لینکهای قابل دسترسی

خبر فوری
جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ ایران ۰۵:۰۸

اداره مهاجرت آمریکا و قضیه خشونت خانگی در سرزمین های دیگر – روز یکصد و چهل و نهم



در حال حاضر پرونده ای در دادگاهی در سانفرانسیسکو مطرح است، در مورد درخواست پناهندگی یک زن مکزیکی که تنها با حروف اول نام معرفی شده است.

L.R از مکزیک آمده، سه فرزند دارد از مردی که با او ازدواج نکرده اما هر بار به زور کتک و آزار او را مورد تجاوز جنسی قرار داده است.این مرد مکزیکی آخرین بار که خبر حاملگی او را می شنود می خواسته او را زنده زنده آتش بزند. L.R خواستار پناهندگی به آمریکا است زیرا بازگشت خود را در حکم تسلیم دوباره به این موجود و یا نابودی خود و کودکانش می داند.

مدارکی که به دادگاه ارائه شده نشان دهنده این روش مستمر خشونت خانگی و آزار جنسی است که در بسیاری از اجتماعات امروز رواج دارد و به عنوان نوعی رسم و رسوم متداول پذیرفته شده است. اما نه در آمریکا. و خوشبختانه نه در آمریکا.

اما در همین آمریکا در سال ۲۰۰۶ و با سختگیری های بیشتری که نسبت به متقاضیان پناهندگی و اصولاً مقرارت مهاجرت در دولت پیشین رواج یافت، یک قاضی درخواست پناهندگی این زن را رد کرد. استدلال این قاضی و وکلای اداره مهاجرت آن بوده که این قضیه یعنی قضیه «قربانی خشونت خانگی» در جامعه دیگر، در چارچوب مقرارت پناهندگی آمریکا نمی گنجد. در حقیقت آنچه اداره مهاجرت آمریکا را در این مورد و موارد مشابه به سختگیری بیشتر وا داشته بود، ترس از آن بود که اگر این رسم باب شود که زنان آزاردیده از مردان در کشورهای خود خواستار پناهندگی در آمریکا شوند، سیلی از مهاجرین تازه را روانه آمریکا خواهد ساخت که اداره مهاجرت نخواهد توانست از پس آن برآید.

استدلال دیگر این بوده که چنین قضیه ای راه را به روی بسیار تقلبات و ادعاهای دروغ و واهی باز خواهد کرد در حالی که خشونت خانگی در کشوری دیگر انجام شده و ثبوتش در اینجا آنچنان آسان نیست. و باز مسئله دیگر این که خشونت خانگی که مثلاً در کشوری مثل فرانسه رخ بدهد که خودش قوانین و مقرارت خود را برای مقابله و دادرسی آن دارد نمی تواند اساس درخواست پناهندگی به خاطر خشونت خانگی شود. و خشونت خانگی در اجتماعی باید صورت گرفته باشد که جامعه به نوعی آن را مجاز دانسته باشد.

اما این موضع بی انعطاف و سختگیرانه در مورد قربانیان خشونت خانگی در دولت کنونی آمریکا به گزارش روزنامه نیویورک تایمز تغییر یافته و دولت اوباما دارد راه ها را برای پذیرفتن درخواست پناهندگی از سوی زنانی که در سرزمین خود از سوی مردان مورد آزار و اذیت و کتک و تجاوز جنسی قرار می گیرند و جامعه نیز در برابر این بیدادگری ها اقدامی برای حمایت و دفاع از قربانیان نمی کند، هموار می کنند.

همین قضیه خانم L.R که سیزده سال است از این دادگاه به آن دادگاه حواله می شود،بار دیگر و این بار با نگاهی مسالمت جویانه تر از سوی مقامات اداره مهاجرت، در دادگاهی دیگر مطرح شده و جای شک است اگر درخواست پناهندگی او این بار پذیرفته نشود.

اصل قضیه آن است که آمریکا در می یابد که برای آنکه مظهری از دموکراسی و احترام به حقوق بشر باشد، هر روز باید آزمونی تازه را پشت سر گذارد. دولت اوباما بر همین امر وقوف یافته که آمریکا که خود را مدافع و همراه با همه طرفداران رعایت حقوق بشر در سراسر جهان می داند، نمی تواند در مقابل قضیه ای مثل آزار جنسی و خشونت خانگی علیه زنان، هر چند در سرزمینی دیگر صورت گرفته باشد، بی تفاوت بماند.

آمریکا اینک در جایگاهی نشسته که خود را منادی احقاق حقوق انسان ها می داند در هر جا که باشند و با این برداشت، مسئله هر انسان که حقوقش پایمال و لگدمال شود، مسئله بشریت و مسئله آمریکا باید قلمداد شود و با چنین برداشتی، زنی که در گواتمالا مورد آزار و خشونت خانگی قرار می گیرد، مثل خانم رودی آلواردو که نخستین بار در سال ۱۹۹۶ قدم پیش گذاشت و به خاطر خشونت خانگی در کشورش درخواست پناهندگی کرد، می تواند امیدوار باشد که حتی اگر جامعه اش چشم و گوش را در برابر بیداد علیه او ببند، باز در جائی دیگر صدایش به گوش کسی خواهد رسید.

حالا سوال این است که آیا آمریکا می تواند هر زن آزار دیده در اجتماعات زن ستیز را به پناهندگی بپذیرد؟ یا آنکه دنیا باید نگاهی قاطعانه تر به اجتماعاتی کند که زن ستیزی و خشونت خانگی را امری عادی می پندارند و احیاناً جزو امضا کنندگان منشور حقوق بشر سازمان ملل هم هستند.

XS
SM
MD
LG