در پی افشاگری اسماعیل بخشی، کارگر نیشکر هفت تپه، درباره شکنجه شدنش در زمان بازداشت، برخی از زندانیان سابق در زندان‌های ایران نیز در این رابطه اظهار نظر کردند.
مهدی عربشاهی، فعال دانشجویی سابق که خود سابقه بازداشت توسط جمهوری اسلامی را دارد، بازجویی با چشم‌های بسته و انفرادی را از مصادیق بارز شکنجه دانست و به صدای آمریکا گفت: «سال ۸۸ پس از وقایع عاشورا زمانی که تنها ۲۹ سال سن داشتم بیش از ۲ ماه را در زندان سپری کردم. ایجاد فضای پر استرس و ضرب و شتم در دوران بازداشت منجر به حمله قلبی و انتقال من به بیمارستان شد که آثار آن تا امروز نیز من را همراهی می‌کند.»
مهدی عربشاهی روز دوشنبه ۱۷ دی در گفت‌وگو با صدای آمریکا گفت: «در این سال‌ها روایت‌های متفاوتی از شکنجه‌های روحی و جسمی زندانیانی مانند مجید توکلی را شنیده‌ام، ضرب و شتم، فریادهای بازجویان، ممنوع الملاقات شدن، تهدیدهای مکرر مبنی بر صدور احکام سنگین و نحوه نامناسب بازجویی از جمله شکنجه‌هایی است که در دوران بازجویی، همراه با زندانی است.»
این فعال دانشجویی سابق گفت: «یک شهروند زندان رفته ایرانی نمی‌تواند پس از آزادی در مقام یک مدعی قرار بگیرد و اعلام کند که در زندان مورد شکنجه قرار گرفته است. در احکام سیاسی نیز قاضی تنها امضا کننده حکمی است که بازجو آن را صادر کرده و همین ناامیدی از نظام قضایی ایران دلیلی بود برای پیگیری نکردن شکنجه‌های دوران بازجویی. از آن گذشته، پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ از هم پاشی شبکه‌های مدنی فعالین اجتماعی، زندانی شدن گروهی از وکلای حقوق بشری، و پراکندگی فعالین سیاسی و مدنی دلایل دیگری بود که باعث شد از پیگیری این موضوع خودداری کنم. اما با خروج از کشور توانستم این تجربیات را به کمک گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری مستندسازی کنم.»
۲۶ آذر مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامه‌ای را به تصویب رساند که به نقض گسترده حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران پرداخته است. از جمله مواردی که در این قطعنامه به آن به عنوان نقض حقوق بشر در ایران اشاره شده است، می توان به تداوم اعدام افرادی که در سن کمتر از ۱۸ سالگی مرتکب جرمی شده‌اند، شکنجه زندانیان، بازداشت‌های خودسرانه، محاکمات بدون طی شدن روند عادلانه قضایی، تهدید فعالان حقوق بشر و محدود شدن آزادی بیان اشاره کرد.
