جان کری وزیر امور خارجه و ارنست مونیز وزیر انرژی آمریکا، در مقاله مشترکی در واشنگتن پست از توافق اتمی با ایران دفاع کرده و آن را «نه فقط بهترین راه برای بازداشتن ایران از داشتن اسلحه اتمی، بلکه تنها گزینه بادوام و معتبر برای رسیدن به چنین هدفی» می نامند.
آنها یاد آور می شوند زمانی که باراک اوباما وارد کاخ سفید شد، «با ایرانی روبرو بود که در چرخه سوخت اتمی استاد شده بود، مرکزی برای غنی سازی اورانیوم در دل کوه ساخته بود، در راه نصب نزدیک ۲۰ هزار سانتریفوژ قرار داشت، و یک راکتور آب سنگین که می توانست پلوتونیوم تولیدکند می ساخت. اگر می خواست اسلحه اتمی بسازد، قبلا آن راه را پیموده بود و جامعه بین المللی چندان نظارتی بر برنامه آن نداشت. بر چنین زمینه ای، رئیس جمهوری آمکریکا قول داد هرگز به ایران اجازه نخواهد داد اسلحه اتمی تهیه کند.»
جان کری و ارنست مونیز توافق وین را «بهترین راه» جلوگیری از مجهز شدن ایران به تسلیحات اتمی توصیف می کنند و می گویند «این راه حل دیپلماتیک جامع، از حمایت یکپارچه قدرت های عمده جهان برخورداراست.»
آنها به تشریح جزئیات مهم توافق می پردازند از جمله این که تمام راه های ایران بسوی تولید سوخت برای ساخت اسلحه را می بندد، و اقداماتی را برای پاسخگویی به ایران در صورت تقلب در نظر می گیرد. این مقاله می گوید بدون توافق اخیر ایران می تواند ظرفیت غنی سازی اورانیوم را در مدتی کوتاه دوبرابر کند، به نصب سانتریفوژهای پیشرفته ادامه دهد، بر مقدار موجودی اورانیوم غنی شده بیافزاید، هر سال پلوتونیوم به اندازه ای که برای ساختن یک یا دو بمب کافی باشد تولید کند، و گام های لازم را برای تولید اسلحه اتمی بردارد.
جان کری و ارنست مونیز، دور شدن آمریکا از توافق را «اشتباهی تاریخی» توصیف می کنند و می گویند «ما از شریکان خود منزوی خواهیم شد، رژیم تحریم ها از هم خواهد گسیخت و ایران قادر خواهد شد به اجرای برنامه اتمی ادامه دهد.»
آنها می پذیرند ایران به عنوان «تهدیدی علیه ثبات خاورمیانه» باقی است، اما می گویند همین خطر است که «معامله را چنین لازم می سازد»، و ادامه می دهند «یک ایران اتمی تهدیدی برای متحدان ما در خاورمیانه، و نیز برای آمریکا و جامعه بین الملل است. توافق با برداشتن این تهدید از روی میز، پرداختن به مشکلات بسیار دیگری را که ما با اقدامات منطقه ای ایران داریم آسانتر خواهد ساخت.»
