بهاره هدایت، زندانی سیاسی که در اعتصاب غذا به سر می‌برد، جمهوری اسلامی را «رفتنی» دانست و وجدان سیاسی را برای نجات سرزمین ایران از «منجلاب حکومت تمامیت‌خواه دینی» ضروری خواند.
او در نامه خود در روز شنبه ۱۸ شهریور تاکید کرده که اعتصاب غذایش تجدید عهدی با «وجدان عمومی ایرانیان برای آزادی» و «قیام مهسا در آستانه سالگردش» محسوب می‌شود.
او همچنین وجدان سیاسی را «سرچشمه اصیل قدرت» مردم و از نیازهای اساسی برای نجات سرزمین ایران از «منجلاب حکومت تمامیت‌خواه دینی» خواند.
این فعال سیاسی زندانی در بخشی از نامه‌اش، پایان حکومت جمهوری اسلامی را به «کنش سیاسی اندیشیده و مبتنی بر وجدان» وابسته دانسته و تاکید کرده که افزایش عمر این حکومت معادل «کاستن از عمر این ملک و ملت است.»
او نوشته است که «جان، آزادی یا دربند بودن» او زمانی قابل اعتناست که باعث افزایش اراده برای «براندازی حکومت» شود.
بهاره هدایت همچنین اعتصاب غذایش را «سرخم‌کردنی در برابر خانواده‌های داغدار و خصوصا رنجوری‌شان از سرکوب‌هایی که این روزها متحمل شده‌اند» دانست.
او از روز پنجشنبه ۹ شهریور در اعتراض به مواردی از جمله «سرکوب مضاعف» معترضان به وسیله حکومت ایران و همچنین جان باختن جواد روحی، معترض زندانی، دست به اعتصاب غذا زده است.
شماری از فعالان دانشجویی و خانواده‌های داغدار در روزهای گذشته با ابراز نگرانی درباره سلامت بهاره هدایت خواستار پایان اعتصاب غذای او شده‌اند.
از جمله بیش از ۸۰ فعال دانشجویی در نامه‌ای در روز جمعه ۱۷ شهریور، با یادآوری نیاز به «جان‌های آگاه و حفاظت از سرمایه‌های انسانی برای تحقق فردایی بهتر»، از بهاره هدایت خواستند به اعتصاب غذایش پایان دهد.
خانواده جواد روحی، معترض جان باخته در زندان، هم بتازگی در نامه‌ای خواستار پایان اعتصاب غذای بهاره هدایت شدند.
آنها در نامه‌شان با تاکید بر «ضروری بودن وجود» بهاره هدایت برای ملت ایران، از او خواسته‌اند که اعتصابش را بشکند.
بهاره هدایت در حال حاضر به اتهام شرکت در تجمع اعتراضی علیه شلیک موشک سپاه پاسداران به هواپیمای اوکراینی سرگرم سپری کردن حکم چهار سال و هشت ماه حبس در زندان اوین است.
با نزدیک شدن به سالگرد کشته‌شدن مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد، فشارهای حکومت بر روزنامه‌نگاران، کنشگران مدنی و سیاسی، وکلا، فعالان کارگری و فرهنگیان و همچنین منتقدان تشدید شده است.
