مسمومیت‌های مشکوک دانش‌آموزان در ایران که از اوایل آذر ماه گذشته خبرساز شده است همچنان به صورت روزانه در استان‌های مختلف ادامه دارد.
روز سه‌شنبه، پنجم اردیبهشت، سازمان حقوق بشری «هه‌نگاو» گزارش داد که در کرمانشاه، مدرسه دخترانه قدوسی مورد حمله شیمیایی قرار گرفته و شماری از دانش‌آموزان به مراکز درمانی منتقل شده‌اند.
همچنین ویدئوهای منتشر شده در فضای مجازی نشان می‌دهد که در همین روز، دانش‌آموزان دبیرستان پسرانه محمدیان میدان نفت کرمانشاه نیز دچار مسمومیت شدند.
در روز پنجم اردیبهشت، سنندج نیز بار دیگر مورد حمله شیمیایی قرار گرفت و این بار بچه‌های دبیرستان دخترانه نیایش مسموم شدند.
در تهران نیز مدرسه مهدیه در مرزداران و هنرستان دخترانه آوینی در روز پنجم ماه اردیبهشت مورد حمله شیمیایی قرار گرفتند.
گزارش‌های منتشر شده نشان می‌دهد که در هنرستان آوینی، مقامات آتش‌نشانی ابتدا به دانش‌آموزان گفته‌اند که دچار «توهم» شده‌اند؛ اما زمانی که دیدند موضوع جدی است اورژانس و آتش‌نشانی دوباره به محل بازگشتند.
روز دوشنبه چهارم اردیبهشت هم دانش‌آموزان چند مدرسه در تهران، کرج، همدان، و سنندج مسموم شده بودند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که در سال ۱۴۰۲، بیشترین تعداد مسمومیت در استان‌های اردبیل، آذربایجان غربی و کردستان رخ داده است در حالی که سال گذشته قم و تهران بیشتر هدف قرار گرفته بودند.
- رد «جدی بودن» مسمومیت‌ها و تشکیل پرونده قضایی برای معترضان
نخستین مورد رسمی حمله شیمیایی به مدارس ایران در نهم آذرماه رخ داد. با این حال هنوز نه دلیل آن مشخص شده است و نه عوامل آن شناسایی شده‌اند.
کانال تلگرام شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران از تشکیل پرونده قضایی برای دانشجویان معترض به مسمومیت‌های سریالی دانش‌آموزان خبر داده است.
این نهاد صنفی گزارش داده است که سه دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی به دادسرای امنیت احضار و تفهیم اتهام شده‌اند.
همچنین با مطرح شدن استفاده از دوربین‌های هوشمند برای شناسایی افرادی که حجاب اجباری را رعایت نمی‌کنند، بسیاری خواستار بهره‌گیری از این ظرفیت برای شناسایی عاملان مسمومیت‌ها شده‌اند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در بیانیه‌ای اشاره کرده که «فرماندهی نیروی انتظامی ناتوان از تأمین امنیت کودکان، اهتمام خود را صرف تهدید زنان آزادی‌خواهی کرده است که برای انتخاب آزادانه پوشش در برابر فشارها و سرکوب غیرقانونی مقاومت می‌کنند.»
پیشتر نماینده چابهار در مجلس شورای اسلامی در همین رابطه گفته بود: «اگر بنا است از ظرفیت‌های نرم‌افزاری استفاده کنیم، اولویت را روی مسائلی مانند بزهکاری، دزدی، کیف‌قاپی و زورگیری و عوامل مسمومیت دختران دانشآموز بگذاریم نه مسائلی که اخیراً مطرح می‌شود.»
مقامات جمهوری اسلامی ایران از مسمومیت‌ها به عنوان «بدحالی» نام می‌برند و بیشتر تلاش در رد جدیت و حاد بودن موضوع و ارتباط دادن آن به «تمارض و شیطنت‌های بچه‌گانه» یا «هیستری جمعی» کرده‌اند.
سعید کریمی، معاون درمان وزارت بهداشت جمهوری اسلامی، اواخر فروردین گفت که پس از «بررسی و جمع‌بندی کمیته علمی» این وزارتخانه به این نتیجه رسیدند که کمتر از ۱۰ درصد مسمومیت‌ها ناشی از «محرک تنفسی» و بقیه «استرس و هیجان» بوده است.
بهرام عین‌اللهی، وزیر بهداشت جمهوری اسلامی، هم در یکی از اظهارات اخیر خود در مورد مسمومیت‌ها گفت: «حتی در کرونا هم برخی از افرادی که مبتلا نمی‌شدند دچار اضطراب و بدحالی ناشی از آن می‌شدند.»
او همچنین افزود که در «بیش از ۹۰ درصد» موارد «هیچ نوع» مسمومیتی دیده نمی‌شود و هیچ نوع سمی وجود ندارد.
با توجه به عدم رسیدگی مسئولان، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران به منظور محافظت از دانش‌آموزان در برابر حمله شیمیایی، خواستار تشکیل کمیته‌های مردمی و زنجیره انسانی در اطراف مدارس شده است.
