جان باختن مشکوک اشکان بلوچ زندانی سیاسی پیشین، در پی احضار مجدد به دادسرا، واکنش‌هایی در رسانه‌های اجتماعی در پی داشته است.
اشکان بلوچ، فرزند داریوش بلوچ و نیکو غفاری تبریزی، جوان معترض ساکن تبریز که سابقه بازداشت در اعتراضات سراسری سال‌های ۹۸ و ۱۴۰۱ را دارد، در روزهای گذشته جان باخت.
بر اساس گزارشی که حساب «۱۵۰۰ تصویر» به نقل از یک منبع آگاه در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرده، این زندانی پیشین در روز ۳۰ آذر جان باخته و در آرامستان «وادی رحمت» تبریز به خاک سپرده شده است.
کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان نیز به نقل از میلاد عبدی، زندانی سیاسی پیشین که در سالن یک «زندان فشافویه» با اشکان بلوچ هم‌بند بوده، با تأیید جان باختن او، اعلام کرد که این معترض جوان در مهر ۱۴۰۱ شده بود.
علی قاسمی، زندانی سیاسی پیشین و یکی از هم‌بندی‌های اشکان بلوچ، او را «مربی کیک بوکس» معرفی کرده و با انتشار تصاویری از این معترض جان‌باخته در اینستاگرام نوشت: «اشکان جزو آن دسته از ورزشکاران بود که سیستم امنیتی جمهوری اسلامی نتوانست رسمی و عیان اعدامشان کند، هم در سال ۹۸ تلاش کردند تا از او اعتراف اجباری بگیرند و تخریب یک پمپ بنزین را وارد پرونده‌اش کنند، هم سال پیش حبس سخت و شکنجه و آزار زیادی به او تحمیل کردند.»
به گفته قاسمی، اشکان بلوچ پیش از این «یک بار در حمام زندان خودکشی کرده بود» که «هم‌بندی‌ها به وقتش رسیده بودند و از مرگ نجاتش دادند» و «بار دوم هم در بیمارستان لقمان خودش را از پنجره پرت کرد» و این بار وقتی چند روز پیش «از پلیس پیگیری» با او تماس گرفته بودند تا «برای توضیح و چند سئوال» به این مرکز حکومتی مراجعه کند، «دیگر نتوانست تحمل کند.»
این زندانی سیاسی پیشین با بیان این که «وقتی قاضی صلواتی حکم سنگینش را اعلام کرد، تصمیم به خودکشی گرفت»، افزوده است: «در زندان‌های جمهوری اسلامی آزار و شکنجه ابعاد مختلفی دارد و قانون هم دست شکنجه‌گران را باز گذاشته، به‌خصوص شکنجه‌های روانی که برای شکنجه‌گران کثیف و مأموران حقیر، جذاب‌تر و لذت‌بخش‌تر است. تازه بعدها هم جز ردی مخفی، اثری از آن پیدا نیست.»
هم‌بندی پیشین اشکان بلوچ همچنین در یادداشت دیگری با بیان این که «بعد از هر جنبش اجتماعی سیاسی یک دوره طولانی افسردگی یقه مردم را می‌گیرد»، گفته است «در این دوره خودکشی‌ها و قتل‌ها زیاد می‌شود» و جمهوری اسلامی «جوی خون راه می‌اندازد تا بماند» و «ما مردم باید حواسمان بیشتر به همدیگر باشد. ما جز هم کسی را نداریم.»
هدیه کیمیایی، روزنامه‌نگار نیز با اشاره به این که اشکان بلوچ مهر ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات در تهران بازداشت شده و «به تیپ شش زندان تهران بزرگ» منتقل شده بود، نوشت ابوالقاسم صلواتی رئیس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی او را به پنج سال زندان محکوم کرد که در مرحله تجدیدنظر «عینا تأیید شد.»
او با تأکید بر این که «جمهوری اسلامی اشکان را کشت»، با استناد به گفته‌های دوستانش، افزود: «اشکان را در بازجویی به شدت شکنجه کرده بودند تا علیه خودش اعتراف اجباری کند، اما نتوانسته بودند او را مجبور به این کار کنند.»
در ماه‌های گذشته و در پی اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، شماری از بازداشت‌شدگان پس از آزادی به طور مشکوک درگذشته‌اند و علت مرگ آنها «خودکشی» اعلام شده است.
مرگ چند زندانی پس از آزادی همچون مریم آروین، محسن جعفری‌راد، عرشیا امام‌قلی‌زاده، یلدا آقافضلی، و هستی حسین‌پناهی پرسش‌های بسیاری درباره نحوه برخورد مقامات جمهوری اسلامی با زندانیان ایجاد کرده است.
هم‌زمان با جان باختن اشکان بلوچ که برخی آن را بر اثر «خودکشی» اعلام کرده و برخی نیز جمهوری اسلامی را مسبب آن معرفی می‌کنند، دیوان عالی کشور حکم اعدام مجاهد کورکور و رضا رسایی، دو معترض بازداشت‌شده را تأیید کرده است.
