مصطفی تاجزاده عضو زندانی جبهه مشارکت ایران اسلامی و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در نامه ای خطاب به رهبر جمهوری اسلامی نوشت: «شرایط برگزاری انتخابات در ایران نه تنها با دموکراسی‌های باسابقه جهانی فاصله بسیار دارد بلکه از برخی کشورهای اسلامی و حتی همسایه‌ها هم عقب‌تر است.»
آقای تاجزاده که خود در دولت خاتمی، معاون سیاسی وزیر کشور و برگزار کننده انتخابات در ایران بوده به آیت الله خامنه ای می نویسد «پیش از آغاز بهارعربی حتی انتخابات استصوابی ایران از اکثر جوامع اسلامی بهتر و آزاد‌تر برگزار می‌شد، اما انتخابات سال ٩٢ در شرایطی برگزار می‌شود که این کشور‌ها یکی بعد از دیگری به حاکمیت مردم و انتخابات آزاد تن داده‌اند.»
در فاصله میان آخرین دوره انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری برگزار شده ایران در سال ١٣٨٨ تاکنون سه کشور عربی مصر ، تونس و لیبی که برای سالها شاهد حکومت فردی و رییس جمهوران مادام العمر بودند ، انتخاباتی آزاد برگزار کرده اند.
علی عبدالله صالح رییس جمهور پیشین یمن پس از سی و سال تکیه بر کرسی ریاست جمهوری ، صندلی اش را رها کرده و عبدالعزیز بوتفلیقه رییس جمهور الجزایر هم گفته که برای دور چهارم کاندیدای ریاست جمهوری نخواهد شد، تا سال آینده مردم رئیس جمهور جدیدی را انتخاب کنند.
داستان افغانستان و عراق هم که پس از سقوط حکومتهایشان با حمله نظامی آمریکا و هم پیمانانش تن به برگزاری انتخابات آزاد داده اند که پیشتر از اینها بوده است.
شیوه برگزاری انتخابات در ترکیه هم که سالها است با ایران تفاوت دارد. کشورهمسایه ایران، کشوری که بسیاری در ایران آنرا نمونه ای از برقراری دموکراسی در کشوری اسلامی با برگزاری انتخابات آزاد می دانند. ازآخرین دخالت و کودتای نظامیان در این کشور هم بیش از سی سال می گذرد.
اما در ایران گویا حداقل برای این دوره انتخابات هم که شده ، خبری از برگزاری انتخابات آزاد نیست.
هرچند که رهبر جمهوری اسلامی گفته که انتخابات در ایران آزادترین انتخابات در جهان است.
میر حسین موسوی و مهدی کروبی دو کاندیدای دوره پیشین انتخابات بیش از دو سال است که در حصر خانگی اند و مخالفان سیاسی جمهوری اسلامی هم آنچنان از دایره خودیهای شورای نگهبان و نظارت استصوابی آن دورند که حتی فکرکاندیدا شدن را هم نمی کنند.
مقایسه آزاد بودن انتخابات این دوره در ایران با کشورهای همسایه و اسلامی اگرچه کفه ترازو را به سمت کشورهای دیگر سنگین تر کرده ، اما در ماههای گذشته احتمال ایجاد مدلی دیگردر انتخابات ایران هم شنیده شد. مدلی که پیش ازاین در روسیه دیده شد.
بسیاری از اصولگرایان منتقد دولت بر این باور بودند که احمدی نژاد می‌خواهد مدل پوتین- مدودف را در ایران پیاده کند. یعنی ریاست‌جمهوری یازدهم به یکی از نزدیکانش برسد تا دوره دوازدهم باز هم دوره او باشد.
البته با اعلام نامزدهای نهایی از سوی شورای نگهبان و رد صلاحیت اسفندیار رحیم مشایی کاندیدای مورد حمایت احمدی نژاد، بنظر می رسد که مدل پوتین – مدودف جایی در ایران نخواهد داشت.
آقای تاجزاده که خود در دولت خاتمی، معاون سیاسی وزیر کشور و برگزار کننده انتخابات در ایران بوده به آیت الله خامنه ای می نویسد «پیش از آغاز بهارعربی حتی انتخابات استصوابی ایران از اکثر جوامع اسلامی بهتر و آزاد‌تر برگزار می‌شد، اما انتخابات سال ٩٢ در شرایطی برگزار می‌شود که این کشور‌ها یکی بعد از دیگری به حاکمیت مردم و انتخابات آزاد تن داده‌اند.»
در فاصله میان آخرین دوره انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری برگزار شده ایران در سال ١٣٨٨ تاکنون سه کشور عربی مصر ، تونس و لیبی که برای سالها شاهد حکومت فردی و رییس جمهوران مادام العمر بودند ، انتخاباتی آزاد برگزار کرده اند.
علی عبدالله صالح رییس جمهور پیشین یمن پس از سی و سال تکیه بر کرسی ریاست جمهوری ، صندلی اش را رها کرده و عبدالعزیز بوتفلیقه رییس جمهور الجزایر هم گفته که برای دور چهارم کاندیدای ریاست جمهوری نخواهد شد، تا سال آینده مردم رئیس جمهور جدیدی را انتخاب کنند.
داستان افغانستان و عراق هم که پس از سقوط حکومتهایشان با حمله نظامی آمریکا و هم پیمانانش تن به برگزاری انتخابات آزاد داده اند که پیشتر از اینها بوده است.
شیوه برگزاری انتخابات در ترکیه هم که سالها است با ایران تفاوت دارد. کشورهمسایه ایران، کشوری که بسیاری در ایران آنرا نمونه ای از برقراری دموکراسی در کشوری اسلامی با برگزاری انتخابات آزاد می دانند. ازآخرین دخالت و کودتای نظامیان در این کشور هم بیش از سی سال می گذرد.
اما در ایران گویا حداقل برای این دوره انتخابات هم که شده ، خبری از برگزاری انتخابات آزاد نیست.
هرچند که رهبر جمهوری اسلامی گفته که انتخابات در ایران آزادترین انتخابات در جهان است.
میر حسین موسوی و مهدی کروبی دو کاندیدای دوره پیشین انتخابات بیش از دو سال است که در حصر خانگی اند و مخالفان سیاسی جمهوری اسلامی هم آنچنان از دایره خودیهای شورای نگهبان و نظارت استصوابی آن دورند که حتی فکرکاندیدا شدن را هم نمی کنند.
مقایسه آزاد بودن انتخابات این دوره در ایران با کشورهای همسایه و اسلامی اگرچه کفه ترازو را به سمت کشورهای دیگر سنگین تر کرده ، اما در ماههای گذشته احتمال ایجاد مدلی دیگردر انتخابات ایران هم شنیده شد. مدلی که پیش ازاین در روسیه دیده شد.
بسیاری از اصولگرایان منتقد دولت بر این باور بودند که احمدی نژاد می‌خواهد مدل پوتین- مدودف را در ایران پیاده کند. یعنی ریاست‌جمهوری یازدهم به یکی از نزدیکانش برسد تا دوره دوازدهم باز هم دوره او باشد.
البته با اعلام نامزدهای نهایی از سوی شورای نگهبان و رد صلاحیت اسفندیار رحیم مشایی کاندیدای مورد حمایت احمدی نژاد، بنظر می رسد که مدل پوتین – مدودف جایی در ایران نخواهد داشت.
