باراک اوباما، رييس جمهوری آمريکا، «گزارش وضعيت کشور» را در سومين سخنرانی سالانه خود در اجلاس مشترک کنگره در ساعت ۹ شامگاه سه شنبه به وقت شرق آمريکا، ارائه کرد. آنچه در زير ملاحظه می کنيد بخش هايی از سخنرانی پرزيدنت اوباما است.
>>وضعيت کشورمان قوی تر می شود. ما بيش از آن جلو رفته ايم که راه برگشت داشته باشيم. تا زمانی که من رييس جمهوری هستم با هرکس دراين بنا برای تحقق اين مهم کار خواهم کرد. اما قصد دارم با عمل خود با موانع بجنگم. من با هر تلاشی برای بازگشت به سياست هايی که از ابتدا اين بحران اقتصادی را موجب شد، مخالفت خواهم کرد. نه. ما به آن اقتصاد که از راه انتقال منابع به خارج تضعيف شد، با بدهی های بد، و با سودهای مالی تقلبی، باز نخواهيم گشت. امشب می خواهم درباره چگونگی حرکت به جلو صحبت کنم. و طرحی برای اقتصاد پايدار را ارائه کنم، اقتصادی که بر صنعت آمريکايی، انرژی آمريکايی، مهارتهای کارگر آمريکايی و ارزشهای از نو زنده شده آمريکايی، بنا شده باشد.
>>به آمريکايی فکر کنيم که در دسترس ماست: کشوريکه با آموزش مردمش جهان را رهبری می کند.آمريکايی که نسل جديدی صنعت فناوری برتر و مشاغل با حقوق بالا را جذب می کند. آينده ای که ما در کنترل انرژی خود خواهيم بود، و امنيت و رفاه ما اين چنين به بخشهای بی ثبات جهان پيوند نخورده است. اقتصادی که برای تداوم بنا شده است؛ درآن در ازای سختکوشی، اجرت، و در ازای مسئوليت، پاداش داده می شود.
>>موضوع تعيين کننده زمانه ما همانا چگونگی پای بند ماندن به تعهدهاست. هيچ چالشی بيش از اين، فوريت ندارد. هيچ بحثی پراهميت تر از اين نيست. ما می توانيم به کشوری قانع باشيم که در آن وضعيت شمار رو به کاهشی از مردم واقعا عالی است و درهمان حال شمار رو به افزايشی از آمريکاييان بسختی گذران می کنند. و يا می توانيم به بازسازی آن اقتصادی روی بياوريم که هرکس سهم منصفانه ای ازآن ببرد و همگان بنا به رشته قانون های منصفانه، نقش خود را ايفا کنند. موضوع در اينجا ارزشهای دموکرات ها، يا ارزشهای جمهوريخواهان نيست، بلکه ارزشهای آمريکايی است. بايد آنها را از نو بسازيم.
>>هرگز فراموش نکنيم که ميليونها آمريکايی سختکوش که هر روزه بنا به قوانين، نقش خود را ايفا می کنند، سزاوار حکومت و نظام مالی ای هستند که به همان شيوه، عمل کند. اکنون ديگر زمان آنست که آن قوانين برای همه کس از بالا تا پايين به اجرا درآيد. نه ضمانت، نه اعانه و نه قصور. آمريکايی بنا شده بر پيگيری بر مسئوليت همه افراد.
>>ما در جمع امشب می دانيم که اين نسل قهرمان، آمريکا را امن تر و در سراسر جهان مورد احترام تر ساخته است. برای نخستين بار در طی ۹ سال، هيچ آمريکايی در عراق نمی جنگد. برای نخستين بار در طی دو دهه، اسامه بن لادن تهديدی برای کشور نيست. اکثر سران القاعده مغلوب شده اند. توان طالبان درهم شکسته شده است و بخشی از سربازان در افغانستان به خانه باز می گردند.
>>پايان دادن به جنگ درعراق اين امکان را به ما داده است تا ضربات قاطعی به دشمنانمان وارد کنيم. ازپاکستان تا يمن، از شمار باقی مانده های فعال القاعده کاسته می شود. می دانند که نمی توانند از تيررس آمريکا فرار کنند.
>>کشندهای جنگ فروکش می کند. موج های تحول ، خاورميانه و شمال آفريقا را در نورديده، از تونس تا قاهره و از صنعا تا ترابلس. سال پيش قذافی پرسابقه ترين ديکتاتورجهان بود: آدمکشی که دستانش به خون آمريکايی ها آلوده بود. امروز او ديگر نيست. در سوريه ترديدی ندارم که رژيم اسد بزودی می فهمد که نيروهای تغيير را نمی توان به عقب راند و کرامت انسانی را نمی توان انکار کرد.
>>ما امنيت خودمان را در برابر کسانی که شهروندانمان، دوستانمان و منافع مان را تهديد می کنند، تضمين می کنيم. به ايران نگاه کنيد. با قدرت ديپلماسی ما، جهانی که زمانی در زمينه چگونگی برخورد با برنامه هسته ای ايران دستخوش تفرقه بود، اکنون يکپارچه است. رژيم ايران بيش از هر زمان منزوی شده، رهبرانش با مجازاتهای فلج کننده، روبرو هستند و تا زمانی که به مسئوليت هايشان توجه نداشته باشند، از اين فشار کاسته نخواهد شد. ترديد نکنيم: آمريکا مصمم است نگذارد ايران به جنگ افزارهای اتمی دست يابد، و من هيچ گزينه ای را در راه رسيدن به اين هدف از روی ميز کنار نمی گذارم. اما يک راه حل صلح آميز، امکان دارد و بسيار هم بهتر است. و اگر ايران مسيرش را عوض کند و به تعهداتش عمل کند می تواند بار ديگر به آغوش جامعه جهانی، بازگردد.
>>اين آمريکاست. هروقت به اين پرچم نگاه می کنم به ياد می آورم که سرنوشت ما به هم گره خورده است، درست مثل اين ۵۰ ستاره و ۱٣ نوار پرچم. هيچ کس بتنهايی اين کشور را نساخته است. اين کشور بزرگ است چون ما همه با هم آن را ساختيم. اين کشور بزرگ است چون ما با هم به صورت يک تيم کار می کنيم. اين کشور بزرگ است چون ما پشتيبان يکديگريم. و اگر به اين حقيقت چنگ بزنيم دراين لحظه آزمون، هيچ چالشی بزرگ نمی نمايد و هيچ ماموريتی دشوار نخواهد بود. تا هنگامی که در راه هدف مشترک با هم باشيم و تا هنگامی که قاطعانه درکنار هم بمانيم حرکت ما رو به جلو خواهد بود، آينده ما اميدبخش و وضعيت کشور ما هميشه قوی، خواهد بود.
