رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی اعلام کرده است که «کارگران ماهر» نیز امنیت شغلی ندارند و در اقتصاد ایران با کارگر ماهر و تحصیلکرده نیز به خاطر فقدان امنیت شغلی، مانند کارگر ساده و بدون تحصیلات برخورد می‌شود.
خبرگزاری تسنیم، وابسته به نهادهای امنیتی در جمهوری اسلامی به نقل از فتح‌الله بیات نوشت که «شأن جامعه کارگری» به خاطر فقدان امنیت شغلی کاملا زیر سوال است.
خبرگزاری تسنیم، نبود امنیت شغلی در محیط کار را «آزاردهنده» توصیف کرد و نوشت کارگران زیادی هستند که ۲۰ سال یا بیشتر سابقه کار دارند، ولی همچنان با قراردادهای سه ماهه و شش ماهه و بعضاً یک‌ماهه فعالیت می‌کنند.
فتح‌الله بیات نیز در واکنش به این موضوع گفته است «یکی از مشکلات ما بحث عدم اجرای امنیت شغلی است و از سال‌های دور ما در مجلس و حتی در صحن علنی مجلس موضوع امنیت شغلی کارگران را مطرح کردیم که رای نیاورد.»
این موضوع در کنار مشکلات معیشتی و همخوانی نداشتن دستمزد کارگران با خط فقر در ایران از دلایل اصلی خالی شدن بازار کار ایران از نیروی کار موثر و ماهر است.
گزارش‌ها نشان می‌دهد که این مشکلات منجر به مهاجرت گسترده کارگران ماهر و ساده ایرانی به کشورهای همسایه شده است و آنهایی که در ایران مانده‌اند نیز مشاغل کاذب را به فعالیت در واحدهای تولید و صنعتی ترجیح می‌دهند.
برهمین اساس دبیر کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران تابستان سال گذشته گفته بود که این روزها کارگران به دنبال کار «ایده‌آل از نظر درآمدی» هستند و حاضر به فعالیت تحت ضوابط مشخص نیستند برای همین خط تولید کارخانه‌ها نیاز به کارگر دارد ولی پیدا نمی‌شود.
بهمن ماه سال گذشته نیز سمیه گلپور، رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری ایران علت این اتفاق را مهاجرت کارگران اعلام و عقب‌ماندگی مزد از تورم، عدم امنیت شغلی و ناتوانی در تامین معاش را دلیل اصلی مهاجرت کارگران ماهر به کشورهایی مانند عراق، عمان و ترکیه ذکر کرده بود.
وب‌سایت «تجارت نیوز» در هفدهم دی ماه سال ۱۴۰۲ در گزارشی به نقل از رصدخانه مهاجرت ایران، از مهاجرت بیش از یک میلیون کارگر ماهر به کشورهای حاشیه خلیج فارس خبر داده بود.
حداقل حقوق و دستمزد سال ۱۴۰۳ برای هر کارگر مشمول قانون کار در حالی ۱۲ میلیون و ۶۷۰ هزار تومان است که برآوردهای مختلف نشان دهنده خط فقر بیش از ۳۰ میلیون تومانی برای تهران و شهرهای بزرگ است.
