در حالی که کمتر از دو روز به برگزاری سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران باقی مانده، خبرهای مختلف حاکی از افزایش آمار شهروندان ایرانی است که تمایلی به شرکت در انتخابات ندارند. از سوی دیگر گروهی از کنشگران جامعه دگرباشان جنسی و جنسیتی داخل و خارج از کشور نیز سخن از تحریم انتخابات می‌زنند و می‌گویند با رای دادن تغییری در شرایط حاکم بر ایران ایجاد نمی‌شود.
نتایج نظر سنجی سازمان شش رنگ، که نسخه‌ای از آن در اختیار صدای آمریکا قرار گرفته، نشان می‌دهد ۹۲ درصد از دگرباشان جنسی و جنسیتی در انتخابات شرکت نمی‌کنند، سه و هفت دهم درصد در انتخابات شرکت می کنند و چهار و چهار دهم درصد هم هنوز در این زمینه تصمیم نگرفته‌اند.
مخالفت با نظام جمهوری اسلامی، اعتقاد به این که با رای دادن هیچ تغییری در شرایط ایجاد نمی‌شود، واقعی نبودن انتخابات و معلوم بودن نتایج آن از قبل، و نادیده گرفتن حقوق زنان و افراد دگرباش از جمله دلایلی است که شرکت کنندگان در این نظرسنجی برای عدم رای دادن اعلام کرده‌اند.
پیشتر صدای آمریکا در ويژه برنامه جنسیت و انتخابات، به موضوع سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران و جایگاه جامعه دگرباشان جنسی ایرانی دراین انتخابات پرداخته بود.
سایه اسکای، ترنس نان‌باینری، خواننده رپ و کنشگر جامعه کوئیر در این برنامه ویژه، با اشاره به اینکه انتخابات در ۴۳ سال گذشته هیچ تاثیر مثبتی در زندگی مردم نداشته و قانون اساسی جمهوری اسلامی عامل قتل، تبعیض و ستم افراد کوئیر است به صدای آمریکا گفت: «اساس این انتخابات فقط پیشبرد اهداف و ایدئولوژی نظام و سوء استفاده از رای مردم در جوامع بین المللی بوده.» وی در ادامه افزود قدرت نه گفتن به جمهوری اسلامی و شرکت نکردن در انتخابات نمایشی نظام، شاید موثرترین راه رسیدن به فردایی آزاد برای ایران است که در آن حقوق تمامی اقشار جامعه از جمله افراد کوئیر به رسمت شناخته می‌شود.
رضوانه محمدی، همجنسگرا، فعال حقوق بشر و کنشگر حقوق دگرباشان جنسی و جنسیتی نیز با اشاره به اینکه «صحبت از انتخابات در ساختار جمهوری اسلامی موضوعیتی ندارد» به صدای آمریکا گفت: «نمی‌شود با حکومتی وارد مذاکره شد که افراد همجنسگرا و دوجنسگرا را به رسمیت نمی‌شناسد، ما با حکومتی سروکار داریم که خصوصی‌ترین بخش زندگی روابط همجنس بر اساس قوانین کیفری آن جرم انگاری شده.» او گفت حقوق شهروندان «جامعه ال‌جی‌بی‌تی» از سوی حاکمیت و جامعه زیر پا گذاشته می‌شود و گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی هم برنامه‌ای برای جامعه دگرباشان جنسی و جنسیتی ندارند و موضوع فقط وعده دادن جرم‌زادیی از روابط همجنس در فردای ایران آزاد نیست.
رها غیاثی، همجنسگرا، کنشگر کوئیر و سلامت جنسی نیز ضمن اشاره به اینکه «رویکرد شرعی و مذهبی قوانین حاکم بر ایران، جرم انگاری روابط جنسی میان دو‌همجنس و به رسمیت نشناختن اقلیت‌های جنسی و جنسیتی» بخشی از ادبیات گفتاری مقامات ایران است به صدای آمریکا گفت: «نظام حاکم، مسئول تشدید آزارهایی‌ست که خود و بدنه جامعه به اقلیت های جنسی و جنسیتی وارد می‌کند.» او در ادامه افزود، انتظار می‌رود که احقاق حقوق جامعه دگرباشان جنسی و جنسیتی، به رسمیت شناختن مطالبات آنها، جرم زدایی و قوانین حمایتی از این قشر جامعه در فردای ایران آزاد به واقعیت بپیوندد، موضوعی که امروز جای خالی آن به وضوح احساس می‌شود.
زینب پیغمبرزاده، جامعه‌شناس و دوجنسگرا با هویت جنسیتی غیردوگانه، نیز با اشاره به اینکه «افراد کوئیر در ایران حق شهروندی ندارند و نمی‌توانند در فعالیت‌های سیاسی مشارکت کنند» به صدای آمریکا گفت، انتخابات همیشه فرصتی است که مطالبات گروه‌های به حاشیه رانده شده مطرح شود و گروه‌های سیاسی به طور مشخص توضیح دهند که اگر در آینده توانستند قدرت را در دست بگیرند چطور می‌خواهند از حقوق افراد کوئیر دفاع کنند و چطور می توانند فضایی درست کنند که افراد این جامعه امکان مشارکت سیاسی داشته باشند.
در سال‌های گذشته با تلاش فعالان جامعه دگرباش در سرتاسر جهان برخی از قوانین تبعیض آمیز علیه زنان و مردان همجنسگرا، دوجنسگرا، ترنسجندر، و بیناجنس تغییر کرده اما هنوز روابط میان دو همجنس در دستکم ۶۹ کشور جهان از جمله ایران، افغانستان، کویت و سوریه جرم محسوب می‌شود.
جامعه ترنس با آنکه در بسیاری از کشورهای جهان از حقوق برابر با دیگر افراد جامعه برخوردار هستند و همچون شهروندان دیگر پذیرفته شده‌اند، در برخی از کشورهای اسلامی از جمله ایران گاهی با آشکار سازی هویت خود از جامعه طرد و برای رسیدن به حقوق نسبتا برابر با افراد دیگر جامعه مجبور به تطبیق و بازتایید جنسیت می‌شوند.
ایران از معدود کشورهای جهان است که در آن همجنسگرایان با خطر محکومیت به اعدام روبرو هستند. براساس قانون مجازات اسلامی ایران، مجازات ارتباط جنسی بین مردها، که در اصطلاح فقهی «لواط» نامیده می‌شود، اعدام است.
