خلاصه و برگزیده ای از کتاب «مقابله و پنهان سازی: جنگ های مخفيانه اوباما و به کارگيری شگفت انگيز قدرت آمريکا» نوشته دیوید سانجر که روز سه شنبه از سوی مؤسسه انتشاراتی «کراون» منتشر خواهد شد، روز جمعه در نیویورک تایمز به چاپ رسید.
در گزارش نیویورک تایمز درباره گزارش این کتاب از عملیات مقابله با برنامه هسته ای ایران با استفاده از «بدافزار» ها آمده است:
«گزارش حاضر شرح تلاش های آمریکا و اسرايیل برای تضعيف برنامه هسته ای ایران مبتنی بر مصاحبه هايی است که طی ۱۸ ماه گذشته با مقامات کنونی و پيشين آمریکا، اروپا و اسرايیل که درگیر در این طرح بوده اند، انجام شده است. همچنین در اين بررسی با طیف وسیعی از کارشناسان خارج از اين پروژه مشاوره شده است. هیچيک از اين افراد اجازه ندادند نام آنها مورد استفاده قرار گیرد، زیرا این تلاش ها به شدت طبقه بندی شده است، و قسمت هایی از طرح همچنان تا به امروز در جريان است. این مقامات نسبت به میزان موفقیت برنامه خرابکاری در کند کردن پیشرفت ایران به سوی توسعه توانایی برای ساختن سلاح های هسته ای، ارزیابی های متفاوتی دارند. برآورد های داخلی دولت اوباما حکايت از آن دارد که برنامه اتمی ايران بين ١۸ ماه تا دو سال عقب افتاده است، اما برخی از کارشناسان در داخل و خارج از دولت آمريکا، در اين مورد ترديد دارند و می گويند که سطح غنی سازی ايران با بهبود مداوم سوخت مورد نيازش، برای ۵ سلاح اتمی يا بیشتر و قابليت غنی سازی اضافی، کافی است.»
**
«باراک اوباما، رييس جمهوری آمريکا، از نخستين ماه های ورود خود به کاخ سفيد در خفا دستور اجرای برنامه حملاتی را که بطور فزاینده ای پیچیده بوده و سيستم های کامپيوتری تاسیسات غنی سازی هسته ای ايران را هدف قرار می داد، صادر کرد. به گفته شرکت کنندگان در اين طرح، آقای اوباما به میزان قابل توجهی اولين استفاده مداوم آمريکا از سلاح های سايبری را گسترش داد.
اوباما تصمیم گرفت پروژه حملاتی را که در دولت بوش با اسم رمز «بازی های المپیک» آغاز شده بود ادامه دهد؛ حتی پس از آنکه یک عنصر از این برنامه به طور تصادفی در تابستان سال ۲۰١۰ به دلیل خطای برنامه نویسی از تأسيسات نطنز در ایران خارج شد. خطای برنامه نويسی، کرم رايانه ای را از طريق اينترنت به سراسر جهان ارسال و در معرض ديد عموم قرار داد. کارشناسان امنیت رایانه ای که به بررسی اين بدافزار ساخت ایالات متحده و اسرائیل پرداختند، آن را «استاکس نت» نامگذاری کردند.
در جلسه ای پرتنش در اتاق عمليات کاخ سفید پس از «فرار» اين بدافزار، آقای اوباما، جوزف بایدن، معاون ريیس جمهوری آمريکا، و لئون پانه تا، که در آن زمان ريیس سازمان اطلاعات مرکزی، سی آی ای، بود، به بررسی اين پرسش پرداختند که آيا جاه طلبانه ترین تلاش آمریکا برای کاهش سرعت پیشرفت اقدامات اتمی ایران، در خطر نابودی قرار گرفته است يا خير.
به گفته اعضا شورای امنيت ملی آمريکا که در جلسه حضور داشتند آقای اوباما پرسيد: آيا باید این کار را تعطيل کنيم؟
گفته شد که معلوم نيست چقدر ایرانی ها در مورد جزئيات بدافزار اطلاع پيدا کرده اند و شواهدی ارائه شد دال بر آنکه کماکان اين بدافزار قادر به آسيب رسانی به تأسيسات اتمی ايران است. آقای اوباما تصمیم گرفت که حملات سايبری ادامه پيدا کنند. در هفته های بعد، به تأسيسات نطنز ايران توسط نسخه های جدیدتر اين بدافزار کامپیوتری ضربه وارد شد و بعد هم همان تأسيسات با نسخه های تازه تر اين بدافزار مورد حمله قرار گرفت. آخرین رشته از اين حملات، چند هفته پس از آنکه «استاکس نت» در سراسر جهان رديابی شده بود، بطور موقت نزدیک به ١۰۰۰ عدد از ۵۰۰۰ سانتریفیوژ ایران را که در آن زمان در حال تصفیه اورانیوم بودند، از کار انداخت.
این که آیا ایران همچنان در تلاش برای طراحی و ساخت یک سلاح اتمی است، همچنان موضوع مورد اختلاف است. تازه ترین برآورد سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا می گويد که ایران بخش عمده ای از تلاش های تسلیحاتی خود را پس از سال ۲۰۰٣ به حال تعلیق درآورده است؛ هرچند شواهدی در دست است که برخی از بقايای آن همچنان ادامه يافته است....
