واشنگتن پست در مقاله بلندی به قلم سباستیان دتمن به انتخابات ۹ ماه مه مالزی و شکست «جبهه ملی» حزب حاکم که به مدت شش دهه در قدرت بود پرداخته و می نویسد حزب پاکاتان هاراپان (ائتلاف امید) به رهبری ماهاتیر محمد سیاستمدار کهنه کار و نخست وزیر پیشین توانست جبهه ملی به رهبری نجیب رزاق نخست وزیر را شکست دهد و قدرت را در دست بگیرد.
از ۲۲۲ کرسی پارلمان ۱۲۲ کرسی به ائتلاف امید و متحدانش رسید. جبهه ملی تنها ۷۹ کرسی به دست آورد.
علل پیروزی ائتلاف پیمان امید را باید در فساد حاکم بر کشور در ۶۱ سال حکومت جبهه ملی، مقبول نبودن دولت رزاق در میان مردم و مشکلات اقتصادی کشور جستجو کرد.
دشواریهای اقتصادی موجب شد اشتغال، حقوق و هزینه زندگی محور عمده انتخابات شود.
با این همه اغلب ناظران آگاه به مسائل مالزی پیروزی ائتلاف امید را ناممکن می دانستند.
دولت، منابع کافی برای تبلیغ در اختیار داشت. با نخبگان سیاسی و تجاری پیوندهای نزدیک داشت. با بهره گیری از نظام حقوقی انتخاباتی، نیروی پلیس و کمیسیون انتخاباتی راههای پیروزی رقیب را بسته بود اما دست آخر پیوستن ماهاتیر محمد به ائتلاف امید، کفه را به سود مخالفان رزاق تغییر داد.
ماهاتیر محمد نخست وزیر جدید که اکنون ۹۲ سال دارد پیشتر به مدت ۲۲ سال در راس دولت قرار داشت و اکنون سالخورده ترین رهبر جهان است. گفته می شود او به زودی کنار می رود و انور ابراهیم که روز چهارشنبه از زندان آزاد شد، جای او را می گیرد.
به اعتقاد ناظران بزرگ ترین پیام انتخابات مالزی این است که بدون خشونت و با صندوق رای می توان دولت را تغییر داد.
