ایران و شش قدرت بزرگ جهان روز پنجشنبه در وین مذاکرات در سطح کارشناسان را درباره برنامه انمی ایران آغاز کردند. این مذاکرات بخشی از تلاش برای رسیدن به توافقی نهایی در اواخر ماه ژوئیه امسال برای حل اختلاف ده ساله ای ست که ادامه آن بیم آغاز جنگی تازه در خاورمیانه را به همراه داشته است.
دراین مذاکرات کارشناسان اتمی و دیگر متخصصان از کشورهای ایران، آمریکا، فرانسه، آلمان، بریتانیا، روسیه و چین تلاش می کنند اوضاع را یرای انجام دور جدید مذاکرات در سطح عالی آماده سازند. این مذاکرات هفته آینده در وین برگزار می شود.
یکی از سخنگویان کاترین اشتون، رئیس سیاست گذاری اتحادیه اروپا، تاکید کرد که مذاکرات آغاز شده اما توضیحی در باره جزئیات آن اعلام نکرد. این مذاکرات قرار است تا آخروقت روز شنبه به طول آنجامد.
مذاکره کنندگان اصلی – که کاترین اشتون و وزیرخارجه ایران ، محمد جواد ظریف - نیز از جمله آنانند در روزهای ۸ و ۹ آوریل سومین دور ا ز مذاکرات را درباره برنامه اتمی ایران به پیش خواهند برد. کاترین اشتون از سوی قدرت های بزرگ کار هماهنگی توافق با ایران را برعهده دارد. دور پیشین مذاکرات در همین سطح در ماه فوریه برگزار شد.
هدف از این مذاکرات آنست که تا ۲۰ ژوئیه امسال چارچوب قابل قبولی برای فعالیت های اتمی ایران تعیین شود. درعوض تحریم ها که اقتصاد متکی به نفت این کشور را از هم فروپاشانده است، برداشته خواهند شد.
هردو طرف تعهد سیاسی خود را به دست یابی به توافقی جامع اعلام کرده اند، اما مقام های رسمی می گویند با توجه به دهه ها بی اعتمادی متقابل و اختلاف نظرهای عمیق در مورد مسائل مورد بحث، نمی توان به موفقیت این مذاکرات امیدوار بود.
قدرت های جهانی می خواهند ایران فعالیت های هسته ای خود را به عقب برده و آن را ازمرحله آمادگی برای تولید سریع بمب اتمی بیرون آورد.
ایران می گوید برنامه غنی سازی را برای مصارف صلح آمیز و تولید انرژی برق می خواهد و تعطیل نیروگاه های خود را رد می کند.
باراک اوباما مانند دیگر رئیسان جمهوری آمریکا گفته است در صورت شکست دیپلماسی در مورد برنامه اتمی ایران همه راه ها امکان پذیر است. که نوعی هشدار درمورد امکان حمله نظامی با رعایت لحن دیپلماتیک است.
رابین اینهورن، از مسئولان ارشد پیشین وزارت خارجه آمریکا در مسائل ایران، می گوید مواضع دو طرف بویژه ایران و آمریکا از یک دیگر بسیار جداست. اینهورد در گزارش تازه ای که توسط موسسه بروکینز منتشر شده گفته است:« در مورد قبول این توافق اختلاف نظرهای اساسی وجود دارد. این اختلاف نظرها تنها میان مذاکره کنندگان حاضر بر سر میز مذاکره نیست ، بلکه به بازیگران اصلی بیرون از مذاکرات مربوط می شود.»
دراین مذاکرات کارشناسان اتمی و دیگر متخصصان از کشورهای ایران، آمریکا، فرانسه، آلمان، بریتانیا، روسیه و چین تلاش می کنند اوضاع را یرای انجام دور جدید مذاکرات در سطح عالی آماده سازند. این مذاکرات هفته آینده در وین برگزار می شود.
یکی از سخنگویان کاترین اشتون، رئیس سیاست گذاری اتحادیه اروپا، تاکید کرد که مذاکرات آغاز شده اما توضیحی در باره جزئیات آن اعلام نکرد. این مذاکرات قرار است تا آخروقت روز شنبه به طول آنجامد.
مذاکره کنندگان اصلی – که کاترین اشتون و وزیرخارجه ایران ، محمد جواد ظریف - نیز از جمله آنانند در روزهای ۸ و ۹ آوریل سومین دور ا ز مذاکرات را درباره برنامه اتمی ایران به پیش خواهند برد. کاترین اشتون از سوی قدرت های بزرگ کار هماهنگی توافق با ایران را برعهده دارد. دور پیشین مذاکرات در همین سطح در ماه فوریه برگزار شد.
هدف از این مذاکرات آنست که تا ۲۰ ژوئیه امسال چارچوب قابل قبولی برای فعالیت های اتمی ایران تعیین شود. درعوض تحریم ها که اقتصاد متکی به نفت این کشور را از هم فروپاشانده است، برداشته خواهند شد.
هردو طرف تعهد سیاسی خود را به دست یابی به توافقی جامع اعلام کرده اند، اما مقام های رسمی می گویند با توجه به دهه ها بی اعتمادی متقابل و اختلاف نظرهای عمیق در مورد مسائل مورد بحث، نمی توان به موفقیت این مذاکرات امیدوار بود.
قدرت های جهانی می خواهند ایران فعالیت های هسته ای خود را به عقب برده و آن را ازمرحله آمادگی برای تولید سریع بمب اتمی بیرون آورد.
ایران می گوید برنامه غنی سازی را برای مصارف صلح آمیز و تولید انرژی برق می خواهد و تعطیل نیروگاه های خود را رد می کند.
باراک اوباما مانند دیگر رئیسان جمهوری آمریکا گفته است در صورت شکست دیپلماسی در مورد برنامه اتمی ایران همه راه ها امکان پذیر است. که نوعی هشدار درمورد امکان حمله نظامی با رعایت لحن دیپلماتیک است.
رابین اینهورن، از مسئولان ارشد پیشین وزارت خارجه آمریکا در مسائل ایران، می گوید مواضع دو طرف بویژه ایران و آمریکا از یک دیگر بسیار جداست. اینهورد در گزارش تازه ای که توسط موسسه بروکینز منتشر شده گفته است:« در مورد قبول این توافق اختلاف نظرهای اساسی وجود دارد. این اختلاف نظرها تنها میان مذاکره کنندگان حاضر بر سر میز مذاکره نیست ، بلکه به بازیگران اصلی بیرون از مذاکرات مربوط می شود.»
