رئیس یکی از بزرگترین موسسات بانکداری جهان در وال استریت جورنال به آمریکا توصیه می‌کند رهبری مذاکرات خردمندانه و سرسختانه با چین را در دست گیرد و به چین نشان دهد که مشارکت با غرب قدرتمند، به مراتب از همکاری با روسیه، ایران، و کشورهای مشابه، برای چین سودمندتر است. او تاکید می‌کند که غرب به رهبری همه‌جانبه آمریکا نیازمند است.
جِیمی دایمون، مدیرعامل موسسه بانکداری جی‌پی مورگان چیس مانهاتان، در بخش مقالات وال استریت جورنال می‌نویسد حمله روسیه به اوکراین نشان داد که غرب دیگر نمی‌تواند به حس کاذب امنیت ادامه دهد؛ حسی که مبنای آن این توهم است که دیکتاتوری‌ها از قدرت اقتصادی و نظامی برای پیشبرد اهداف خود استفاده نمی‌کنند.
جیمی دایمون، روز سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، می‌نویسد جهان آشفته یادآور آن است که امنیت ملی همیشه در والاترین مرتبه قرار خواهد داشت، حتی اگر به نظر برسد که در دوره‌های آرامش به آن توجه کمتری می‌شود.
آقای دایمون پیامد دیگر حمله روسیه به اوکراین را پایان یافتن این اندیشه که آمریکا می‌تواند به تنهایی عمل کند، می‌داند. رئیس بانک چیس می‌نویسد، رهبران ایالات متحده باید همیشه آمریکا را در اولویت قرار دهند اما صلح و نظم جهانی، بخشی از منافع حیاتی آمریکا است. از دید رئیس بانک چیس، فقط آمریکا قادر است دنیای غرب را هدایت کند و یک‌پارچه سازد، هر چند آمریکا باید این کار را با احترام و همکاری همدستان خود انجام دهد. وقتی یکپارچگی و اتحاد میان آمریکا و همدستان غربی آن نباشد، نیروهای خودکامه جهان خواهند توانست با ایجاد تفرقه در میان غربی‌های مجادله‌گر، بر غرب غالب شوند. آمریکا باید با استفاده از توانایی‌های خود - نه تنها توانایی نظامی بلکه قدرت اقتصادی، دیپلماتیک، و معنوی - جهان غرب را رهبری کند.
آقای جیمی دایمون ۶۶ ساله که بیش از ۱۵ سال است موسسه بانکداری جی‌پی‌مورگان چیس را اداره می‌کند، در مقاله خود در وال استریت جورنال، راه‌هایی برای رهبری جهان غرب پیش پای آمریکا می‌گذارد.
تجدید عهد با کیفیت‌ها و اصولی که به آمریکا عظمت بخشید: دایمون می‌نویسد این اصول شامل زندگی، آزادی، و تعقیب خوشبختی، و این اندیشه که همه انسان‌ها برابر خلق شده‌اند، است. دموکراسی و آزادی انسان از آزادی بیان، آزادی مذهب، و آزادی کسب‌وکار قابل تفکیک نیستند، و مفید است که آمریکایی‌ها درباره فداکاری اجداد خود در راه دموکراسی در این کشور و سراسر جهان، درس بگیرند. أقای دایمون می‌نویسد ما باید نقش حساسی را که دولت ایفا می‌کند تشخیص دهیم و نیاز داریم که دولت کارآمدتر و پاسخگوتر باشد. دایمون با تایید ضرورت داشتن چترهای ایمنی برای دستگیری از فقرا، سالمندان، و معلولان، می‌گوید که جامعه باید بتواند ضربات تغییرات اقتصادی را برای مردم، تحمل‌پذیرتر سازد؛ اما برنامه‌های رفاهی باید با حفظ پویایی اقتصادی، مسئولیت انفرادی، و کرامت کار، انجام گیرند. او می‌نویسد که باید با تدوین سیاست‌های اجتماعی و رفاهی بهتر مبتنی بر واقعیت‌ها، با شکست و بحران برنامه‌های اجتماعی برخورد کنیم و ما می‌توانیم اشتباه‌های آمریکا را بدون سرزنش ملت، تشخیص دهیم. دایمون تاکید دارد که آمریکا از حقوق بشر جهانی حمایت می‌کند و در جانب آزادی می‌ایستد، اما باید در باره سازش لازم برای دست یافتن به اهداف درازمدت، واقع‌گرا بود. او یادآوری می‌کند که به وقت لزوم، فرنکلین دلانو روزولت، رئیس جمهوری اسبق آمریکا، و وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا، برای شکست دادن آدولف هیتلر، با استالین هم‌پیمان شدند.
