کمپین حقوق بشر ایران مسمومیت‌های سریالی در مدارس عمدتا دخترانه در ایران را یک «بحران جدی» دانست و از عدم پاسخگویی مقام‌های جمهوری اسلامی در این رابطه انتقاد کرد. در همین حال، سازمان حقوق بشری هه‌نگاو از ادامه حملات شیمیایی به هفت مدرسه دخترانه در شش شهر ایران خبر داد.
کمپین حقوق بشر ایران روز سه‌شنبه پنجم اردیبهشت با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که پنج ماه از حملات شیمیایی به مدارس، به ویژه مدارس دخترانه در ایران می‌گذرد و دانش‌آموزان همچنان در معرض این حملات هستند.
هادی قائمی، مدیر کمپین حقوق بشر ایران گفت: «از آذرماه ۱۴۰۱ بسیاری از دختران دانش‌آموز در سراسر کشور با علائم نگران کننده در بیمارستان‌ها بستری شده‌اند، اما نیروهای امنیتی والدین و معلمان را تهدید کرده‌اند که در این‌باره به هیچ‌وجه اطلاع‌رسانی نکنند.»
آقای قائمی افزود که «مقام‌های جمهوری اسلامی نیز به کارشناسان مستقل اجازه تحقیقات درباره این مسمومیت‌ها را نداده‌اند.»
وی با انتقاد از عدم پاسخگویی مقام‌های جمهوری اسلامی در این‌باره، خواستار تحقیقات مستقل و شفاف از سوی کارشناسان سازمان بهداشت جهانی، یونسکو و یونیسف شد.
مدیر کمپین حقوق بشر ایران حملات به مدارس دخترانه را یک «بحران جدی» در موضوع بهداشت عمومی خواند و گفت «این اقدامات مربوط به دسترسی دختران به امکانات آموزشی در کشوری است که در آن زنان و دختران پیوسته در معرض تبعیض جنسیتی هستند و حاکمیت با آنها به عنوان شهروندان درجه دوم رفتار می‌کند».
این نهاد در بیانیه خود به فشارهای امنیتی بر رسانه‌ها نیز پرداخته و از بازداشت علی پورطباطبایی خبرنگار ساکن قم و از مدیران وب‌سایت «قم‌نیوز» در اسفندماه ۱۴۰۱ خبر داده است که در پی نوشتن گزارش‌هایی درباره مسمومیت‌ها در مدارس دخترانه بازداشت شد.
در این بیانیه آمده که حاکمیت از رسانه‌ها خواسته است در گزارش‌های خود نظرات علائم دانش‌آموزان دختر را به «استرس» یا «تمارض» نسبت دهند.
به گفته این نهاد، در نیمه دوم فروردین‌ماه امسال دست‌کم ۹۸ مدرسه در سراسر ایران مورد حمله شیمیایی قرار گرفتند، حدود ۲۵۰۰ دانش آموز در مراکز درمانی بستری شدند و بیشترین حملات، به ترتیب در استان‌های آذربایجان غربی، کردستان، تهران، البرز، کرمانشاه و اصفهان بوده است.
کمپین حقوق بشر ایران در گزارش خود با چند تن از معلمان و دانش‌آموزانی که در این مدارس بوده‌اند گفت‌وگو کرده و روایت آنان را منتشر کرده است.
جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در ایران و هشت کارشناس دیگر این سازمان اسفندماه ۱۴۰۱ در بیانیه‌ای ابراز نگرانی کرده بودند که حملات به مدارس دخترانه در ایران برای «تنبیه» دختران به دلیل مشارکت آنها در جنبش «زن، زندگی، آزادی» و ابراز مخالفت‌شان با حجاب اجباری باشد.
سازمان عفو بین‌الملل نیز یک هفته پیش در بیانیه‌ای، عامل مسمومیت‌های سریالی در مدارسِ عمدتا دخترانه را «حملات با گاز شیمیایی» اعلام کرده و نوشته بود به نظر می‌رسد که این حملات یک «کمپین هماهنگ» برای تنبیه دانش‌آموزان دختر باشد که در اعتراضات اخیر ایران مشارکت داشتند و به حجاب اجباری اعتراض دارند.
مسمومیت‌های سریالی در مدارس عمدتا دخترانه ایران از آذرماه ۱۴۰۱ در قم شروع شد و به سرعت به استان‌های دیگر نیز تسری پیدا کرد.
طی این مدت، مقام‌های جمهوری اسلامی صحبت‌های ضدونقیضی را در این‌باره بیان کرده‌اند.
علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، اسفندماه گذشته با اشاره به مسمومیت‌های سریالی در مدارس گفت: «این یک جنایت بزرگ و غیر قابل اغماض است.» اما ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری ایران، در آخرین واکنش به این موضوع آن را «توطئه جدید دشمن برای ایجاد دلهره در دل دانش‌آموزان» توصیف کرد.
خبرگزاری فارس نیز در گزارشی مدعی شد که «۹۰ درصد مسمومیت‌ها در مدارس به دلیل شیطنت دانش‌آموزان بوده است.»
این در شرایطی است که برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی از جمله شهریار حیدری، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، این حملات را «سازمان‌یافته» توصیف کردند.
جلال رشیدی کوچی، نماینده مرودشت در مجلس شورای اسلامی نیز در اسفندماه گذشته مسمومیت‌ها در مدارس دخترانه را «اقدامی عمدی» توصیف کرد که باید به طور دقیق تحت پیگرد قرار گیرد.
وی از تشکیل یک کمیته حقیقت‌یاب در مجلس خبر داده بود، اما تاکنون هیچ گزارشی در این‌باره منتشر نشده است و عاملان آن نیز شناسایی و معرفی نشده‌اند.
در این حال، سازمان حقوق بشری هه‌نگاو از حملات شیمیایی به دست‌کم ٧ مدرسه در شهرهای چابهار، سقز، سنندج، بوکان، مشهد و گرگان خبر داد و نوشت که دانش‌آموزان این مدارس با بروز علائم مسمومیت و تهوع به مراکز درمانی انتقال داده شدند. تاکنون خبری در مورد وضعیت دانش‌آموزان این مدارس انتشار نیافته است.
