گذشت ۳۲ سال از عمر انقلاب نشان می دهد، وعده طلائی رهبران انقلاب اسلامی در عرصه اقتصادی عملی نشده است.
با وجود آن که آیت الله روح الله خمینی تنها چند ماه بعد از انقلاب، از ساختن مسکن برای همه زحمتکشان سخن می گفت، نصرالله ترابی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، روز چهارشنبه ۲۰ بهمن ماه، در آستانه سالگرد انقلاب می گوید، «به نظر می آيد با حداقل دستمزد۳۰۰ تا ۳۰۶ هزار تومان نشود زندگی کرد. با توجه به هزينه های زندگی که وجود دارد و با توجه به خط فقری که نه به صراحت، بلکه در لفافه گفته می شود که در استان های بزرگ ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومان و در استان های کوچک ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان است، به نظر می آيد دستمزد ۳۱۰ تومان يا اگر فرضا بخواهند۳۵۰ هزارتومان تعيين کنند، نشود کاری انجام داد به ويژه آن که امروز کسی مسکن و لوازم زندگی نداشته باشد و بخواهد مسکنی اجاره کند و يا کاری انجام بدهد، به عقيده من بعيد است که بتواند کاری انجام دهد. مگر اين که کسی از قبل پولی يا خانه ای داشته باشد و بخواهد اجاره دهد البته به شرط آنکه از قبل لوازم زندگی هم خريده باشد.»
غلام رضا خادمی زاده، رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران کشور نیز، هفته گذشته در پانزدهم بهمن ماه، در گفت و گو با خبرگزاری مهر، با بیان این که هم اکنون ۴۳ درصد کارگران کشور زیر حداقل دستمزد تعیین شده شورای عالی کار دستمزد می گیرند، گفت، «دولت موظف به تقویت نقش خود در رابطه با شرکای اجتماعی است.»
پیش تر عبدالرضا مصری، وزیر رفاه و تامین اجتماعی دولت نهم، در برنامه گفت و گوی ویژه شبکه دوم سیمای جمهوری اسلامی ایران، با بیان این که معتقد نیستیم که دولت باید بتواند همه چاله ها را پر کند، گفته بود، «اعلام خط فقر به چه دردی می خورد؟»
در همین حال از آغاز انقلاب حضور نهادهای موازی هم چون، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، کمیته امداد امام خمینی، بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی، بنیاد شهید و امور ایثارگران، و نهادهای از این قبیل، که از آن به عنوان اقتصاد سایه نام برده می شود، پیامدهای زیانباری برای اقتصاد ایران داشته است، و به تدریج به مراکزی برای رانت خواری و تقویت اقتصاد سایه و فساد مالی در ایران تبدیل شده است.
در عین حال درآمد بی سابقه ۳۷۰ میلیارد دلاری نفت برای دولت محمود احمدی نژاد ثابت کرد، که نفت به تنهایی قادر نیست اقتصاد دولتی ایران را رونق بخشد، بلکه تنها اعتیاد اقتصاد نفتی کشور را، به نفت تشدید می کند.
در حال حاضر نیز به کرات به وسیله برخی از نمانیدگان مجلس شورای اسلامی، کارشناسان اقتصادی، و منابع خبری در ایران، در زمینه افزایش سهم نفت در بودجه سال آینده ایران، هشدارهای داده شده است.
بخش غیر نفتی نیز، در نتیجه سیاست های غلط دولتی در سه دهه اخیر، پویائی خود را از دست داده است. زیرا محدودیت تجاری و سرمایه گذاری، توسعه بخش خصوصی را با مشکل مواجه ساخته است.
عملکرد اقتصادی انقلاب اسلامی، نشان می دهد که این نظام از اقتصاد واقعی درک علمی ندارد.