توسعه طرح مارشال برای امنیت غذایی و انرژی در جهان: جیمی دایمون، چیزی شبیه به طرح مارشال را برای حفظ اتحاد کشورهای غربی و کاستن از فلاکت ناشی از قحطی در جهان ضروری می‌داند. طرح مارشال نام بیشتر متداول «برنامه احیای اروپا» بود که بعد از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۸ میلادی و با هزینه ۱۳ میلیارد دلار (معادل ۱۲۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۱) به مدت چهار سال از سوی دولت آمریکا به اجرا در آمد که از جمله به ادغام اقتصادی اروپا انجامید. جیمی دایمون می‌نویسد زنجیره‌های تامین انرژی و مواد غذایی در جهان بالطبع متزلزل هستند و آشکار است که بین امنیت انرژی و جلوگیری از تغییرات اقلیمی، تضادی نیست. تولید ایمن و پایدار انرژی در درازمدت با کاهش از تصاعد گازهای گلخانه‌ای، مغایرت ندارد و به مراتب از سوزاندن ذغال سنگ بهتر است. همچنین آشکار است که امنیت غذایی و انرژی جهانی به سیاست‌های واقعی‌گرایانه بازرگانی و قدرت نظامی آمریکا پیوسته است.
افزایش هزینه نظامی آمریکا و همدستان آن به اندازه لازم برای حراست از جهان: جیمی دایمون که بارها در جراید از او به عنوان نامزد احتمالی ریاست جمهوری یاد می‌شود، در ادامه مقاله خود در وال استریت جورنال، به اهمیت قدرت نظامی می‌پردازد و می‌نویسد: «آمریکا نه تنها قرارگاه آزادی است بلکه همچنان زرادخانه دمکراسی هم هست و تحریم‌های اقتصادی نمی‌توانند جای ارتش مجهز و رزم‌آماده را بگیرد.» آقای دایمون می‌افزاید قدرت نظامی باید با دیپلماسی قوی و کمک‌های اقتصادی به جهان در حال توسعه همراه و هماهنگ باشد و سیاست‌های فکرشده می‌توانند به بسیاری از کشورها برای برکشیدن مردم و توسعه حقوق بشر کمک کند تا به اتحادیه‌های اقتصادی ملحق شوند که برای همه دست‌اندرکاران فایده دارند.
احیای پویایی آمریکا: دایمون اقتصاد قوی را شالوده قدرت آمریکا می‌داند و می‌نویسد به اندازه کافی روی رشد اقتصادی تمرکز داده نشده. میانگین نرخ رشد تولید ناخالص داخلی آمریکا بین سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۲۰ سالیانه ۱.۷٪ بود. دایمون می‌نویسد اگر نرخ رشد تولید ناخالص داخلی آمریکا سال گذشته ۳٪ بود، درآمد سرانه ۱۵ هزار دلار بیشتر می‌‌شد که برای پرداخت هزینه بسیاری از آنچه به عنوان یک ملت می‌خواهیم انجام دهیم، کافی می‌بود.