به نظر ميرسد با اجرای اين طرح، برای نخستين بار ایالات متحده بطور مکرر از سلاح های سايبری برای فلج کردن زیرساخت های کشوری دیگر، عملياتی را با استفاده از کد کامپیوتری سازمان داده است که پيش از آن تنها می توانست با بمباران کشوری ديگر و یا توسط ارسال عوامل خود برای کارگذاشتن مواد منفجره، به انجام برساند. کری ناچنبرگر، معاون شرکت سیمانتک، یکی از گروه های متعددی که اين کد کامپيوتری را تجزيه و تحليل کرده اند، در نشستی در دانشگاه استنفورد در ماه آوریل گفت که اندازه اين کد کامپيوتری ۵۰ برابر کد بدافزارهای رايج رايانه ای است. کسانی که تحقیقات رديابی عملکرد داخلی اين کد را انجام داده اند با اينکه توانسته اند بخشهای مختلف کارکرد آن را تفکيک کنند، قادر نيستند هیچ نتیجه گیری در مورد اينکه چه کسی مسئول توليد آن است، به عمل آورند.
فرآیند مشابهی در حال حاضر برای کشف ریشه های سلاح سايبری ديگری بنام «فليم» که به تازگی کشف شده، در جريان است. اين بدافزار، اطلاعات کامپيوترهای مقامات ایرانی را جمع آوری کرده است. اما کد کامپیوتری بدافزار «فليم» به نظر می رسد حداقل پنج ساله است، و مقامات آمریکایی می گویند که «فليم» بخشی از بدافزار «بازی های المپیک» نيست. اما مقامات در اين مورد که آيا آمريکا مسؤل حمله «فليم» است حاضر نشدند پاسخی ارائه دهند.
به گفته شرکت کنندگان در جلسات متعدد اتاق عمليات کاخ سفيد در مورد طرح «بازی های المپیک» اقای اوباما آگاه بود که با هر حمله، او ایالات متحده را به قلمرو تازه ای ميکشاند همانگونه که پیشینیان وی با اولین استفاده از سلاح های اتمی در سالهای ١۹۴٠، موشکهای بین قاره ای در سالهای ١۹۵٠ و هواپیماهای بدون سرنشین در دهه گذشته، چنين کردند. ....
اوباما به دستيارانش می گفت که اگر طرح «بازی های المپیک» شکست بخورد وقتی برای تحریم و دیپلماسی با ایران نخواهيم داشت. اسرايیل می تواند به حمله نظامی متعارفی دست بزند و آنگاه آتش جنگ می تواند به همه منطقه کشيده شود.
در گزارش نیویورک تایمز درباره گزارش این کتاب از عملیات مقابله با برنامه هسته ای ایران با استفاده از «بدافزار» ها آمده است:
«گزارش حاضر شرح تلاش های آمریکا و اسرايیل برای تضعيف برنامه هسته ای ایران مبتنی بر مصاحبه هايی است که طی ۱۸ ماه گذشته با مقامات کنونی و پيشين آمریکا، اروپا و اسرايیل که درگیر در این طرح بوده اند، انجام شده است. همچنین در اين بررسی با طیف وسیعی از کارشناسان خارج از اين پروژه مشاوره شده است. هیچيک از اين افراد اجازه ندادند نام آنها مورد استفاده قرار گیرد، زیرا این تلاش ها به شدت طبقه بندی شده است، و قسمت هایی از طرح همچنان تا به امروز در جريان است. این مقامات نسبت به میزان موفقیت برنامه خرابکاری در کند کردن پیشرفت ایران به سوی توسعه توانایی برای ساختن سلاح های هسته ای، ارزیابی های متفاوتی دارند. برآورد های داخلی دولت اوباما حکايت از آن دارد که برنامه اتمی ايران بين ١۸ ماه تا دو سال عقب افتاده است، اما برخی از کارشناسان در داخل و خارج از دولت آمريکا، در اين مورد ترديد دارند و می گويند که سطح غنی سازی ايران با بهبود مداوم سوخت مورد نيازش، برای ۵ سلاح اتمی يا بیشتر و قابليت غنی سازی اضافی، کافی است.»
**
«باراک اوباما، رييس جمهوری آمريکا، از نخستين ماه های ورود خود به کاخ سفيد در خفا دستور اجرای برنامه حملاتی را که بطور فزاینده ای پیچیده بوده و سيستم های کامپيوتری تاسیسات غنی سازی هسته ای ايران را هدف قرار می داد، صادر کرد. به گفته شرکت کنندگان در اين طرح، آقای اوباما به میزان قابل توجهی اولين استفاده مداوم آمريکا از سلاح های سايبری را گسترش داد.
