در شهر لاکنو در شمال هند، اوشا ویشواکارما ارتشی از زنان را برای دفاع شخصی آماده می کند.
اوشای ۲۵ ساله، در مقابل در خانه اش به زنان و دختران جوان هنرهای رزمی را آموزش می دهد. او می گوید حال که نمی توانیم طرز فکر مهاجمان و متجاوزان را عوض کنیم، باید خود را برای مقابله با آنها آماده کنیم: «لازم است این طور فکر کنیم که باید آنقدر توانا باشیم که اگر کسی خواست به ما حمله کند، ما هم با همان قدرت جلویش بایستیم. می خواهیم دخترها از لحاظ روحی و جسمی آنقدر قوی باشند که بتوانند با هر وضعیتی رو به رو شوند.»
اوشا می گوید سال ۲۰۱۰ – بعد از این که همکارش خواسته بود به او تجاوز کند – دچار ضربه روحی شده بود و احساس بی پناهی می کرد؛ همان موقع به فکر تشکیل بریگاد سرخ افتاد. پلیس هیچ کاری برایش نکرد، و مردی که قصد تجاوز به او را داشت، ماهها او را مسخره می کرد که واقعه را گزارش کرده بود.
او می گوید اتفاقی که برای او افتاد، و تجاوز به دختر ۱۱ ساله ای که شاگردش بود، کاسه صبرش را لبریز کرد.
تعداد اعضای گروهی که با اوشا ویشواکارما آموزش می بیند، اکنون به ۲۰۰ نفر می رسد. آنها که بیشترشان شخصاً قربانی تجاوز بوده اند، در خیابان های شهر لاکنو گشت می زنند، و با لباس های سرخ و سیاه – سرخ به نشان خطر و سیاه به نشانه اعتراض – آماده رویارویی با مردانی هستند که به زنان متلک می گویند، به بدنشان دست می زنند و آنها را مورد آزار جنسی و تجاوز قرار می دهند.
افرین خان، هفده ساله، می گوید بعد از این که به پدرش گفت تقریباً هر روز در راه مدرسه پسرها اذیتش می کنند، پدرش تهدید کرد که دیگر اجازه نخواهد داد او به مدرسه برود. آن وقت بود که او به بریگاد سرخ پیوست: «آن روزها متلک های زشت و هرزه زیاد می شنیدیم، الان تقریباً خبری از این حرفها نیست. خیلی از مردم هوای ما را دارند و از ما حمایت می کنند و به خاطر همین به خودمان می بالیم که می توانیم چنین کاری را انجام دهیم.»
بعد از انتشار خبر تجاوز گروهی به یک دختر دانشجوی ۲۳ ساله در دهلی نو در سال گذشته، فعالیت گروه بریگاد سرخ بازتاب فراوانی پیدا کرد. آن دختر چند هفته بعد در بیمارستانی در سنگاپور جان سپرد.
در اعتراض به تجاوز وحشیانه و قتل فجیع وی، هزاران نفر به خیابان ها ریختند، اما با گذشت یک سال، به نظر نمی رسد که اوضاع در جامعه هند تغییر چندانی کرده باشد.
شمار تجاوزها در پایتخت هند، امسال نسبت به سال گذشته تقریباً دوبرابر شده است.
اوشا ویشواکارما می گوید حملات در خارج از پایتخت به ندرت در رسانه ها انعکاس می یابد، و موجب واکنش عمومی می شود. به گفته او زندگی به ویژه در ایالت های سنت گرا مثل اوتارپرادش برای زنانی که شهامت ابراز عقیده یا دفاع از خود– در برابر والدین یا همسرشان – را ندارند خیلی بی روح و غم افزاست:«به زن به چشم انسان نگاه نمی کنند؛ زن فقط ابزاری برای استفاده است.»
اوشا و بریگاد سرخ او راه دشواری را پیموده اند. اوایل کار، حتی خانواده اش از ترس این که «در و همسایه راجع به بیرون آمدن دخترهای جوان از خانه و بلند حرف زدنشان چه فکر می کنند»، با فعالیت او مخالفت می کردند.
اما رسم و رسوم اجتماعی جلوی کار اوشا را نمی گیرد. او مصمم است به دخترها و زنهای جوان یاد بدهد که از خود دفاع کنند و اعتماد به نفس داشته باشند. بریگاد سرخ توجه رسانه های دنیا را جلب کرده؛ و مادر اوشا که زمانی از بابت کارهای او نگران بود، حالا می گوید اوشا و سه دختر دیگرش مایه افتخار او هستند.
اوشا ویشواکارما امیدوار است سال آینده در همه شهرهای هند، یک بریگاد سرخ برپا شود.
