نصیر عصار، معاون نخست وزیر و سرپرست اوقاف ایران (۱۳۴۳ – ۱۳۵۰) و دبیرکل پیمان سنتو (۱۳۵۰-۱۳۵۴)، بامداد سیزدهم مهرماه (پنجم اکتبر) در شهر راکویل ایالت مریلند آمریکا درگذشت.
نصیر عصار، فرزند سيد کاظم عصار٬ در سال ۱۳۰۴ خورشیدی در تهران متولد شد، تحصيلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند و از رشته حقوق قضایی در دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. آقای عصار علاوه بر تحصیلات رسمی، دروس اسلامی، از جمله عربی و فقه و اصول و حکمت را نيز نزد پدر – که از دانشمندان روزگار خویش بود - آموخت.
آقای عصار در سال ۱۳۲۴ به خدمت وزارت امور خارجه ایران درآمد. مدتی دبير اول سفارت ایران در آنكارا بود. سپس با سمت معاون سر کنسول به نيویورک رفت٬ و بعد به عنوان مستشار سفارت ایران در واشنگتن عضو هيئت نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد شد.
نصیر عصار در سال ۱۳۴۲ مدیرکل نخست وزیری ، و در سال ۱۳۴۳ معاون نخست وزیرشد. در سال ۱۳۴۴ با حفظ سمت، سرپرستی سازمان اوقاف را برای مدت چهار سال برعهده گرفت. در سال ۱۳۵۰ دبيرکل پیمان سنتو شد و پس از آن مدتی به عنوان قائم مقام وزارت امور خارجه در امور سياسی و پارلمانى خدمت کرد.
آقای عصار – که از خوشنام ترین و پاکدست ترین مقام های دوران پهلوی به شمار می رفت- از بعد از انقلاب ۱۳۵۷ به حومه واشنگتن نقل مکان کرد و تا پایان عمر همراه همسر و فرزندانش در این منطقه زندگی کرد.