جیمی دایمون، مدیرعامل بانک جی‌پی مورگان چیس مانهاتان، در ادامه مقاله خود برای وال استریت جورنال به تشریح فواید رشد اقتصادی می‌پردازد. او می‌گوید رشد اقتصادی، نخ‌نمای رویای آمریکایی را رفو می‌کند، به ویژه اگر ثروت از طریق بهبود آموزش و افزایش دستمزد شهروندان کم‌درآمد، و کاهش از مالیات بردرآمد. او همچنین توصیه می‌کند که سیاست‌های ویرانگر مهاجرتی با افزایش مهاجرت قانونی و کاهش شدید مهاجرت غیرقانونی، تصحیح شوند. او می‌نویسد رشد اقتصادی، تورم را پایین می‌آورد و از کسری موازنه تجارت خارجی کم می‌کند و دست یافتن به ارتش قدرتمند مورد نیاز را آسان‌تر می‌کند. به نظر دایمون، دست یافتن به رشد اقتصادی مورد نیاز، با سیستم قانونی، مقرراتی و اداری، ممکن نیست.
دایمون تجدید ساختار بازرگانی جهانی را خواستار می‌شود چون عقیده دارد که آمریکا برای کالاها و خدمات کلیدی به دشمنان بالقوه تکیه کند و می‌نویسد این کار به برنامه‌ریزی صنعتی بیشتر از آنچه آمریکا به آن عادت دارد نیاز هست که به ویژه نمی‌تواند سیاست‌زده باشد. با این حال، جیمی دایمون می‌نویسد آمریکا باید آغوش خود را برای بازرگانی و کمک به سوی همه کشورهای دیگر جهان، بگشاید. اگر آمریکا برای حل مشکلات به کشورهای در حال توسعه کمک کند، بیشتر آنها مایل هستند از نظر اقتصادی با غرب همکاری کنند. جیمی دایمون چارچوب‌های راهبردی و اقتصادی جدیدی به آمریکا توصیه می‌کند تا بتواند خود را به شریک برگزیده تجاری کشورهای دیگر تبدیل کند
برخورد متفکرانه و بدون ترس با چین: در ارتباط با چین، مدیرعامل بانک چیس مانهاتان معتقد است که آمریکا همچنان از دست بالا بهره‌مند است: فراوانی مواد غذایی، آب و انرژی، همسایگان صلح‌خو، و پررونق‌ترین و پویاترین اقتصاد جهان با سرانه تولید ناخالص داخلی در سطح سالی ۷۵ هزار دلار. دایمون می‌نویسد باید ایمان داشته باشیم که سیستم آمریکا قادر است پویایی اقتصادی مورد نیاز را داشته باشد. چین در برکشیدن ملت و رساندن سرانه تولید ناخالص داخلی به سالی ۱۳ هزار دلار موفق بوده است، اما در یک برآورد عادلانه، با چالش‌هایی هم روبرو است، از جمله عدم کفایت مواد غذایی، آب و انرژی، و یک وضعیت سوق‌الجیشی پیچیده با همسایگانی سرسخت، فقدان آزادی که باعث انعطاف‌ناپذیری اقتصادی و سوء سرمایه‌گذاری می‌شود. دایمون مذاکره با چین را به آمریکا و متحدان آمریکا توصیه می‌کند، چه چین را رقیب بازرگانی بداند چه دشمن بالقوه، و یادآور می‌شود که بانک چیس و بانک‌هایی که اینک در چیس ادغام شده‌اند، بیش از یک قرن است در چین سابقه کسب‌وکار دارد. دایمون می‌نویسد باید اذعان کرد که با چین منافع مشترکی داریم در مبارزه با گسترش تسلیحات اتمی، چالش اقلیمی و تروریسم، و می‌افزاید که مذاکرات سرسختانه ولی متفکرانه با چین درباره نگرانی‌های نظامی و اقتصادی – از جمله رقابت غیرعادلانه – می‌تواند وضع بهتری برای همه به وجود بیاورد. اگر آمریکا خوب رهبری کند، به نفع چین خواهد بود که به جای روسیه، ایران و دیگر کشورها، با غربی قدرتمند مشارکت کند.
* برگردان فارسی این مطلب تنها به منظور آگاهی‌رسانی منتشر شده است و نظرات بیان‌شده در آن بازتاب‌دهنده دیدگاه صدای آمریکا نیست
