباید به انتقادهای پرسر و صدایی که از تهران و واشنگتن درباره چارچوب توافق شنیده می‌شود، اهمیتی بدهد، زیرا احتمال دست‌یابی به توافق جامع، بیش از عدم حصول آن است. این مقاله می‌گوید در این میان آنچه مهم است، نحوه اجرای آن است.
نویسنده مقاله با استناد به سخنرانی آیت الله علی خامنه‌ای در واکنش به دست‌یابی به چارچوب توافق لوزان می نویسد، مخاطبان او دو گروهند:
نخست، گروه تندروهای ایران که آیت الله باید در حالی که وزیر امور خارجه‌اش پشت درهای بسته با غربی ها مذاکره می کند، در برابر آنها محکم موضع بگیرد و بگوید که در برابر خواست‌های غرب کوتاه نیامده است.
دوم، هیئت‌های مذاکره‌کننده غربی که می‌خواهد به آنها وانمود کند که در گفت‌وگوها رهبری سختگیر است.
با این همه اگر آیت الله خامنه ای از روند مذاکرات راضی نبود و درپی خلاص از تحریم‌های اقتصادی برنمی آمد، اجازه پیشرفت آن را تا این مراحل نمی داد.
از سوی دیگر درآمریکا، انتقادهای جمهوری‌خواهان در حدی نیست که بتواند توافقی را که دولت پرزیدنت اوباما بدان دست یابد، وتو کند. مردم آمریکا حاضر به ورود به جنگ جدیدی نیستند و جامعه جهانی هم خواستار دست‌یابی به توافق است.
با همه این ها، به نوشته تایم، مهم‌ترین مسئله، مرحله پس از دست‌یابی به توافق، یعنی نحوه اجرا و نظارت بر آن است که نویسنده مقاله آن را بسیار دشوارتر از مرحله مذاکرات و توافق می‌داند.
اما روزنامه راست‌گرای وال استریت جورنال در مقاله‌ای تحت عنوان «ایرانِ دموکرات‌ها» نوشته است: وضعیت توافق اتمی ایران به تمام و کمال در اختیار دموکرات‌هاست، از ذخایر اورانیوم غنی شده و تعداد سانتریفوژها گرفته تا نفوذ ایران در یمن، عراق، سوریه، و لبنان. و به عبارت بسیار ساده‌تر، هرجا که دست آیت الله خامنه‌ای به آن برسد.
دموکرات‌ها به مردم آمریکا می‌گویند بین تهدید اتمی ایران و تهدید امنیتی آن کشور تفاوت وجود دارد. این درحالی است که رهبر جمهوری اسلامی ایران به توسعه‌طلبی در منطقه خاورمیانه ادامه می دهد.
این مقاله می گوید، با نزدیک شدن انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، به نظر می‌رسد که ایران بار دیگر به مثلث برمودای دموکرات‌ها تبدیل می‌شود، که آخرین بار آن در زمان پرزیدنت کارتر و ماجرای گروگان‌‌گیری‌ها بود. زیرا توان کارآمدی رئیس جمهوری مورد تردید قرار گرفت و به شکست او در انتخابات انجامید.
وال استریت جورنال می افزاید، البته شاید مقایسه مورد جیمی کارتر با وضعیت فعلی، مورد منصفانه ای نباشد. زیرا اگر در آن موقع ایرانی‌ها، گریبان آمریکایی‌ها را درچنگ خود گرفته بودند، این بار پرزیدنت اوباماست که دست از ایرانی ها برنمی دارد. تا جایی که در کل می‌توان گفت که دست یابی به توافق اتمی با ایران وسوسه ای ست که آقای اوباما از همان آغاز ریاست جمهوری اش به آن دچار بود.
نویسنده به تصمیم روسیه به ارسال سامانه دفاع موشکی اس-۳۰۰ به ایران و حضور کشتی‌های جنگی ایران و آمریکا در خلیج عدن اشاره کرده و نوشته که تا ۱۹ ماه آینده، یعنی زمان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، دموکرات‌ها مسئول مجموعه تحولاتی هستند که از جانب ایران به‌بار آید.
