با نزدیک شدن به فصل زمستان و کاهش دمای هوا در روزهای اخیر، دولت برای جلوگیری از ناترازی در تولید و مصرف گاز اقدام به سهمیه بندی گاز صنایع کرده است. این در حالی است که صنایع تازه از زیر بار زیان و «عدمالنفع» ناشی از سهمیهبندی برق خارج شده بودند.
وبسایت «اکو ایران» در گزارشی به این موضوع پرداخته و نوشته است که بحث قطع گاز صنایع و محدودیتهای مصرف گاز برای شرکتها بورسی در سامانه کدال آغاز شده است.
برهمین اساس اعلام شده است که روز گذشته دوشنبه ۲۰ آذرماه، شرکت پتروشیمی زاگرس و شرکت کود شیمیایی اوره لردگان از محدودیتهای گازی خود خبر دادند.
در همین راستا شرکت کود شیمیایی اوره لردگان اعلام کرده که با حدود ۷۰ درصد از ظرفیت خود از روز ۲۰ آذر ماه به فعالیت خود ادامه میدهد و پتروشیمی زاگرس نیز از توقف واحد دوم تولیدی خود خبر داده است.
در همین راستا یک عضو اتاق بازرگانی یکشنبه نوزدهم آذر ماه با اشاره به این نکته که ۸۰ درصد صنایع در ایران گازی هستند؛ گفته بود که «اگر ناترازی گاز امسال هم به ما برسد، این صنایع دچار تعطیلی میشوند.»
حمیدرضا صالحی، رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی علت عمده ناترازی را عدم سرمایه گذاری در این بخش اعلام کرده بود.
قطع و سهمیه بندی گاز صنایع در ایران در سالهای اخیر به یک قانون نانوشته برای فرار از ایجاد ناترازی شدید و قطع گاز و برق خانگی تبدیل شده است.
تحلیلگران معتقدند این اقدام موجب کاهش تولید در فصول مختلف سال و وارد ساختن زیانهای بزرگ به صنایع میشود که با ادعای رشد اقتصادی از سوی دولت در تضاد است.
در همین رابطه رئیس خانه صنعت و معدن گلستان چهاردهم شهریورماه سال جاری گفته بود که صنایع این استان «در سالهای اخیر زیان زیادی به واسطه قطعی برق و گاز متحمل شدند اما با این وجود برخی مدیران از رشد تولید در حوزه تولید سخن به میان میآورند که بهتر است با آمار بازی نکنند.»
محمدرضا مدیری، مدیرعامل پتروشیمی زنجان نیز بیستم آبان ماه زیان ۲۰ روز قطعی گاز پتروشیمی را سالانه بیش از ۶/۵ هزار میلیارد تومان اعلام کرد.
یک عضو کمیسیون انرژی مجلس نیز مرداد ماه سال ۱۴۰۱ گفته بود که طبق برآورد به عمل آمده، در سال ۱۳۹۹، در حد فاصل آذر ماه تا اسفند ماه، صنایع پتروشیمی بیش از ۳۰۰ میلیون دلار زیان دیدند. به گفته هادی بیگی نژاد به ازای هر یک روز قطعی گاز صنعت پتروشیمی زیانی برابر با ۲۰ میلیون دلار را تجربه میکند.
برخی از کارشناسان بر این باورند سیاست گاز رسانی به تمام نقاط کشور و تکیه بر بهرهبرداری از گاز اشتباه بوده و انرژی ارزان باعث مصرف بدون ضابطه شده است. در طرف مقابل هم انرژی ارزان یکی از رانتهای تولید در ایران است که یکی از مهمترین دلایل تداوم سیاستگذاریهای حوزه انرژی بشمار میرود.