مهوش ثابت (شهریاری)، از رهبران جامعه بهائیان ایران و از اعضای گروه «یاران»، که بیش از ده سال پیش بازداشت شده بود، با سپری کردن دوران محکومیت خود، روز دوشنبه ۲۷ شهریور از زندان آزاد شد.
خانم ثابت که ۶۴ سال دارد، اواخر اسفند ماه ۸۶ در منزل خود در مشهد بازداشت شد و به زندان اوین انتقال یافت. پس از او، شش عضو دیگر گروه «یاران» بازداشت و به مدت ۲۰ ماه بدون تفهیم اتهام و دسترسی به وکیل در زندان انفرادی محبوس شدند.
دادگاه این افراد در سال ۸۹ در جلسات کوتاهی برگزار شد و قاضی هریک از آنها را به اتهام جاسوسی برای اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام به بیست سال زندان محکوم کرد.
این در حالیست که شیرین عبادی که در اولین جلسه دادگاه رهبران جامعه بهایی به عنوان وکیل مدافع آنان حضور داشت پس از جلسه دادگاه اعلام کرد هیچ مدرکی برای اثبات اتهامات آنها وجود ندارد. ضمن اینکه خانم ثابت به همراه فریبا کمال‌آبادی، جمال‌الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضایی، بهروز توکلی و وحید تیزفهم در آخرین جلسه دادگاه خود و در اعتراض به غیرعلنی و غیرحقوقی بودن رویه دادگاه، حاضر به حضور در دادگاه نشدند.
به هر روی، سپس، محکومیت آنها با اجرای دیرهنگام یک تبصرۀ قانون جزایی مصوبه سال ۱۳۹۲ به ده سال زندان کاهش یافت.
زندانی کردن هفت رهبر جامعه بهایی ایران واکنش‌های بین‌المللی بسیاری را در برداشت و نهادهای مدافع حقوق بشر و برخی از دولتها خواستار آزادی آنها شدند؛ از جمله کمیسیر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد از ناعادلانه بودن محاکمه آنها ابراز نگرانی عمیق کرد و سه سال پیش نیز بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، در گزارشی خواستار «آزادی بدون قید و شرط» این افراد از زندان شد.
اردیبهشت ماه گذشته نیز همزمان با آغاز نهمین سالگرد بازداشت رهبران جامعه بهایی ایران، سخنگوی وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا در بیانیه ای به ادامه بازداشت «ناعادلانه» و «غیرقانونی» آنها در ایران اعتراض کرد و خواستار آزادی همه زندانیان عقیدتی شد.
خانم بانی دوگال، نمایندۀ ارشد جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در نیویورک درباره آزادی خانم ثابت گفت: «اگر چه خبر آزادی خانم ثابت پس از گذراندن دوران محکومیتش تغییر مثبتی است اما به معنای پایان آزار و اذیت‌های بهائیان ایران نیست.»
او اضافه کرد: «واقعیت این است که خانم ثابت پس از ده سال به جامعۀ بهائی باز می‌گردد که به طرق مختلف تحت فشار فزاینده است.»
در سال‌های اخیر، آزار و اذیت و فشار اقتصادی علیه بهائیان افزایش یافته است. جامعۀ جهانی بهائی در نامۀ سرگشاده‌ای به حسن روحانی، رئیس جمهور ایران، این آزارها را «آپارتاید اقتصادی علیه بخشی از جمعیت ایران» خوانده است.
در چهارسال گذشته صدها مغازه و محل کسب و کار بهائیان مهر و موم شده است و خانواده‌های بسیاری درآمد خود را از دست داده‌اند.
