لیلی مهدوی، مادر سیاوش محمودی، یکی از نوجوانان کشته شده در اعتراضات سراسری، در چند استوری اینستاگرامی واقعه کشته شدن او را شرح داد.
او روز یک‌شنبه ۲۰ آذر با تأکید بر این که «من دادخواه خون فرزندم هستم» و «به نامردی از پشت سر با تیر جنگی شلیک می‌کنید»، به اعدام محسن شکاری اشاره کرد و گفت: «جوانی را که اعتراض می‌کند، می‌کشید. دستگیر می‌کنید. بعد خیلی سریع اعدام می‌کنید. به جرم عدالت‌خواهی. پس آن که بچه من را و خیلی‌های دیگر را کشت باید چه کار کرد؟»
سیاوش محمودی نوجوان ۱۷ ساله بود که ۳۰ شهریور در جریان اعتراضات سراسری ایران در محله نازی‌آباد، منطقه ۱۶ تهران، با شلیک نیروهای حکومتی کشته شد.
مادرش، لیلی مهدوی، در چند استوری اینستاگرامی در شرح واقعه نوشت که سیاوش با دوستش در نازی‌آباد قرار گذاشت و به مادرش که او را صدا می‌زد گفت «مامان برو، من میام»، اما دیگر نیامد.
مادر سیاوش محمودی به سمت نازی‌آباد رفت، اما خیابان را بسته بودند و «پر از دود گاز اشک‌آور بود» و چیزی شبیه به «صحنه‌های جنگ» و «بسیجی‌های آن محل روبه‌روی بچه‌های محل خود ایستاده بودند.»
خانم مهدوی در آن جا دستش را بالا گرفته بود و یک بسیجی در پاسخ او که می‌گفت «من دنبال پسرم می‌گردم»، او را به آن سوی خیابان «پرت کرد» و «با باتوم زد، گفت باشه، معرکه نگیر.»
به گفته او، در آن محل شمار قابل توجهی از «نیروهای امنتی با پرچم یا ثارالله زردرنگ» و «۵۰ - ۶۰ موتورسوار مسلح» حضور داشتند؛ در خیابان کسی نبود، اما «مردم از توی کوچه‌ها شعار می‌دادند.»
مادر سیاوش محمودی که این متن را خطاب به فرزند جان‌باخته‌اش نوشته، توضیح داد که پس از آن که «پنج ساعت» دنبال او گشته، با برادرش تماس گرفته و برای یافتن پسرش به «کلانتری» و «بیمارستان» مراجعه کرده است.
در اطلاعات بیمارستان به او گفته‌اند «یک بچه را آورده‌اند، اما فوت کرده»، «مجهول‌الهویه» است و «اجازه ندارند» جسد را نشان بدهند. در پی بی‌قراری خانم مهدوی، مقام بیمارستانی «کارت عابر بانک» همراه پیکر نوجوان جان‌باخته را نشان می‌دهد و مادر سیاوش محمودی متوجه می‌شود که جسدی که به گفته مأمور اطلاعات بیمارستان «از پشت سر تیر خورده»، متعلق به پسرش است.
مادر این نوجوان کشته‌شده در اعتراضات، برای دیدن پیکر فرزندش تا صبح منتظر مانده و سپس در کشو سردخانه بیمارستان، او را دیده است. خانم مهدوی نوشته است که جسد پسرش را «با فرق غرق خون با چشمان نیمه‌باز» دیده و وقتی دستش را زیر سر او گذاشته تا فرزندش را ببوسد، دست او «پر از خون» شده است.
او با تکرار جمله فرزندش که هنگام رفتن گفته بود «برو، می‌آیم»، نوشت: «مامان تو را پیدا کرد ... سیاوش، گفتی برو می‌آیم، اما نیامدی...»
لیلی مهدوی همچنین افزود، «من دادخواه خون فرزندم هستم. به نامردی از پشت سر با تیر جنگی شلیک می‌کنید» و برای خودت «راحت می‌چرخی، اما جوانی که اعتراض می‌کند، می‌کشید، دستگیر می‌کنید. بعد خیلی سریع اعدام می‌کنید. به جرم عدالت‌خواهی.»
او همچنین نوشت: «پس آن که بچه مرا، خیلی‌های دیگر را کشت، باید چه کار کرد؟»
پیش از این، مراسم چهلم سیاوش محمودی در روز دهم آبان در بهشت زهرای تهران برگزار شده بود و حاضران ضمن هم‌خوانی سرود ملی «ای ایران» شعار داده بودند: «آبان ماه تابان، نظام رو به پایان»، «آبان ماه خونه، سیدعلی سرنگونه»، «سیاوش عزیزم خونت رو پس می‌گیرم» و «مهسا حدیث سیاوش، ایران مثل آتش.»
شرکت‌کنندگان در این مراسم همچنین خطاب به رهبر جمهوری اسلامی شعار داده بودند: «تو سفره‌مون نمونده لقمه‌نونی، خامنه‌ای یک روز دیگه نمونی!»
