فوران آتشفشانی خشمگین در سال ۷۹ پس از میلاد، شهر پرجنب و جوش پمپئی را در کمتر از چند ساعت به یک زمین بایر پوشیده از خاکستر تبدیل کرد.
بقایای این شهر رومی، بعدها در جریان حفاری‌های باستان‌شناسی کشف شد و اکنون یکی از جاذبه‌های گردشگری محبوب ایتالیا به شمار می‌رود.
به گزارش آسوشیتدپرس، دهه‌ها بی‌توجهی، سومدیریت و عدم نگهداری منظم پمپئی، این شهر را به دلیل هجوم بیش از حد توریست‌ها در قرن حاضر در آستانه مرگی دوباره قرار داد.
فرو ریختن تالار قدیمی محل تمرین گلادیاتورها در سال ۲۰۱۰، نزدیک بود به قیمت خارج کردن پمپئی از فهرست میراث جهانی یونسکو تمام شود.
ولی این روزها پمپئی در حال تجربه تولدی دوباره است.
حفاری‌هایی که بعنوان بخشی از راهبردهای تثبیت مهندسی برای جلوگیری از فروپاشی‌های جدید صورت می‌گیرد، موجب آگاهی‌های تازه‌ای درباره زندگی روزمره ساکنان پمپئی، به ویژه طبقات اجتماعی مختلف شهر شده است.
تحت مدیریت جدید باستان‌شناسی پارک، فناوری مدرن و خلاقانه، ضمن بازیابی برخی از افتخارات تقریبا محو شده پمپئی، اثرات یک تهدید جدید، یعنی تغییرات آب و هوایی را محدود می‌کند.
گابریل زوکتریل، باستان‌شناسی که ۱۰ ماه پیش بعنوان مدیرکل این پروژه منصوب شد، وخامت سریع اوضاع پمپئی را که از دهه ۱۹۷۰ آغاز شد، به «هواپیمایی تشبیه می‌کند که روی زمین فرود‌می‌آید و با خطر متلاشی شدن مواجه است.»
پروژه بزرگ پمپئی، با تزریق ۱۰۵ میلیون یورو از بودجه اتحادیه اروپا به شرطی که تا سال ۲۰۱۶ به سرعت و بصورت موثر هزینه شود، باعث مرمت شهر شد و از ویرانی‌های بیشتر جلوگیری کرد.
گابریل زوکتریل به آسوشیتدپرس می‌گوید که «همه این بودجه به درستی خرج شد.»
با این حال او تأکید می‌کند که در آینده برای مقابله با مشکلات این مکانی که ۲۵۰ سال پیش کاوش شده است، به فناوری جدید نیاز دارند.
به گفته گابریل زوکتریل، تغییرات آب و هوایی، از جمله بارندگی زیاد و گرمای شدید تهدیدی جدی برای پمپئی است.
او در ادامه می‌گوید که تکیه بر چشم انسان برای تشخیص نشانه‌های ویرانی ناشی از آب و هوا در کف موزائیک‌ها و دیوارهای نقاشی شده در حدود ده هزار اتاق ویلاها، کارگاه‌ها، و خانه‌های کوچک غیرممکن است، و به همین دلیل باید از هوش مصنوعی و پهپاد برای بررسی دقیق شرایط استفاده کرد.
به این ترتیب پیش از وقوع رویدادهای تلخ گذشته و فروریختن دیوارها، یا ویرانی سایر بخش‌ها، کارشناسان می‌توانند مداخله کنند و اقدامات ضروری را انجام دهند.
از سال گذشته، هوش مصنوعی و ربات‌ها در حال انجام کارهایی هستند که بدون استفاده از آنها غیرممکن بود.
یکی از این موارد، مونتاژ کردن نقاشی‌های دیواری در کوچکترین قطعات فروریخته، یا بازسازی سقف نقاشی شده خانه نقاشان در حال کار است که در اثر بمباران متفقین در جنگ جهانی دوم ترک خورد.
ربات‌ها همچنین به تعمیر آسیب‌های نقاشی‌های دیواری در پایگاه گلادیاتورها کمک خواهند کرد که زمانی نماد زوال مدرن پمپئی بود و اکنون بعنوان شاهدی بر احیای آن جشن گرفته می‌شود.
وزن بخش‌های کاوش نشده شهر که بر ویرانی‌های حفاری شده فشار می‌آورد، همراه با جمع شدن آب ناشی از بارندگی، و زهکشی ضعیف، باعث ویرانی این تالار شده بود.
هنوز هفده هکتار از ۶۶ هکتار پمپئی حفاری نشده و در اعماق گدازه‌های آتشفشانی مدفون است.