اوباما تصمیم گرفت پروژه حملاتی را که در دولت بوش با اسم رمز «بازی های المپیک» آغاز شده بود ادامه دهد؛ حتی پس از آنکه یک عنصر از این برنامه به طور تصادفی در تابستان سال ۲۰١۰ به دلیل خطای برنامه نویسی از تأسيسات نطنز در ایران خارج شد. خطای برنامه نويسی، کرم رايانه ای را از طريق اينترنت به سراسر جهان ارسال و در معرض ديد عموم قرار داد. کارشناسان امنیت رایانه ای که به بررسی اين بدافزار ساخت ایالات متحده و اسرائیل پرداختند، آن را «استاکس نت» نامگذاری کردند.
در جلسه ای پرتنش در اتاق عمليات کاخ سفید پس از «فرار» اين بدافزار، آقای اوباما، جوزف بایدن، معاون ريیس جمهوری آمريکا، و لئون پانه تا، که در آن زمان ريیس سازمان اطلاعات مرکزی، سی آی ای، بود، به بررسی اين پرسش پرداختند که آيا جاه طلبانه ترین تلاش آمریکا برای کاهش سرعت پیشرفت اقدامات اتمی ایران، در خطر نابودی قرار گرفته است يا خير.
به گفته اعضا شورای امنيت ملی آمريکا که در جلسه حضور داشتند آقای اوباما پرسيد: آيا باید این کار را تعطيل کنيم؟
گفته شد که معلوم نيست چقدر ایرانی ها در مورد جزئيات بدافزار اطلاع پيدا کرده اند و شواهدی ارائه شد دال بر آنکه کماکان اين بدافزار قادر به آسيب رسانی به تأسيسات اتمی ايران است. آقای اوباما تصمیم گرفت که حملات سايبری ادامه پيدا کنند. در هفته های بعد، به تأسيسات نطنز ايران توسط نسخه های جدیدتر اين بدافزار کامپیوتری ضربه وارد شد و بعد هم همان تأسيسات با نسخه های تازه تر اين بدافزار مورد حمله قرار گرفت. آخرین رشته از اين حملات، چند هفته پس از آنکه «استاکس نت» در سراسر جهان رديابی شده بود، بطور موقت نزدیک به ١۰۰۰ عدد از ۵۰۰۰ سانتریفیوژ ایران را که در آن زمان در حال تصفیه اورانیوم بودند، از کار انداخت.
این که آیا ایران همچنان در تلاش برای طراحی و ساخت یک سلاح اتمی است، همچنان موضوع مورد اختلاف است. تازه ترین برآورد سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا می گويد که ایران بخش عمده ای از تلاش های تسلیحاتی خود را پس از سال ۲۰۰٣ به حال تعلیق درآورده است؛ هرچند شواهدی در دست است که برخی از بقايای آن همچنان ادامه يافته است....
به نظر ميرسد با اجرای اين طرح، برای نخستين بار ایالات متحده بطور مکرر از سلاح های سايبری برای فلج کردن زیرساخت های کشوری دیگر، عملياتی را با استفاده از کد کامپیوتری سازمان داده است که پيش از آن تنها می توانست با بمباران کشوری ديگر و یا توسط ارسال عوامل خود برای کارگذاشتن مواد منفجره، به انجام برساند. کری ناچنبرگر، معاون شرکت سیمانتک، یکی از گروه های متعددی که اين کد کامپيوتری را تجزيه و تحليل کرده اند، در نشستی در دانشگاه استنفورد در ماه آوریل گفت که اندازه اين کد کامپيوتری ۵۰ برابر کد بدافزارهای رايج رايانه ای است. کسانی که تحقیقات رديابی عملکرد داخلی اين کد را انجام داده اند با اينکه توانسته اند بخشهای مختلف کارکرد آن را تفکيک کنند، قادر نيستند هیچ نتیجه گیری در مورد اينکه چه کسی مسئول توليد آن است، به عمل آورند.
فرآیند مشابهی در حال حاضر برای کشف ریشه های سلاح سايبری ديگری بنام «فليم» که به تازگی کشف شده، در جريان است. اين بدافزار، اطلاعات کامپيوترهای مقامات ایرانی را جمع آوری کرده است. اما کد کامپیوتری بدافزار «فليم» به نظر می رسد حداقل پنج ساله است، و مقامات آمریکایی می گویند که «فليم» بخشی از بدافزار «بازی های المپیک» نيست. اما مقامات در اين مورد که آيا آمريکا مسؤل حمله «فليم» است حاضر نشدند پاسخی ارائه دهند.
به گفته شرکت کنندگان در جلسات متعدد اتاق عمليات کاخ سفيد در مورد طرح «بازی های المپیک» اقای اوباما آگاه بود که با هر حمله، او ایالات متحده را به قلمرو تازه ای ميکشاند همانگونه که پیشینیان وی با اولین استفاده از سلاح های اتمی در سالهای ١۹۴٠، موشکهای بین قاره ای در سالهای ١۹۵٠ و هواپیماهای بدون سرنشین در دهه گذشته، چنين کردند. ....
اوباما به دستيارانش می گفت که اگر طرح «بازی های المپیک» شکست بخورد وقتی برای تحریم و دیپلماسی با ایران نخواهيم داشت. اسرايیل می تواند به حمله نظامی متعارفی دست بزند و آنگاه آتش جنگ می تواند به همه منطقه کشيده شود.
