خبرگزاری مهر روز پنجشنبه سی ام آذر، با اشاره به خشکسالی مطلق در جنوب کرمان نوشت که باتلاق جازموریان به بیابانی بی آب و علف تبدیل شده است.
در این گزارش تاکید شد که بستر باتلاق جازموریان به کلی خشکیده و به بیابانی تبدیل شده است که در آن، شترهای عشایر چرا می‌کنند.
به نوشته مهر، ۳۵ هزار و ۳۹۰ کیلومتر مربع وسعیت این باتلاق حتی یک متر مربع نیز آب ندارد.
این اتفاق در نتیجه خشکسالی بی سابقه در استان کرمان و سیستان و بلوچستان است که به نوشته این خبرگزاری، عملاً حوضه‌های آبریز نیز روزگار بهتری ندارند.
خشک شدن جازموریان در ادامه روند از بین رفتن تالاب‌ها و منابع طبیعی در ایران است. در این ارتباط، یک مقام محیط زیست اصفهان روز ۱۷ خرداد سال جاری از خشک شدن «صد در صد» تالاب گاوخونی خبر داده بود.
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان گفته بود که تنها دو یا سه درصد از قسمت شمالی تالاب کمی مرطوب است.
در ایران حدود ۱۵۲ تالاب شناسایی شده است. تالاب‌ها برای تنوع زیستی حیاتی هستند. کارشناسان محیط‌زیستی می‌گویند ارزش اکولوژیک تالاب‌ها ۱۰ برابر جنگل‌ها و ۲۰۰ برابر زمین‌های زراعی است.
روزنامه اعتماد نیز در مرداد سال جاری در این مورد نوشته بود که به اعتقاد ناظران، تاکنون ۵ سایت تالابی ایران در آستانه انقراض قرار گرفته‌است و برخی هم مانند تالاب‌های هامون، گاو خونی و جازموریان به بدترین وضعیت خود در دهه‌های گذشته گرفتار شده‌اند.
این شرایط و در استانه نابودی قرار گرفتن تالاب‌های ایران در شرایطی است که برپایه طبقه‌بندی کنوانسیون جهانی حفاظت از تالاب‌ها، موسوم به کنوانسیون رامسر، ۳۶ تالاب ایران در قالب ۲۵ عنوان در فهرست تالاب‌های مهم جهانی قرار دارند.
کنوانسیون رامسر، پیمانی بین‌المللی برای حفاظت از تالاب‌ها و حیوانات و گیاهان وابسته به آن‌ها است که در سال ۱۳۴۹ در شهر رامسر به تصویب رسید و مقر آن در شهر گلند سوئیس است.
