نیل آرمسترانگ ، فضانورد آمریکایی و نخستین انسانی که پا بر کره ماه نهاده بود، در ۸۲ سالگی درگذشت.
خانواده او در بیانیه ای گفتند که آقای آرمسترانگ، حدود سه هفته پیش تحت عمل جراحی قلب قرار گرفته بود.
آرمسترانگ فرماندهی سفینه آپولوی ۱۱ را بر عهده داشت که در روز ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹ بر سطح ماه فرود آمد و پرچم آمریکا را بر سطح ماه برافراشت. پس از پا نهادن بر ماه، آرمسترانگ عبارت معروف خود را با رادیو به زمین فرستاد: «این گامی کوچک برای انسان، و جهشی بزرگ برای بشریت است.» جمله ای که به یکی از معروف ترین نقل قول ها در زبان انگلیسی بدل شد.
فرود آپولو ۱۱ بر کره ماه و راه رفتن انسان بر آن، برای آمریکا که آن زمان درگیر جنگی خونین علیه کمونیسم در ویتنام بود و با شوروی سابق رقابتی تنگاتنگ در مکاشفات فضایی داشت، دستاوردی بزرگ به همراه آورد. آرمسترانگ آن زمان ۳۸ ساله بود.
یک بار از نیل آرمسترانگ پرسیدند از این تصور که جای پایش احتمالا برای هزاران سال بر سطح ماه می ماند چه احساسی دارد، پاسخ داد: «...امیدوارم یک نفر یکی از همین روزها آنجا برود و پاکش کند.»
ماموریت آپولو ۱۱، آخرین سفر آرمسترانگ به فضا بود. یک سال بعد از این ماموریت، او در ناسا به عنوان محقق ارشد، به کار اداری مشغول شد. خیلی زود ، ناسا را یکسره ترک کرد،در دانشگاه سین سیناتی به تدریس مشغول شد و زندگی خصوصی بی سروصدا و به دور از هیاهوئی را برای خود انتخاب کرد.
خانواده او در بیانیه خود ابراز امیدواری کردند که تلاش نیل آرمسترانگ برای ازبین بردن موانع و دنبال کردن انگیزه های بزرگ، الهام بخش جوانان جهان باشد. در این بیانیه گفته می شود: «دفعه بعد که در یک شب صاف ماه را در آسمان دیدید که لبخند می زند، به نیل آرمسترانگ فکر کنید و به او چشمک بزنید.»
خانواده او در بیانیه ای گفتند که آقای آرمسترانگ، حدود سه هفته پیش تحت عمل جراحی قلب قرار گرفته بود.
آرمسترانگ فرماندهی سفینه آپولوی ۱۱ را بر عهده داشت که در روز ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹ بر سطح ماه فرود آمد و پرچم آمریکا را بر سطح ماه برافراشت. پس از پا نهادن بر ماه، آرمسترانگ عبارت معروف خود را با رادیو به زمین فرستاد: «این گامی کوچک برای انسان، و جهشی بزرگ برای بشریت است.» جمله ای که به یکی از معروف ترین نقل قول ها در زبان انگلیسی بدل شد.
فرود آپولو ۱۱ بر کره ماه و راه رفتن انسان بر آن، برای آمریکا که آن زمان درگیر جنگی خونین علیه کمونیسم در ویتنام بود و با شوروی سابق رقابتی تنگاتنگ در مکاشفات فضایی داشت، دستاوردی بزرگ به همراه آورد. آرمسترانگ آن زمان ۳۸ ساله بود.
یک بار از نیل آرمسترانگ پرسیدند از این تصور که جای پایش احتمالا برای هزاران سال بر سطح ماه می ماند چه احساسی دارد، پاسخ داد: «...امیدوارم یک نفر یکی از همین روزها آنجا برود و پاکش کند.»
ماموریت آپولو ۱۱، آخرین سفر آرمسترانگ به فضا بود. یک سال بعد از این ماموریت، او در ناسا به عنوان محقق ارشد، به کار اداری مشغول شد. خیلی زود ، ناسا را یکسره ترک کرد،در دانشگاه سین سیناتی به تدریس مشغول شد و زندگی خصوصی بی سروصدا و به دور از هیاهوئی را برای خود انتخاب کرد.
خانواده او در بیانیه خود ابراز امیدواری کردند که تلاش نیل آرمسترانگ برای ازبین بردن موانع و دنبال کردن انگیزه های بزرگ، الهام بخش جوانان جهان باشد. در این بیانیه گفته می شود: «دفعه بعد که در یک شب صاف ماه را در آسمان دیدید که لبخند می زند، به نیل آرمسترانگ فکر کنید و به او چشمک بزنید.»
