ویکتور گلینسکی، فیزیکدان و کمیسیونر پیشین «کمیسیون تعیین مقررات هسته ای ایالات متحده» در دولت های فورد و ریگان، و هنری سوکولسکی، مدیر اجرایی «مرکز آموزش سیاست های منع گسترش و تکثیر جنگ افزار هسته ای» و معاون امور سیاست منع گسترش جنگ افزار هسته ای در دفتر وزیر دفاع آمریکا طی سال های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۳، در یادداشت مشترکی در نشریه «فارن پالیسی» نوشته اند روسای جمهوری ایالات متحده با وجود تلاش برای منع گسترش و تکثیر جنگ افزار هسته ای در منطقه خاورمیانه طی دهه ها عهد کرده اند درباره زرادخانه هسته ای اسرائیل صحبت نکنند. اکنون زمان آن است که واشنگتن به این استاندارد دوگانه پایان دهد.
گلینسکی و سوکولسکی می گویند پرزیدنت بایدن برای اولین تماس خود در مقام رئیس جمهوری آمریکا با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، تا ۱۷ فوریه صبر کرد. ناظران امور در واشنگتن گمانه زنی کردند که این سردی ظاهری ناشی از عدم تصمیم بایدن به امضای نامه ای است که اسرائیل به طور معمول از روسای جمهوری آمریکا می خواهد امضا کنند. در این نامه از ایالات متحده درخواست می شود درباره برنامه جنگ افزار هسته ای اسرائیل در مباحثات مرتبط منطقه ای یا برای فشار بر دولت اسرائیل به منظور کاهش زرادخانه اش استفاده نکند.
از زمان ریاست جمهوری بیل کلینتون هر یک از روسای بجمهوری آمریکا به هنگام آغاز کار به اصرار اسرائیل نامه محرمانه ای را امضا کرده اند که در آن ایالات متحده در عمل عهد می کند اسرائیل را «تا زمانی که با تهدیدی برای موجودیت اش در منطقه روبرو باشد برای برنامه جنگ افزار هسته‌ایش زیر فشار نگذارد.»
واشنگتن به طور فعال به اسرائیل کمک می کند.
این سیاست شامل چشم پوشی از رویدادی است که قریب به یقین یک آزمایش هسته ای اسرائیل در جنوب اقیانوس هند در سال ۱۹۷۹ محسوب می شود و ماهواره های آمریکایی آن را دیده اند.
واشنگتن با تظاهر به این که چیزی درباره جنگ افزارهای هسته ای اسرائیل نمی داند داوطلبانه چشم خود را بسته و از این رو به تلاش هایش برای تعیین سیاستی سازنده لطمه زده است.
کاخ سفید در دوره ریاست جمهوری جیمی کارتر و پس از آن اطلاعات در این باره را طبقه بندی محرمانه کرد.
دولت ایالات متحده مقرراتی را وضع کرده که در بولتن محرمانه وزارت انرژی ایالات متحده درباره قابلیت های هسته ای خارجی توصیف شده است. در آن ذکر شده که کارمندان دولت در صورت اذعان به برخورداری اسرائیل از جنگ افزار هسته ای با تنبیه هایی شدید روبرو خواهند شد.
پرزیدنت باراک اوباما هم از پاسخ به این پرسش که آیا کشوری در خاورمیانه سلاح هسته ای دارد سرباز زده بود.
این باور وجود دارد که این توافق ناشی از تفاهم محرمانه سال ۱۹۶۹ بین ریچارد نیکسون، رئیس جمهوری آمریکا، با گلدا مئیر، نخست وزیر وقت اسرائیل، است. ظاهرا نخست وزیر اسرائیل عهد کرده بود کشورش به آزمایش هسته ای دست نزند و نیکسون وعده داده بود اسرائیل را برای امضای پیمان ان پی تی یا دست کشیدن از جنگ افزارهای هسته ای اش تحت فشار نگذارد.
نیکسون و مئیر به تنهایی ملاقات کردند و هیچ کس حتی هنری کیسینجر، وزیر خارجه وقت آمریکا، حضور نداشت و نوشته ای از آن دیدار به جا نمانده است.
دولتی که نتواند اذعان کند اسرائیل جنگ افزار هسته ای دارد نمی تواند به شکلی معتبر مساله گسترش و تکثیر تسلیحات هسته ای در دیگر نقاط خاورمیانه را به بحث بگذارد.
اخیرا ولیعهد سعودی و رئیس جمهوری ترکیه در تعهدشان به ان پی تی در راستای عدم دسترسی به جنگ افزار هسته ای تردید ایجاد کردند و آینده برنامه هسته ای ایران هم کماکان در هاله ای از ابهام است. وزیر خارجه مصر گفته است در کنفرانس بازبینی ان پی تی در اوت ۲۰۲۱ مساله برنامه هسته ای اسرائیل را مطرح خواهد کرد.
شاید زمانی آشکار کردن قابلیت های جنگ افزار هسته ای اسرائیل واکنش شدید اتحاد جماهیر شوروی و کمک هسته ای مسکو به کشورهای عرب را به همراه داشت، اما اکنون به ویژه با گسترش پیمان ابراهیم فضا تغییر کرده است.
ایالات متحده اکنون می کوشد ایران را از ساخت جنگ افزار هسته ای بازدارد. واشنگتن بدون اذعان به این که اسرائیل هم جنگ افزار هسته ای دارد نمی تواند به شکلی معتبر و موثر این موضوع را به بحث بگذارد.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
در همین مورد، یک دیدگاه دیگر را نیز بخوانید:
