الیاس حضرتی، نماینده مجلس شورای اسلامی ایران برای رسیدگی به مطالبات آرش صادقی و علی شریعتی، دو زندانی سیاسی، به رئیس قوه قضائیه نامه نوشت.
به گزارش ایلنا، در نامه این نماینده شهر تهران خطاب به صادق لاریجانی، که روز شنبه ۱۱ دی ماه منتشر شد، آمده که این افراد به دلیل تاخیر در اجرای قانون جرم سیاسی از حقوق خود محروم شده و در اعتراض به بی‌توجهی به مطالباتشان دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
آقای حضرتی در ادامه نامه، با یادآوری این که قوه قضائیه ضامن حفظ سلامتی زندانیان است، خواستار آن شده است که رئیس قوه قضائیه برای رسیدگی به مطالبات دو زندانی سیاسی، که در پی اعتصاب غذا سلامتی شان به خطر افتاده است، دستوری صادر کند.
این نامه در حالی نوشته شده که همزمان، گزارش هایی از صدور قرار وثیقه برای مرخصی آرش صادقی و همسرش، گلرخ ابراهیمی منتشر شده است.
امیر رئیسیان، وکیل آرش صادقی در توئیتر خود نوشته است که دادستان برای این زندانی و همسرش قرار وثیقه برای مرخصی تعیین کرده است.
آقای صادقی، فعال دانشجویی محروم از تحصیل، که به ۱۹ سال زندان محکوم شده است در اعتراض به بازداشت و محاکمه همسرش، گلرخ ابراهیمی ایرایی اعتصاب غذای نامحدود خود را از حدود ۶۹ روز پیش آغاز کرده است.
او در نامه‌ای ضمن بازشمردن نقض حقوق قانونی همسرش نوشته بود که «در این آوردگاه نابرابر، تنها دارایی من جانم است، تا پایان این راه که همانا احقاق حقوق همسرم می‌باشد، خواهم ایستاد.»
گلرخ ابراهیمی ایرایی، همسر آرش صادقی به جرم «تبلیغ علیه نظام و توهین به مقدسات» به ۶ سال زندان محکوم شده و به گزارش سازمان عفو بین‌الملل به دلیل نوشتن یک داستان که حتی چاپ نشده در دادگاه محکوم شده است.
علی شریعتی، نیز که از ۶۱ روز پیش اعتصاب غذا کرده به دلیل شرکت در تجمع در مقابل مجلس در اعتراض به موضوع اسیدپاشی‌ها در اصفهان به «اقدام علیه امنیت ملی» محکوم شده است. او پس از بازداشت در روز ده آبان اعلام کرد که تا حذف این اتهام از پرونده‌اش به اعتصاب غذا ادامه خواهد داد.
اعتصاب غذای آرش صادقی که منجر به افت فشار خون، تنگی نفس، تپش قلب، حالت تهوع و بالا آوردن خون شده است، توجه بسیاری از ایرانیان داخل و خارج را به خود جلب کرده است.
در روزهای اخیر این موضوع در توئیتر به شدت مورد توجه قرار گرفت و کاربران توئیتر با به راه انداختن یک توفان توئیتری، هشتگ مربوط به آرش صادقی را به رتبه اول ترند جهانی رساندند.
