دانشمندان فرانسوی، امواج مغز خلبانان را در موارد اضطراری بررسی میکنند.
در پی سقوط هواپیمای جرمن وینگز در مسیر بارسلونا-دوسلدورف که به طور عمدی و با تصمیم کمک خلبان که قصد خودکشی داشت، ساقط شد، مطالعات دانشمندان فرانسوی روی رفتار مغز خلبان ها در موارد اضطراری از اهمیت ویژهای برخوردار شده است.
در آن پرواز، افسردگی شدید کمک خلبان سیساله هواپیما و تمایل او به خودکشی، جان همه یکصد و پنجاه مسافر و خدمه هواپیما را گرفت.
حال دانشمندان فرانسوی و ژاپنی تلاش میکنند تا با استفاده از محفظه شبیهساز پرواز، درک بهتری از آنچه در مغز یک خلبان میگذرد، پیدا کنند.
مایکل کاسه، استادیار مدرسه مهندسی هوا- فضا در این باره گفت: «سعی میکنیم با استفاده از ثبت تششعات مغز، اندازهگیری تحرکات ماهیچههای شکم، میزان عرق کردن و ردگیری تحرکات چشم بفهمیم که در هر لحظه، چه چیزی در مرکز توجه یک خلبان است. ضمنا میتوانیم اثر عوامل نامطلوبی مانند تنش و خستگی در بروز حوادث را نیز بهتر درک کنیم.»
از سوی دیگر، پژوهشگران در موسسه هوا- فضای فرانسه با کمک دانشگاه آمریکایی استنفورد و انستیتوی تکنولوژی ماساچوست، دستگاهی را در همین رابطه آزمایش میکنند.
فردریک دهایس، استاد رشته نوظهوری به نام «نورو ارگونومیکز»، یا اثر دستگاه عصبی بدن بر میزان کارآیی انسان است.
آقای دهایس گفت که در بالای این دستگاه که تنها ۸۰ گرم وزن دارد، دوربینی کار گذاشته شده که مسیر نگاه و چشمانداز کلی خلبان را ثبت کرد میکند، و دوربین کوچکتری، حرکات مردمک چشم خلبان را دنبال می کند، و به این ترتیب، از آنچه مد نظر خلبان در هر لحظه است، تصویری دقیق بدست میدهد.
اما این اختراعات جدید هم در مورد احتمال خودکشی یک خلبان کارساز نیست.
مایکل کاسه در این باره معتقد است که به سختی میتوان تمایل خلبان به خودکشی را پیش بینی کرد و هنوز ابزاری برای هشدار پیشاپیش در این مورد اختراع نشده است.
بعد از حادثه سقوط هواپیمای جرمن وینگز، سلامت روانی و رفتار روزمره خلبانان بیش از گذشته زیر ذره بین قرار گرفته است، اما کارشناسان می گویند، اگر خلبانی مصمم به خودکشی در هنگام پرواز باشد، هیچ ابتکار و ابزاری نمیتواند مانع از این کار شود.