سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه خبر داد که رانندگان خط ۷ بی آرتی سامانه ۴ اتوبوسرانی روز چهارشنبه ۱۶ اسفند، به دلیل پرداخت نشدن عیدی پایان سال و به گفته بعضی از مسئولان، برای تعیین سقف عیدی از طرف شهرداری اعتصاب کردند.
این تشکل کارگری اشاره کرد: «طبق پیمان دسته جمعی که در اوایل دهه ۶۰ با همت نمایندگان واقعی کارگران به تصویب رسید، همه کارگران شرکت واحد باید هر ساله، دو ماه مبنای حقوق را به عنوان عیدی پایان سال دریافت کنند و هیچ شخص حقیقی و یا حقوقی اجازه ورود و مداخله در محتوای این پیمان نامه را ندارد.»
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه با اشاره به این پیمان دسته جمعی و لزوم پرداخت سریع عیدی ها افزود: «کارفرما هم موظف است به تمام بندهای این پیمان نامه عمل و مزایای کارگران را به استناد به این پیمان نامه تمام و کمال پرداخت کند.»
بر اساس این گزارش، «عیدی هر ساله در اسفند ماه و نزدیک به اواسط ماه به کارکنان پرداخت می شد ولی امسال با توجه به اینکه ۱۶ روز از اسفند ماه می‌گذرد، هنوز توسط مدیریت ناکارآمد پرداخت نشده و نمایندگان نمایشی شورای فرمالیته اسلامی کارهم به جز سکوت به خاطر عدم توانایی و فقدان قدرت واقعی چاره‌ای دیگر ندارند.»
این تشکل کارگری، مدیریت شرکت واحد را متهم کرد که «از زمان ورود به شرکت، تمام فکر و ذکرش این بوده است که تقویم سال را جلوی خود بگذارد و هر روز و هر ساعت نگاه کند تا ببیند چه روزی مختص مراسمات دولتی و حکومتی است تا با هزینه های سرسام آور از منابع شرکت واحد، که متعلق به کلیه شهروندان است، خودی نشان بدهد.»
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه همچنین خطاب به شهردار تهران گفت که «اگر در پرداختی ها، به ویژه، عیدی کارکنان شرکت واحد خللی ایجاد می کنید، باید اعتصابات اردیبهشت سال ۴۰۱ را یادآوری کنیم.»
این تشکل اضافه کرد: اعتصاب موقتی روز چهارشنبه در سامانه ۴ نشان داد که رانندگان زیر بار پای مال شدن حق و حقوق قانونی خود نمی روند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه نوشت که بالا رفتن نجومی هزینه های زندگی و پرداخت نشدن مزایای کارگران و هرگونه عواقب آن به طور مستقیم بر عهده دولت و مسئولین ارشد شهرداری و شرکت واحد است.
در سالیان اخیر اعتراض های کارگران و دیگر مزدبگیران به دلایلی مانند پرداخت نشدن دستمزد و مزایا، پایین بودن سطح دستمزدها، اخراج نیروی کار، خصوصی سازی و تعطیلی واحدهای صنعتی در مناطق مختلف ایران گسترش یافته است. این اعتراض ها به اشکال مختلف، به ویژه اعتصاب و تجمع انجام شده اند.
