۱۷ماه مه، مصادف با روز چهارشنبه ۲۷ اردیبهشت ماه، روز جهانی مبارزه با ستیز علیه جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو پلاس و یا همان جامعه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی است.
امسال، شعار روز جهانی مبارزه با ستیز علیه جامعه ال‌جی‌بی‌ت‌کیوپلاس «همیشه با هم: متحد در تنوع» نیز بر این موضوع تمرکز می‌کند که مردم همه با هم - از هویت‌های جنسیتی، گرایش‌های جنسی و عاطفی، نژادها، قومیت‌ها و پیشینه‌های مختلف - می‌توانند جهان را به مکانی بهتر برای افراد متعلق به جامعه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی تبدیل کنند.
ینس استولتنبرگ، دبیر کل ناتو می‌گوید که مأموریت ناتو فراتر از حفاظت از سرزمین‌ها است. او گفت: «قدرت ناتو تنوع ماست» و تأکید کرد که «باید تنوع فوق‌العاده‌مان را بازتاب دهیم و از آن تجلیل کنیم».
او افزود که برای تمامی افراد متعلق به جامعه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی که در مقر ناتو و در سرتاسر جهان خدمت می‌کنند، ارزش قائل است.
جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا نیز امسال به این مناسبت بیانیه‌ای منتشر کرد و گفت که «همه باید بتوانند فارغ از نفرت و تبعیض همانی باشند که هستند و کسی را دوست بدارند که دارند.»
بنیاد کمپین حقوق بشر این روز را با بزرگداشت سومین سال برنامه جهانی موسوم به «کمک‌های مالی کوچک» گرامی داشت. امسال، این برنامه از ۲۰ طرح با کمک‌های مالی از هزار تا پنج هزار دلار برای پیشبرد برابری جامعه «ال‌جی‌بی‌تی‌کیو پلاس» در هجده کشور جهان حمایت کرد.
این جامعه در بسیاری از کشورهای جهان از حقوق برابری با دیگر افراد جامعه برخوردار هستند اما ایران از معدود کشورهای جهان است که در آن همجنسگرایان با خطر محکومیت به اعدام روبرو هستند و براساس قانون مجازات اسلامی ایران مجازات ارتباط جنسی بین مردها که در اصطلاح فقهی «لواط» نامیده می‌شود، اعدام است.
جامعه ترنس با آنکه در بسیاری از کشورهای جهان از حقوق برابر با دیگر افراد جامعه برخوردار و همچون شهروندان دیگر پذیرفته شده‌اند در برخی از کشورهای اسلامی از جمله ایران گاهی با آشکار سازی هویت خود از جامعه طرد می‌شوند و همچنین هویت افرادی که در جامعه ترنس و خارج از دوگانه زن و مرد هستند در کشوری همچون ایران به رسمیت شناخته نمی‌شود.
قتل‌های ناموسی، بازداشت‌های خودسرانه و صدور احکام سنگین همچون زندان، شلاق و اعدام برای اعضای این جامعه در بیش از ۴۰ سال گذشته از سوی جمهوری اسلامی ایران، درکنار دیگر قوانین ناقض حقوق‌بشر حکومت اسلامی در ایران فضا را بر جامعه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی تنگ کرده است. فضای خفقانی که در طول این سال‌ها باعث مهاجرت هزاران نفر از اعضای این جامعه از ایران شده است.
